Διώξεις και προφυλακίσεις χρυσαυγιτών. Τελειώσαμε με το φασισμό;

Είναι βέβαιο ότι η αντιμετώπιση της πολιτικής βίας και του  οργανωμένου εγκλήματος αποτελεί προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος. Η πρόληψη και η αντιμετώπιση του φαινομένου είναι υποχρέωση της πολιτείας. Τα εγκλήματα που στρέφονται κατά της ζωής, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας άλλων ανθρώπων και προσβάλλουν θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας πρέπει να διώκονται χωρίς ολιγωρίες.

Κατά την περίοδο της κρίσης ενισχύθηκε η πολιτική βία και το οργανωμένο έγκλημα και θέριεψε ένα περιθωριακό ρατσιστικό μόρφωμα, εκμεταλλευόμενο την απόγνωση και την αγανάκτηση μέρους της κοινωνίας μας.  Το ίδιο διάστημα η έλλειψη σχεδιασμού και στρατηγικής για την αντιμετώπισή τους υπήρξε χαρακτηριστική.

Αυτό το μόρφωμα λειτούργησε  ανεξέλεγκτα, χρησιμοποιώντας τη βία απέναντι σ’ αυτούς που θεωρεί «υπάνθρωπους».  Η βία είναι το μέσο και το μήνυμα της επιθετικής στρατηγικής της οργάνωσης που επιδιώκει να διασπείρει το φόβο και τον τρόμο στην ελληνική κοινωνία, λειτουργώντας ως προστάτης της και τιμωρός εκείνων που θεωρεί υπαίτιους για την κρίση.  Στο στόχαστρό της βρέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια αθώοι και ανυπεράσπιστοι άνθρωποι που είχαν φτάσει στη χώρα μας αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Η ρατσιστική βία και ο φασισμός βρήκαν πρόσφορο έδαφος και καλλιεργήθηκαν στη λιτότητα, την ανεργία, τη φτώχεια, τον πόνο και την αμάθεια.  Η ρατσιστική οργάνωση μπήκε στη Βουλή και συνέχισε να ασκεί βία, να απειλεί και να προκαλεί τους πάντες. Άλλωστε μέχρι πριν από λίγο καιρό το «χάιδεμα» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και η προβολή της θεωρίας των δύο άκρων φαίνεται ότι εξυπηρετούσαν ορισμένους.

Η δολοφονία ενός νέου παιδιού στο Κερατσίνι ξύπνησε τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας, ανησύχησε την Ευρώπη και ταρακούνησε τη μέχρι τότε αδρανή και απαθή κυβέρνηση. Με τη σύλληψη και παραπομπή τους άρχισε να κινείται ο μηχανισμός του συστήματος απονομής της ποινικής δικαιοσύνης και η κατάσταση φάνηκε ότι αρχίζει να αντιστρέφεται.

Η θεαματική σύλληψη και η παραπομπή των χρυσαυγιτών βουλευτών με το εισαγγελικό πόρισμα για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και συμμετοχή σε αυτήν, μπορεί από τη μια μεριά να ανακούφισε το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, αλλά από την άλλη μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα στο μέλλον.

Αν η κοινωνία επαναπαυτεί με την παραπομπή της υπόθεσης στη δικαιοσύνη, αλλά το κατηγορητήριο καταρρεύσει λόγω ανεπάρκειας στοιχείων, δεν θα αθωωθούν απλώς τα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, αλλά και θα γιγαντωθεί πολιτικά η οργάνωση. Γι’ αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην πολιτική διαχείριση του θέματος, μακριά από τους ανταγωνισμούς των πολιτικών κομμάτων για την αποκόμιση πολιτικού οφέλους. Εκτός και αν όλη η ιστορία δεν αποδειχθεί παρά ένα επικοινωνιακό τρικ που λειτουργεί αποπροσανατολιστικά σε σχέση με τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας. Ποιους θα αφορά το πολιτικό όφελος και ποιους το πολιτικός κόστος των εξελίξεων θα φάνει τους επόμενους μήνες. Το ζήτημα είναι να μην παραμείνει η κοινωνία η μεγάλη χαμένη.

Και αυτό γιατί οι θεαματικές ενέργειες επίδειξης της αποφασιστικότητας των κατασταλτικών μηχανισμών και οι μεγαλοστομίες μπορεί να αποδειχθούν μπούμερανγκ, να «θυματοποιήσουν» τους θύτες και να τους ηρωοποιήσουν πολιτικά. Άλλωστε και οι ίδιοι αρνούνται τις κατηγορίες και δηλώνουν θύματα εξαιτίας της πολιτικής τους θέσης. Ισχυρίζονται ότι διασύρονται για τις ιδέες τους, γίνονται στόχος μιας αυταρχικής κρατικής πολιτικής που θέλει να τους εξοντώσει και καταγγέλλουν την παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους και τον αυθαίρετο περιορισμό της ελευθερίας τους κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

Διατείνονται ότι κάνουν πολιτική αντίσταση.  Όσο «πολιτική αντίσταση» μπορεί να είναι τα μαχαιρώματα των μεταναστών, η βία και οι απειλές κατά δημοσιογράφων, οι ξυλοδαρμοί αριστερών, η διασπορά του φόβου στην ελληνική κοινωνία. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ενώ αμφισβητεί τα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων και καταπατά το κράτος δικαίου, τα επικαλείται όταν κινδυνεύει η ίδια εξαιτίας των έκνομων πράξεών της, αλλά συνεχίζει να προκαλεί με κλωτσιές, μπουνιές, απειλές και ύβρεις.

Η καλύτερη απάντηση σε αυτή την πρόκληση είναι περισσότερη νομιμότητα και περισσότερη δημοκρατία. H ουσιαστική αποδυνάμωση του φασιστικού και ρατσιστικού φαινομένου στην κοινωνία θα γίνει με διάλογο, αλληλεγγύη, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο κράτος δικαίου, στην ισότητα και στην κοινωνική δικαιοσύνη. 

* Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος  είναι διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, διευθυντής του Κέντρου Θεραπείας  Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ). Είναι  πρόεδρος της επιστημονικής και  συμβουλευτικής επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (W.F.T.C.) και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της  Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (E.F.T.C).