Χημικός ευνουχισμός

Τα άτομα που με τόση ευκολία τοποθετούνται υπέρ του χημικού ευνουχισμού των παιδοβιαστών – ναι, παιδοβιαστές είναι, όχι παιδεραστές – καλό θα ήταν να έχουν μια πλήρη εικόνα πριν πάρουν θέση.

Όχι ότι αυτό είναι απαραίτητο αυτό, στην Ελλάδα ζούμε. Καθένας μπορεί να τοποθετηθεί για το κάθε τι χωρίς να γνωρίζει ούτε τα βασικά. Κλιματική αλλαγή, ιδιωτικοποίηση φυσικών αγαθών, θανατική εκτέλεση, καιρός, πολιτική, νικητές, ριάλιτι, αστυνομία πανεπιστημίων, συνταγές μαγειρικής, τα πάντα όλα.

Εδώ όμως ας κάνουμε μια απόπειρα να τηρήσουμε το ραντεβού μας με την κοινή λογική απαντώντας σε κάποια FAQ.

Τί είναι ο χημικός ευνουχισμός

Είναι η διαδικασία χορήγησης φαρμάκων με στόχο να μειωθεί το επίπεδο της τεστοστερόνης στον άνδρα και να μειωθεί έτσι η σεξουαλική ικανοποίηση. Υπάρχει και ο χειρουργικός ευνουχισμός που ενδείκνυται σε περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη.

Ο χημικός ευνουχισμός διαρκεί για πάντα;

Όχι, όταν γίνεται με έγχυση αντιτεστοστερόνης. Είναι προσωρινό μέτρο και κρατάει ελάχιστους μήνες. Όταν σταματήσει η χορήγηση της ουσίας στο σώμα, η στύση όσο και η λίμπιντο επανέρχεται. Αν δηλαδή ο βιαστής σταματήσει τη διαδικασία, μπορεί κάλλιστα να συνεχίσει τις κακουργηματικές του πράξεις.

Στην Ευρώπη εφαρμόζεται;

Ναι, σε ορισμένες χώρες. Η Πολωνία είναι η πρώτη που νομιμοποίησε τον ΧΕ σε υποθέσεις παιδοβιασμών και αιμομιξίας.

Στη Γερμανία η διαδικασία αυτή έχει εθελοντικό χαρακτήρα. Όσοι δέχονται να ευνουχιστούν παίρνουν ως πριμ χαμηλότερες ποινές και καλύτερες συνθήκες φυλάκισης.

Ο χημικός ευνουχισμός επιτρέπεται στη Δανία, το Βέλγιο, την Τουρκία κλπ.

Στην Αμερική;

Εφαρμόζεται σε οκτώ πολιτείες με πρώτη διδάξασα την Καλιφόρνια το 1966. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός όμως ότι, παρότι εφαρμόζεται δεκαετίες, ο κυβερνητικός οργανισμός Food and Drug Administration (FDA) δεν έχει εγκρίνει ποτέ το σχετικό φάρμακο.

Ο ΧΕ αναχαιτίζει την κακοποίηση του θύματος;

Όχι. Η στυτική δυσλειτουργία που προκαλεί, σε καμία περίπτωση δεν καταστέλλει τη βία που αισθάνεται ο παιδοβιαστής. Η κακοποίηση, το ξύλο, τα βασανιστήρια θα συνεχιστούν αμείωτα, απλώς σε άλλη μορφή. Γιατί είπαμε. Ο βιασμός δεν είναι σεξ. Είναι βία, είναι εξουσία, είναι κυριαρχία.

Τί λένε οι επικριτές του ΧΕ;

Αγώνα κατά του χημικού ευνουχισμού δίνει η ECPT, η Ευρωπαική Επιτροπή για την Πρόληψη των βασανιστηρίων. Με έκθεσή της έχει χαρακτηρίσει τη μέθοδο αυτή «υποτιμητική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αναποτελεσματική ως μέσο σωφρονισμού και κάνει λόγο για «ανυπολόγιστες και μη αναστρέψιμες συνέπειες στη φυσιολογία του ατόμου που υποβάλλεται στη συγκεκριμένη διαδικασία».

Επιπλέον, η εφαρμογή του ΧΕ προσκρούει στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Ο κ. Μάκης Βορίδης ως έγκριτος νομικός, τα γνωρίζει πολύ όλα αυτά όταν προτείνει τη διαδικασία αυτή για τους εγκληματίες παραβάτες. Με την πρόταση του αυτή, δυστυχώς απευθύνεται στο ίδιο εκείνο ακροδεξιό ακροατήριο που φαντασιώνεται μεσαιωνικά βασανιστήρια και επιστροφή της θανατικής ποινής. Τους λέει δηλαδή αυτά που θέλουν να ακούσουν για να “ισοφαρίσει” τη χασούρα της κυβέρνησης σε θέματα που αφορούν στην ακρίβεια, στους μισθούς και τις συντάξεις, στην ανεργία και πρόσφατα στο ενεργειακό.

Είναι κλασική πρακτική να οπλίζεις την πολιτική σου φαρέτρα με εθνικιστικές ιαχές και υιοθέτηση μέτρων που στοχεύουν στα πιο χαμηλά ένστικτα ενός λαού, για να κρύψεις την αποτυχία σου σε όλους τους τομείς που πραγματικά καίνε τον πολίτη.

Για τα ψηφαλάκια γίνονται λοιπόν. Όχι γιατί ο Βορίδης δεν ξέρει τι λέει. Έχει πλήρη επίγνωση των λεγομένων του κι αυτό καθιστά τον δημόσιο λόγο του ακόμα πιο προβληματικό. Γιατί έτσι κλείνει το ματάκι στους χρυσαυγίτες τύπου Κασιδιάρη και τους ακροδεξιούς τύπου Βελόπουλου. Μην επιλέξετε αυτούς, σαν να λέει στον ψηφοφόρο, κι εμείς στη ΝΔ μπορούμε να πέσουμε τόσο χαμηλά.

Δεν υπάρχει πιο άθλια πρακτική από την εργαλειοποίηση των πιο ταπεινών ενστίκτων του ανθρώπου με ψηφοθηρικό σκοπό.

Σε μια κοινωνία που η βία έχει εκτοξευτεί στα ύψη και οι βιασμοί ανηλίκων έχουν πάρει μορφή πανδημίας – μακάρι να μπορούσαμε να λύσουμε παθογένειες δεκαετιών με έναν χημικό ευνουχισμό. Όμως πρέπει να καταλάβουμε μερικά στοιχειώδη θεματάκια αν θέλουμε να έχουμε άποψη.

Η μείωση της τεστοστερόνης δεν έχει καμία σχέση με τη μείωση των βιασμών. Απλώς η βία που είναι και το ουσιαστικό κίνητρο του παραβάτη, θα εκδηλωθεί με άλλης μορφής βασανιστήρια ακόμα πιο άγρια που ενδεχεται να οδηγήσουν στον θάνατο.

Ο βιαστής δεν επιθυμεί σεξουαλικά το θύμα. Να το πατάξει επιδιώκει, να το συντρίψει, να το καταστρέψει για να επικυρώσει έτσι την κυριαρχία του πάνω σε αυτό.

Όταν οι φεμινίστριες μιλούν για πατριαρχία αυτό ακριβώς εννοούν. Μια πράξη εξουσίας είναι ο βιασμός και καμία σχέση δεν έχει με την ερωτική έλξη. Όπως δεν έχει μόνον με τα ανήλικα θύματα, αλλά και με γυναίκες και άντρες κάθε ηλικίας ή σωματότυπου. Όταν βιάζεις δεν απολαμβάνεις το σεξ. Όταν βιάζεις εκδικείσαι. Τόσο απλά.

Όταν ως λύσεις προτείνονται θανατικές ποινές, χημικοί ευνουχισμοί, “άγραφοι νόμοι της φυλακής”, τότε μοιραία η κοινωνία θα διολισθήσει στο πιο πηχτό βούρκο του σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας.

«Ωραία, και τι προτείνεις» θα πουν μερικοί. «Να τους αφήσουμε να ξεσαλώνουν ελεύθεροι»;

Όχι. Να τηρούνται οι υπάρχοντες νόμοι στο ακέραιοι – αυτό επιζητούμε. Ποινικό αδίκημα είναι ο βιασμός και τιμωρείται με ισόβια. Τα οποία ισόβια ποτέ δεν τηρούνται. Ο ένας έχει μέσον τον κουμπάρο του, ο άλλος έχει φωτογραφίες με πολιτικούς, ο τρίτος έχει φράγκα και λαδώνει κι όλοι αυτοί σε χρόνο ντετέ, αποφυλακίζονται και κόβουν βόλτες στις πλατείες και στις ζωές μας.

Τί πρέπει να γίνει, λοιπόν;

Τα ισόβια να είναι ισόβια.

Ο μηχανισμοί δίωξης να λειτουργούν άμεσα και αποτελεσματικά. Το ίδιο και οι ανακριτικές αρχές.

Να μπουν όρια στην δημοσιογραφική ασυδοσία από την ΕΣΗΕΑ. Αυτό το μπάτε σκύλοι αλέστε πρέπει κάποτε να σταματήσει. Αλλά δεν φταιν μόνο οι εκπομπές, φταίει ο κόσμος που τους δίνει υψηλές τηλεθεάσεις. Κλείστε το ρημάδι, βοηθήστε να κάνουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο.

Η πολιτεία πρέπει να σκάψει βαθιά για να βρει τις πραγματικές ρίζες αυτής της παθογένειας. Η κοινωνία δεν διορθώνεται με αίμα στην αρένα, ούτε με τις μάγισσες στην πυρά. Το θέμα δεν είναι να εκτονωθεί ένας λαός που επιζητεί άρτον και θεάματα.

Θα συνηθίσουμε στην βια; Θα γίνει μέρος της κανονικότητας μας; Αυτά έγραφε σε ανύποπτο χρόνο η συγγραφέας και φιλόσοφος Χάνα Άρεντ και την πήραν οι σύγχρονοι της με τις πέτρες.

Στο βιβλίο της «Η κοινοτοπία του κακού» γράφει:

«H πικρή αλήθεια είναι ότι το περισσότερο κακό το κάνουν οι άνθρωποι που δεν είναι καν σε θέση να αποφασίσουν αν οι ίδιοι είναι καλοί ή κακοί».

Εμείς οι άνθρωποι στηριζόμενοι στην “κανονικότητα” δηλαδή διαπράττουμε τα πιο φριχτά πράγματα.

Όχι στον χημικό ευνουχισμό. Όχι στη θανατική ποινή, όχι στην επιστροφή στο Μεσαίωνα. Περισσότερη και πιο ουσιαστική Παιδεία – αυτό είναι το μόνο αντίδοτο στην τοξικότητα που μάς περιβάλλει.

Όχι, λοιπόν. Όχι.

Δυνατά και καθαρά.