Δυσώδεις υποθέσεις και χρήσιμα συμπεράσματα

Η μείζων, στοιχειοθετημένη αποκάλυψη από το Documento για τις υποκλοπές (παρακολούθηση Χατζηδάκη από την ΕΥΠ) επισκιάστηκε επικοινωνιακά από Qatargate και την Καϊλή, αλλά επ΄ουδενί υποβαθμίζεται. Θα φανεί συντόμως.

Εν πάση περιπτώσει, οι δυο αυτές δυσώδεις υποθέσεις επιτρέπουν ασφαλή συμπεράσματα, απολύτως χρήσιμα ως υλικό για γόνιμες συζητήσεις και πολιτική  αντιπαράθεση, η οποία δεν θα εξαντλείται σε στείρες αντιμαχίες και αμήχανους αντιπερισπασμούς που επιδοτούν τη σύγχυση και διακονούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Αμ έπος, λοιπόν:

1)Ο Μητσοτάκης σε δεινή θέση: Αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο Κωστής Χατζηδάκης παρακολουθείται από την ΕΥΠ. Συγκεκριμένα τα στοιχεία που αποκάλυψε ο Βαξεβάνης και αδιαμφισβήτητα. Το παραδέχεται πλέον και η κυβέρνηση.

Ας υποθέσουμε ότι ο πρωθυπουργός δεν ήξερε ότι παρακολουθείται ο υπουργός του, καθώς και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος. Επειδή ο Αλέξης Τσίπρας έθετε μετ΄επιτάσεως το ερώτημα αυτό επι αρκετές ημέρες πριν από τη συζήτηση στη Βουλή, όφειλε ο κ. Μητσοτάκης να απαιτήσει ευθεία απάντηση από τον κ.Κοντολέων(επι ημερών του οι αλλεπάλληλες  επισυνδέσεις) και την εισαγγελέα της ΕΥΠ κυρία Βλάχου.

Το έπραξε; Και τι απάντησε πήρε; Επρόκειτο για πρωτοβουλία του επικεφαλής της ΕΥΠ και της εισαγγελέως; Ενημερώθηκε ο πρωθυπουργός ή το γραφείο του; Μήπως υπάρχει παρακύκλωμα στην ΕΥΠ το οποίο δρά αυτόνομα, επ΄ωφελεία άλλων μυστικών υπηρεσιών ή ιδιωτών;

Αν συμβαίνει αυτό το τελευταίο, βρισκόμαστε μπροστά σε πράξεις εσχάτης προδοσίας, ιδία αν ληφθεί υπόψιν-όπως καταγγέλλεται-ότι παρακολουθείται και ο κ.Φλώρος.

Είχε την υποχρέωση, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να  διερευνήσει το θέμα και να ξέρει επακριβώς τι συμβαίνει, ώστε να απαντήσει ευθέως μέσα στη Βουλή στην απλή ερώτηση του Τσίπρα. Δεν απάντησε. Και επιδείνωσε τη θέση του.

Εν συνόψει: είτε γνώριζε είτε όχι, ο Μητσοτάκης υπέχει αυτονοήτως βαριά ευθύνη. Το ξέρει και ο ίδιος, το αντιλαμβάνονται οι βουλευτές και τα στελέχη της ΝΔ. Ευλόγως, δε, ανησυχούν για τις επιπτώσεις και την υφιστάμενη κατάσταση στο κυβερνών κόμμα.

Επ΄αυτού μία βεβαιωμένη, απολύτως έγκυρη πληροφορία της στήλης: Ως και στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού αγωνιούν και προβληματίζονται, φτάνοντας στο όριο να σκεφτούν ακόμη και παραίτηση. Δεν το πράττουν για να μη θεωρηθεί ότι συμβάλλουν στην αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης.

2)Στοιχεία: εκ των ων ουκ άνευ… Όταν άρχισαν οι αποκαλύψεις από το Documento, οι κυβερνώντες εν χορώ ζητούσαν στοιχεία. Είχαν δίκιο. Δεν είναι δυνατόν οι αποκαλυπτικές καταγγελίες και δη για ένα μείζονος σημασίας  ζήτημα να μην συνοδεύονται από στοιχεία.

Μια στάση εδώ, καθώς έχει καταγραφεί και η αντίθετη άποψη. Ότι δεν είναι υποχρεωμένοι οι δημοσιογράφοι να προσκομίζουν στοιχεία. Και ότι αρμόδια να τα βρεί  είναι η Δικαιοσύνη.

Αν ισχύει αυτό, οδηγούμαστε σε μια εξωφρενική κατάσταση κατά την οποία ο πάσα είς δημοσιογράφος μπορεί να δημοσιεύει επιλήψιμες λίστες( π.χ. πολιτικών και δημοσιογράφων που χρηματίζονται) σπιλώνοντας υπολήψεις χωρίς να παραθέτει έστω και ένα στοιχείο.

Ναι, μπορούν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη οι θιγόμενοι, αλλά μέχρι να βρούν το δίκιο τους θα βρίσκονται εκτεθειμένοι για χρόνια και πιθανώς κατεστραμμένοι.

Γι αυτό όσοι καταγγέλλουν ή αποκαλύπτουν, φέρουν το βάρος της αποδείξεως. Όπως ακριβώς έκανε ο Βαξεβάνης. Είχε τις πληροφορίες, τις τεκμηρίωσε με στοιχεία και τις έδωσε στη δημοσιότητα. Αντιθέτως, οι δημοσιογράφοι δεν είναι υποχρεωμένοι να αποκαλύψουν τις πηγές τους. Στοιχειώδη και τα δύο.

3)Υποκλοπές: Αυτονόητη διάκριση… Ναι, αναγκαίες οι  νόμιμες παρακολουθήσεις από τις αρμόδιες Υπηρεσίες του κράτους όταν υπάρχουν ενδείξεις, πληροφορίες κλπ για θέματα που αφορούν την εθνική ασφάλεια, την προστασία της Δημοκρατίας και το οργανωμένο έγκλημα.

Από τις παρακολουθήσεις αυτές ουδείς εξαιρείται. Ουδείς υπεράνω. Ουτε οι πολιτικοί. Αποδείχτηκε η αναγκαιότης στην περίπτωση της Καϊλή και των υπολοίπων που εγκαλούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης κλπ.

Ιδού, όμως, εν εξελίξει μια κραυγαλέα επιχείρηση να καθαγιαστούν οι εξοργιστικές παρακολουθήσεις Ανδρουλάκη, Χατζηδάκη, Φλώρου κ.α. με το επιχείρημα ότι διά των υποκλοπών κατέστη δυνατό να αποκαλυφθεί η δράση των εγκαλουμένων για πλείστες όσες παρανομίες.

Αυτή η βολικά ισοβαρής προσέγγιση, η οποία καταστρατηγεί τα στοιχειώδη της λογικής και των κανόνων της έννομης τάξης, θα ήταν απλώς ιλαρή αν δεν συνιστούσε επίδειξη ισχύος της προκλητικής προπαγάνδας από τα φιλοκυβερνητικά μίντια προκειμένου να προστατευτεί η κυβέρνηση.

4)Η περίπτωση Καϊλή: Εχει δίκιο ο Νίκος Ανδρουλάκης για τον πολιτικό προσανατολισμό της ευρωβουλευτού-βοά η πιάτσα από τα δηλωτικά πεπραγμένα της για προσέγγιση με τη ΝΔ-, αλλά αστόχησε στη δήλωσή του.

Δεν κατασκεύασε η ΝΔ τον Δούρειο Ιππο για να… εκπορθήσει το ΠΑΣΟΚ. Η κυρία Καϊλή είχε προ πολλού διαβεί τον Ρουβίκωνα, εθελουσίως και συχνά προκλητικά, κάτι που ασμένως έγινε δεκτό από τη ΝΔ πριν από την αποκάλυψη της δυσώδους υπόθεσης που την αφορά.

Τα περί Δούρειου Ιππου και οι υπαινικτικές συμπαραδηλώσεις, ότι π.χ η ΝΔ δέχεται στους κόλπους της διεφθαρμένους, θα μπορούσαν να λείπουν. Αρκούσε μια συγκεκριμένη αναφορά στα αντικομματικά –και ταυτοχρόνως φιλοκυβερνητικά-δείγματα της συμπεριφοράς της για να δοθεί το σήμα ότι ήταν ξένο σώμα.

Κάτι που όφειλε ο κ.Ανδρουλάκης να πράξει προ καιρού. Τουλάχιστον ας το έχει υπόψιν για την περίπτωση που ανιχνεύονται στο ΠΑΣΟΚ παρόμοια, πολιτικής φύσεως κρούσματα.