Πωλητές νανογιλέκων

«Είναι ύβρις να διαμαρτύρονται οι Έλληνες για ακρίβεια όταν πέφτουν βόμβες στην Ουκρανία».

Άδωνις Γεωργιάδης

Είναι ύβρις σου λέει ο πωλητής νανογιλέκων που τον έκαναν υπουργό.

Είναι ύβρις λέει ο πωλητής νανογιλέκων που κάθε τόσο ουρλιάζει μες το αυτί σου ότι είσαι μίζερος και γκρινιάρης.

Είναι ύβρις λέει ο πωλητής νανογιλέκων που βγαίνει στα κανάλια, που βρίζει τους πάντες, που κουνάει το δάχτυλο στους πάντες, είναι μονίμως θυμωμένος γιατί δεν είμαστε καλά παιδιά και δεν τρώμε όλο το φαγητό μας.

Όχι μωρό μου αυτό δεν είναι Ύβρις.

Υβρις είναι να μιλάει για ύβριν ο ακροδεξιός του Καρατζαφέρη. Που έβριζε τον Μητσοτάκη κι όλα ξεχάστηκαν, που έβριζε τον Καραμανλή κι όλα ξεχάστηκαν, που έβριζε τους Εβραίους κι όλα ξεχάστηκαν. Κι όλα κουκουλώθηκαν. Και όταν ο Μητσοτάκης του έδωσε ένα υπουργείο να παίζει, η Ισραηλιτική Κοινότητα τον αποθέωσε και τον συνεχάρη σαν να μην τρέχει τίποτα.

Είναι θυμωμένος μαζί μας ο κύριος αυτός. Είναι θυμωμένος γιατί τρώμε όλο το φαγητό μας: ενώ θα έπρεπε να τρώμε το μισό και να λέμε κι ευχαριστώ.

Είναι ύβρις. Λέει.

Είναι ύβρις να πεινάς όταν βομβαρδίζεται η Ουκρανία.

Είναι ύβρις να μην έχεις για βενζίνα όταν βομβαρδίζεται η Ουκρανία.

Είναι ύβρις να γκρινιάζεις όταν η ΔΕΗ σου έρχεται ένα χιλιάρικο σε τριάρι.

Είναι ύβρις να θέλεις να ζεσταθείς στοιχειωδώς κι εσύ και τα παιδιά σου.

Είναι ύβρις να θέλεις βενζίνα στο αμάξι σου, τι είσαι δηλαδής τίποτις πλούσιος;

Είναι ύβρις τα γεροντάκια που δούλεψαν μια ζωή να πεθαίνουν από το κρύο ή από τις σόμπες που αρπάζουν φωτιά.

Είναι ύβρις να θέλεις και ένα πιάτο φαί, και φως και τρεχούμενο νερό και θέρμανση. Είσαι άπληστος, παράλογος, πλεονέκτης, καλομαθημένος αγάς στα Γιάννενα, αρχοντόπουλο.

Όταν βλέπεις άστεγο κουλουριασμένο έξω από το σπίτι σου, να τον σκουντάς και να τον μαλώνεις «δόξα τω Θεώ να λες μπορεί να πεινάς και να κοιμάσαι στο δρόμο αλλά δεν σε βομβαρδίζουν κι από πάνω».

Αλλά δεν φταίει αυτός.

Εσύ φταις. Εσύ που τον ψήφισες. Εσύ που τον έκανες υπουργό για να μας  βρίζει, να μας απαξιώνει, να μας φτύνει, να αποτυχαίνει στο Ελληνικό, να πατώνει και στον τομέα των επενδύσεων, να χλευάζει τους εστιάτορες που καταστράφηκαν με τον κόβιντ, να σπιλώνει καταστηματάρχες που αναγκάστηκαν να βάλουν έβαλαν λουκέτο.

Και δεν είναι μόνο αυτός.

Εκτός από ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις όλοι πωλητές νανογιλέκων είναι σε αυτή την κυβέρνηση.

Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, σε βγάζουν τρελό μες τα μούτρα τους, και μόλις τα βρίσκουν σκούρα εφαρμόζουν την στρατηγική στρίβειν δια του αρραβώνος. Αμολάνε ένα νομοσχέδιο κι αν τους κράξει ο κόσμος το τραβάνε πίσω. Ο Μητσοτάκης το προτείνει και ο Κυριάκος το αποσύρει.

Φαιδροί.

Επιεικώς.

Αλλαζόνες, αυταρχικοί, ανίκανοι, εξαρτώμενοι από ολιγάρχες, υπηρέτες δυο αφεντάδων – του χρήματος και της Εκκλησίας – έχουν μαζέψει γύρω τους έναν όχλο από μακονομάχους, παιδεραστές, λαμόγια, σφετεριστές, καθάρματα. Κι οι λίγοι άξιοι που υπάρχουν πνίγονται στον υπόνομο μαζί με τους άλλους.

Πωλητής νανογιλέκων και μια θρησκόληπτη – προσοχή “θρησκόληπτη”, όχι “θρήσκα” – υπουργός Παιδείας που μισεί και παιδιά κι εκπαιδευτικούς, δεν εξηγείται αλλιώς.

Όλη της η έννοια είναι πως να γλείψει την Εκκλησία, πως να πατάξει τις προοδευτικές ιδέες μέσα στο σχολείο, πως να τσακίσει τους δασκάλους μας, να τους φτάσει στον πάτο, να τους εξευτελίσει, να τους απαξιώσει.

Πωλητής νανογιλέκων, μια Υπουργός Πολιτισμού που μισει τον Πολιτισμό.

Που όταν της προκύπτει (φερόμενος ως) παιδοβιαστής σε πόστο υψηλό, επιλέγει να επιτεθεί σε αυτούς που τον ξεσκέπασαν και όχι σε αυτόν που διέπραξε τα αίσχη. Που τον καλύπτει ως την τελευταία στιγμή, ενώ οι μαρτυρίες των θυμάτων συσσωρεύονται η μια πίσω από την άλλη.

Που βγαίνει να μιλήσει στη Βουλή διαβάζοντας συλλαβιστά τα σκονάκια της χωρίς να είναι σε θέση να πει ούτε ‘καλημέρα’ χωρίς αυτά.

Που τσιμέντωσε την Ακρόπολη γιατί έτσι.

Για να μη μιλήσουμε για τις αρχαιότητες στο μετρό Θεσσαλονίκης.

Για να μη μιλήσουμε για τις αθλιότητες του Τσαϊκόφσκι και την ‘απενεργοποίηση’ του το ρεσιτάλ του βιρτουόζου του πιάνου Γκριγκόρι Σοκολόφ στο Μέγαρο Μουσικής.

Πωλητής νανογιλέκων ο Χρυσοχοϊδης που επανέρχεται μετά βαϊων και κλάδων στο πολιτικό προσκήνιο. Κι ας έδειρε – μέσω των ‘αρμοδίων οργάνων – πολίτες στα παγκάκια, κι ας αμόλησε τα σκυλιά του να πλακώσουν διαδηλωτές και απλούς περαστικούς, κι ας ξυλοκόπησε Έλληνες κι αλλοδαπούς στα παγωμένα πατώματα της Ασφάλειας νηστικοί, διψασμένοι, με τα κορμιά τους γεμάτα γκλομπιές και αίματα.

Πωλητές νανογιλέκων διορίζουν άλλους πωλητές νανογιλέκων σε πόστα υψηλόμισθα όχι γιατί το αξίζουν αλλά γιατί είναι κομματάρχες τους στην περιφέρεια, γιατί είναι αδέλφια, γκόμενες, φίλοι, συγγενείς, γιατί χρηματοδότησαν την προεκλογική τους καμπάνια, γιατί έχουν νιτερέσο ρε παιδί μου τόσο απλά.

Και θα μου πεις η δουλειά είναι ντροπή; Όχι βέβαια.

Ντροπή είναι να πουλάς φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Ντροπή είναι να είσαι πολιτικό πρόσωπο και να πλασάρεις αμφιλεγόμενα προϊόντα σε ανθρώπους ανυποψίαστους που πείθονται από σένα να τα αγοράσουν με το υστέρημα τους.

Ναι αυτό είναι ντροπή.

Μεγάλη.

Αυτούς ψηφίσατε κι αυτούς λουζόμαστε. Πωλητές νανογιλέκων ασχέτως αν έχουν σπουδάσει στο Χάρβαρντ, στο Κέμπριτζ ή στη Σορβόννη. Η κυβέρνηση αυτή μοιάζει με μάντρα μεταχειρισμένων αυτοκινήτων με κομπιναδόρους που προσπαθούν να σου πλασάρουν για τεφαρίκι τις παλιοκαιρισμένες σακαράκες τους.

Αυτούς ψηφίσατε κι αυτούς λουζόμαστε.

Φορέστε τώρα τα νανογιλέκα που είναι δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, και μη βγάζετε κιχ.

Εμείς τι σας φταίμε μόνο να ‘ξερα.