Εκλογές, παρατάσεις και παρενθέσεις

Το ενδεχόμενο παράτασης του μνημονίου και πέραν του Φεβρουαρίου -επέκτασης δηλαδή στην ήδη συμφωνημένη επέκταση του προγράμματος- αρχίζει πλέον να συζητείται από στελέχη της τρόικας.

Ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης μάλιστα εκτίμησε χθες δημοσίως μετά την ψηφοφορία, πως εάν επανεκλεγεί ο Αντώνης Σαμαράς η συμφωνία για την επόμενη ημέρα θα ολοκληρωθεί άμεσα και γρήγορα, ενώ εάν νέος πρωθυπουργός αναδειχθεί ο Αλέξης Τσίπρας, το πιθανότερο είναι να παραταθεί έτι περαιτέρω το τρέχον πρόγραμμα, διότι η νέα κυβέρνηση δεν θα έχει αρκετό χρόνο και κυρίως επί της ουσίας θα πρέπει να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις από την αρχή.

Ενδεχομένως ένας από τους λόγους, που ο Σαμαράς προτίμησε τη βελούδινη εκλογική έξοδο επενδύοντας σε σενάρια αριστερής παρένθεσης, έχει να κάνει ακριβώς με το φόβο στα τέλη Φεβρουαρίου να επιδιωχθεί από τους εταίρους και πιστωτές μία συνέχιση του μνημονίου -και από πάνω να ζητηθεί η λήψη μέτρων για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Σημασία έχει βέβαια και τι λέει το Βερολίνο για όλα αυτά. Οι δηλώσεις Σόιμπλε πως οι εκλογές δεν αλλάζουν τα συμφωνηθέντα απευθύνονται προς πάσα…. κυβερνητική κατεύθυνση: Το μήνυμα είναι πως ούτε ο Σαμαράς μπορεί να σκίσει τα μνημόνια, αλλά κυρίως ούτε ο Τσίπρας (που άπαντες αντιμετωπίζουν ήδη εντός και εκτός χώρας ως τον επόμενο πρωθυπουργό) μπορεί να να αγνοήσει τις συμφωνίες που έχει υπογράψει ο προκάτοχος του. Για αυτό ακριβώς άλλωστε το περιβάλλον του κ.Σαμαρά ποντάρει στη θεωρία της παρένθεσης, η οποία ουδέποτε έχει ευδοκιμήσει στο παρελθόν.

Είναι γεγονός ότι οι Γερμανοί επιθυμούσαν εξάμηνη παράταση του τρέχοντος μνημονίου. Η ελληνική πλευρά ήθελε τη σύντομη τεχνική επέκταση και συμβιβάστηκε -για την ακρίβεια πάλεψε- τη δίμηνη παράταση, ώστε να τη συνδυάσει με έναν άνευ προηγουμένου εκλογικό συμβιβασμό. Πλέον το Βερολίνο δείχνει πως μάλλον θέλει να τελειώσει το ελληνικό ζήτημα χωρίς άλλη χρονοτριβή και αυτό σημαίνει σκληρές διαπραγματεύσεις με την επόμενη κυβέρνηση προκειμένου να αποδεχθεί τους γερμανικούς όρους.

Και επειδή τείνουμε να σκεφτόμαστε ελληνοκεντρικά: Το Βερολίνο και γενικότερα τους εταίρους και πιστωτές ουδόλως τους ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση θα έχουν απέναντι τους, αυτό το έκαναν σαφές στην κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου με τον πλέον ψυχρό τρόπο. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να διασφαλίσουν τα χρήματα τους και τον κεντρικό έλεγχο της ελληνικής οικονομικής πολιτικής.

Μία παράταση της παράτασης και μάλιστα εάν “κλείδωνε” πριν τις κάλπες θα βόλευε ενδεχομένως το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα του έδινε μία πίστωση χρόνου και τη δικαιολογία πως τα χέρια του ήταν δεμένα. Από την άλλη πλευρά, θα λειτουργούσε ενδεχομένως εις βάρος της νέας κυβέρνησης, που θα κληθεί να βρει μία λεπτή ισορροπία μεταξύ της τυφλής σύγκρουσης και του συμβιβασμού α λα Σαμαράς το 2012.

Αλλά το θέμα δεν είναι τι συμφέρει ή όχι μία αυριανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή τον Αντώνη Σαμαρά προκειμένου να παραμείνει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με την ελπίδα ότι θα επιστρέψει με δόξα και τιμή. Δεν επιτρέπεται ουδείς να ποντάρει στην καταστροφή της χώρας και μάλιστα να υποδαυλίζει σενάρια τρόμου, που κινδυνεύουν ενίοτε να αποδειχθούν αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Όποια και να είναι η κυβέρνηση όταν έλθει η ώρα της κρίσης στα τέλη Φεβρουαρίου, θα δεχθεί ισχυρές πιέσεις για τη συνέχιση μίας πολιτικής που οδηγεί την οικονομία σε φαύλο κύκλο και τους πολίτες σε απόγνωση. Τέτοια απόγνωση, που έστω και μία μικρή αλλαγή θα αποτελέσει μεγάλη ανακούφιση και εάν η προφητεία “Σαμαράς ή χάος” δεν εκπληρωθεί -πράγμα καλό οπωσδήποτε για τη χώρα- θα εδραιώσει την αριστερή “παρένθεση”. Έτσι κι αλλιώς αυτό που έχει σημασία δεν είναι η παρένθεση, αλλά να μπει επιτέλους μία τελεία.

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε στο Τμήμα Δημοσιογραφία και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εργαστεί στην Απογευματινή και στην Ελευθεροτυπία. Ως πολιτική συντάκτρια καλύπτει για το News247.gr το χώρο της κεντροδεξιάς.