#metoo: Τι έγινε με τις άδειες παραμονής ανηλίκων στο σπίτι του Λιγνάδη

Σε μεγάλο βαθμό, οι δικηγόροι των ‘επώνυμων’ θυτών βασίζονται στη μνήμη χρυσόψαρου της κοινής γνώμης. Άστο, σού λέει ο έμπειρος συνήγορος, κάθε θαύμα τρεις ημέρες το μεγάλο τέσσερις. Θα πουν, θα πουν, θα βρίσουν, θα εκτονωθούν και το θέμα θα ξεχαστεί.

Μόλις κατακάτσει ο κουρνιαχτός, η υπεράσπιση αργά και μεθοδικά θα χτίσει τη νέα εικόνα του εντολέα της. Μια εικόνα πιο θετική, μια αγιογραφία κουκλί που θα μεταστρέψει υπέρ του δράστη την κοινή γνώμη.

Το ίδιο διαπιστώνουμε κι εδώ. Στην υπόθεση Λιγνάδη όσο περνάει ο καιρός, τόσο εντείνονται οι προσπάθειες να λειανθεί το προφίλ του. Και από την τηλεόραση και τον Τύπο.

Σιγά σιγά. Όχι απότομες κινήσεις και μάς τρομάξουν.

Αργά αργά συλλαβιστά.

Μέσα από τις φυλακές της Τρίπολης επιχειρείται η αναβάπτιση του Ασώτου Υιού και η επιστροφή του στις στοργικές αγκάλες της κοινής γνώμης.

Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, η κοινή γνώμη δεν μοιάζει να είναι καθόλου στοργική. Ένας κόσμος ξυπνάει, ευαισθητοποιείται και πετάει στα μούτρα των ξεπλυματιών έναν κουβά παγωμένο νερό.

Απόπειρες ξεπλύματος ειδικά για τον εκλεκτό του Μητσοτάκη και Μενδώνη, έχουν ήδη γίνει αρκετές. Ξαφνικά ο Λιγνάδης με το που μπήκε φυλακή, άρχισε δειλά δειλά να παρουσιάζεται από ορισμένα media, ως διανοούμενος. Ως στοχαστής υψηλού επιπέδου. Ως ένας ήσυχος και πολιτισμένος άνθρωπος που διάγει βίον αγίου στις φυλακές. Ως ένας μέντορας ρε παιδί μου για τους συγκρατούμενους του.

Και πάνω απ’ όλα ως πατριώτης. Έτσι πλασάρεται. Ένας Έλληνας που – για να τιμήσει τα 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση – έστησε κοτζάμ παράσταση η οποία μαθαίνουμε ‘συγκίνησε’ τους πάντες: συγκρατούμενους, σωφρονιστικούς υπαλλήλους, περιφερειάρχες.

Και δημοσιογράφους. Που ασμένως προέβαλαν το event.

Ότι και καλά μπράβο αυτός είναι σωφρονισμός.

Όμως όχι. Δεν είναι αυτός ο σωφρονισμός.

Σωφρονισμός δεν είναι να φερόμαστε με το γάντι στη φίρμα και οι άλλοι κρατούμενοι να ζουν και να πεθαίνουν σε άθλιες συνθήκες.

Σωφρονισμός δεν είναι να απαγορεύει η όποια κυρία Νικολάου, στον φοιτητή Βασίλη Δημάκη να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Σωφρονισμός δεν είναι να αφήνει η όποια κυρία Νικολάου τους κρατούμενους στο έλεος του κορονοϊου και των λοιπών ασθενειών.

Σωφρονισμός δεν είναι να λιντσάρουμε τον κρατούμενο και κάποιοι δεσμοφύλακες να κοιτάνε αλλού.

Και τελικά.

Σωφρονισμός δεν είναι να έχουμε στα πούπουλα τον κάθε Λιγνάδη επειδή κάποτε υπήρξε κάποιος. Να τα πούμε λοιπόν καθαρά. Και να τα ξαναπούμε και ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι να τα εμπεδώσει και ο τελευταιος ξεπλυματίας.

Ο Λιγνάδης πλεον δεν είναι ένας καλός σκηνοθέτης, ένας διανοούμενος στοχαστής, ένας θεατράνθρωπος που συγκινεί τα πλήθη μέσα από τις παραστάσεις του στη φυλακή.

Ο Λιγνάδης πλέον είναι κρατούμενος. Βρίσκεται πίσω από ένα κελί γιατί κάποιοι τον έβαλαν εκεί. Κι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι ούτε η κοινή γνώμη, ούτε η θεία μου η Αμερσούδα: είναι οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης. Οι δικαστές που εξέτασαν, ανέκριναν, συνέταξαν δικογραφίες και πήραν μια απόφαση – πριν την οριστική στα δικαστήρια.

Με αφορμή την εκπομπή ‘Αυτοψία’ του Αντώνη Σρόιτερ που επισκέφτηκε τις φυλακές Τρίπολης γράφει η συνάδελφος Ναταλί Χατζηαντωνίου.

Ας πει κάποιος στον Σροιτερ ότι η δίκη του Λιγναδη δεν έχει γίνει ακόμα και ότι ο Λιγναδης δεν πήγε στην Τρίπολη μόνο επειδή είναι “κορυφαίος” σκηνοθέτης και ήθελε να κάνει μια “μεγαλειώδη” παράσταση εκεί και για να ωφελήσει με την προσφορά του την προοδευτική σωφρονιστική πολιτική της κας Νικολαου (στο τέλος θα τον παρασημοφορήσουν ορισμένοι- που δεν ντρέπονται- για την προσφορά του στο έθνος) Και επίσης ότι αν η κα Νικολαου ήθελε να κάνει προοδευτικότερη την πολιτική του σωφρονισμού δεν θα ξεκινούσε μαχόμενη υπερ της παράστασης του κ. Λιγναδη.

(Θα μου πεις γιατί; Κι ο Σροιτερ αν ήθελε πραγματικά να κάνει εκπομπή για τις φυλακές και την κατάσταση τους και την έλλειψη πολιτισμού γενικώς, όχι παραστάσεων, πολιτισμού γενικώς, από την Τρίπολη θα ξεκινουσε;)

Με την κοινή δημοσιογραφική λογική, εικάζω πως η αρχική πρόθεση του κ. Σρόιτερ ήταν να πάρει συνεντεύξεις από τον Λιγνάδη και τον Φιλιππίδη. Κάτι που για Χ λόγους δεν κατέστη εφικτό.

Με το θέμα Λιγνάδη ασχολήθηκα ως δημοσιογράφος από την πρώτη ημέρα.

Πρώτη έγραψα ότι ο άνθρωπος αυτός θα εξαναγκαστεί σε παραίτηση, όταν Λιγνάδης και Μενδώνη με διαψεύδαν θρασύτατα.

Στις 02/02/2021 γράφω για την παραίτηση του και την ίδια μέρα 02/02/21 ο Λιγνάδης με διαψεύδει ενώ παράλληλα εξαφανίζει κάθε τι ενοχοποιητικό από τον υπολογιστή του κάνοντας format στο laptop που του κατασχέθηκε.

Οι έρευνες στο σπίτι του Λιγνάδη, έγιναν με καθυστέρηση, με προχειρότητες και τσαπατσουλιές.

Έχοντας ερευνήσει την υπόθεση, η προσωπική μου άποψη είναι ότι όντως υπήρξε συγκάλυψη στην υπόθεση Λιγνάδη. Δυστυχώς όσο κι αν προσπάθησα, δεν κατόρθωσα να το αποδείξω.

Όμως εξακολουθώ να το πιστεύω περίτρανα. Υπήρξε συγκάλυψη. Ο λόγος που εμείς οι δημοσιογράφοι δεν κατορθώσαμε να το αποδείξουμε είναι επειδή αυτοί που κουκούλωσαν την υπόθεση ήταν πιο γρήγοροι από εμάς.

Παρ’ όλα αυτά τα ερωτήματα παραμένουν. Και το βασικότερο που πρέπει να απαντηθεί – αν απαντηθεί κάποτε είναι:

Γιατί υπήρχαν άδειες παραμονής ανηλίκων στο σπίτι του; Από πού κι ως πού ο Δημήτρης Λιγνάδης διέθετε τέτοια έγγραφα και ποιος του τα είχε προμηθεύσει;

Αυτό είναι που πραγματικά δεν πρέπει να συγκαλυφθεί. Κι αν αποδειχτεί εμπλοκή ΜΚΟ στην βρώμικη αυτή ιστορία τότε και μόνο τότε θα βγει η αλήθεια στο φως.

Αν βγει ποτέ.

Ό,τι και να γίνει με τα κρυμμένα ευρήματα όμως (προσωπικά δεν τρέφω πολλές ελπίδες) η ουσία είναι μια. Η συγκάλυψη των γεγονότων και η αγιοποίηση του φερόμενου ως δράστη αποτελεί ύβριν για τα θύματα αυτού του εγκλήματος.

Του φερόμενου πάντα.

Υ.Γ. Δηλώνω πάντα διαθέσιμη και ανοιχτή σε οποιαδήποτε πληροφορία αφορά στην υπόθεση Λιγνάδη. Όσοι έχετε στοιχεία, ξέρετε πού θα με βρείτε.