Έγκλημα στα Τέμπη: Η ασυδοσία των εργολάβων είναι ο κανόνας

Η διαβόητη σύμβαση 717 για την εγκατάσταση της τηλεδιοίκησης στο σιδηρόδρομο έχει απασχολήσει πολύ το δημόσιο διάλογο μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Και δικαίως. Αν λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση, η σύγκρουση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί -αν και η τεχνολογία από μόνη της δεν μπορεί να ανατάξει ένα διαλυμένο σύστημα. Επιπλέον, η όλη ιστορία της σύμβασης 717 συνιστά μνημείο κακοδιαχείρισης κι ενέχει σοβαρές υποψίες διαφθοράς.

Από το 2014

Η σύμβαση 717 υπογράφηκε το 2014 κι είχε κόστος 41,3 εκατομμύρια. Το έργο θα έπρεπε να είχε παραδοθεί το 2016. Στην πορεία όμως πάγωσε λόγω της σύγκρουσης των δύο εργολάβων, της πολυεθνικής Alstom και της Τομής (θυγατρικής του Άκτορα). Ακόμα και στα τμήματα του έργου που παραδόθηκαν, εντοπίστηκαν σφάλματα και παραλείψεις.

Για να ξεκολλήσει το έργο, οι εργολάβοι κέρδισαν απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που οδήγησε σε συμπληρωματική σύμβαση ύψους 13,3 εκατομμυρίων. Σαν να μην έφταναν αυτά, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Ευρυδίκης Μπερσή στους Reporters United, επιβλήθηκε και πρόστιμο 2,4 εκατομμυρίων από την Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου (ΕΔΕΛ) για τη μη τήρηση των όρων της σύμβασης, η οποία είχε χρηματοδοτηθεί από την ΕΕ. Μόνο που το πρόστιμο δεν επιβλήθηκε στους εργολάβους αλλά στην ΕΡΓΟΣΕ (δηλαδή στο Δημόσιο)…

Εννιά χρονιά μετά την υπογραφή της σύμβασης για ένα έργο που θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εντός δύο ετών, τηλεδιοίκηση δεν έχουμε. Το δε κόστος έχει αυξηθεί κατά 38%.

Τα ερωτήματα

Αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να επιτράπηκε στους εργολάβους αυτό το παιχνίδι με τις καθυστερήσεις που αποδείχτηκε παιχνίδι με τις ζωές.

Πώς είναι δυνατόν να καταστρατηγούνται κατάφωρα οι όροι μιας σύμβασης με το Δημόσιο και οι εργολάβοι όχι μόνο να μην έχουν καμία συνέπεια, αλλά να επιβραβεύονται με περισσότερα χρήματα;

Πώς είναι δυνατόν το Δημόσιο να μην μπορεί να προστατεύσει όχι μόνο τους πόρους του, αλλά και τις ζωές των πολιτών;

Πώς είναι δυνατόν να μην πιστέψουμε ότι όλα αυτά τα απίστευτα έγιναν όχι μόνο από ανικανότητα, αλλά και από άνομη σκοπιμότητα;

Η όλη υπόθεση θα ήταν καραμπινάτο σκάνδαλο αν δεν είχαμε θρηνήσει θύματα. Τώρα πρέπει να θεωρηθεί κανονικό έγκλημα. Έγκλημα για το οποίο πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Ο κανόνας

Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν συνειδητοποιεί κανείς ότι το σκάνδαλο της σύμβασης 717 δεν είναι η εξαίρεση αλλά μάλλον ο κανόνας στα έργα του Δημοσίου. Η έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τα δημόσια έργα δεν αφήνει αμφιβολίες. Η έκθεση διαπιστώνει ότι στα 2/3 των έργων δόθηκαν παρατάσεις. Οι παρατάσεις μάλιστα είναι πολύ μεγάλες, Ο μέσος όρος ολοκλήρωσης των έργων είναι 2,5 φορές μεγαλύτερος από τον αρχικό υπολογισμό.

Τα προφανή συμπεράσματα της έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι πέντε:

1. Οι συμβάσεις για τα δημόσια έργα είναι διάτρητες.
2. Η καταστρατήγησή τους αποτελεί τον κανόνα.
3. Το Δημόσιο δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντά του απέναντι στους εργολάβους.
4. Οι εργολάβοι στην πράξη επιβάλλουν τη βούλησή τους.
5. Το πρόβλημα με τα δημόσια έργα είναι συστημικό, αφού εντοπίζεται στην καρδιά της λειτουργίας του κράτους.

Αυτή η κατάσταση με τα δημόσια έργα είναι έτσι κι αλλιώς απαράδεκτη αφού προκαλεί σπατάλη των δημόσιων πόρων και δυσκολεύει την καθημερινότητά των πολιτών. Με τα Τέμπη όμως συνειδητοποιήσαμε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το καθεστώς ασυδοσίας μπορεί να αποτελέσει απειλή για την ανθρώπινη ζωή.

Κατά συνέπεια, δικαιοσύνη για τα Τέμπη δεν σημαίνει μόνο να πληρώσουν οι υπεύθυνοι (όσο πιο ψηλά και αν είναι) για το έγκλημα. Σημαίνει επίσης να λήξει το καθεστώς ασυδοσίας στα δημόσια έργα.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις