Εμβολιασθείτε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε…

Καλώς ήρθε το εμβόλιο. Καλώς (όχι και τόσο, αλλά ας τα δικαιολογήσουμε) έγιναν και τα σόου σε απευθείας μετάδοση. Με την ελπίδα να πειστούν οι δύσπιστοι. Αλλάζοντας, λοιπόν, κατά τι την ευαγγελική προτροπή, φτιάχνουμε σήμερα τη δική μας.

Προτροπή πρώτη: εμβολιασθείτε. Αφήστε τις αρνήσεις, τα τσιπάκια και τις ψεκασμένες θεωρίες. Όσοι νοσήσουν ανεμβολίαστοι δεν ξέρουμε αν θα βρουν ΜΕΘ. Και, αν βρουν, δεν ξέρουμε αν θα βγουν από εκεί. Μακριά από μας, απ’ όλους μας. Εντάξει, δεν ξέρουμε ακόμα με σιγουριά αν και με το εμβόλιο είμαστε εξασφαλισμένοι και για πόσο (διαβάστε εδώ τα «δεν ξέρουμε», «δεν είναι σίγουρο» και τα παρόμοια από τον ΕΟΔΥ), αλλά δεν έχουμε και τίποτα καλύτερο. Επομένως, εμβολιασθείτε χωρίς ναι μεν αλλά. Βεβαίως, η προτροπή αυτή είναι, για τους περισσότερους από εμάς, μια θεωρητική υπόθεση στο άμεσο μέλλον. Όσοι ακούγατε τις διαβεβαιώσεις των αρχόντων περί δυο εκατομμυρίων εμβολιασμών το μήνα και είχατε δέσει κόμπο ότι μέχρι το Πάσχα θα είχαμε ξεμπερδέψει με τον ιό, καλύτερα να λύσετε τον κόμπο. Ούτε οι μισοί των μισών δεν θα έχουν εμβολιασθεί μέχρι τότε. Επομένως…

Προτροπή δεύτερη: προσέχετε και αγρυπνείτε. Προσέχετε τι γίνεται γύρω σας. Όχι τι λένε οι υποσχέσεις των αρχόντων, αλλά τι γίνεται στα γεμάτα νοσοκομεία. Ειδικά των μικρών περιοχών, που δεν χωράνε άλλους ασθενείς και δεν κανείς δεν ξέρει αν θα προλάβουν να τον μεταφέρουν αλλού. Αγρυπνείτε, κοινώς έχετε το νου σας, διότι δεν είναι παίξε -γέλασε. Ακόμα κι αν βρει κάποιος κρεβάτι, δεν θα είναι σαν τον ένατο όροφο του Ευαγγελισμού. Εκεί είναι για υπουργούς, για Αρχιεπισκόπους και-καμιά φορά- για δημοσιογράφους.

Το εμβόλιο θα αργήσουμε πολύ-οι περισσότεροι- να το κάνουμε. Καλό Πάσχα, καλό καλοκαίρι και βλέπουμε. Ο λοιμωξιολόγος Σύψας είπε ότι δεν θα ξεμπερδέψουμε πριν από το τέλος του 2021. Και μέχρι τότε όσοι πρέπει να μπαίνετε σε παστωμένα λεωφορεία, να δουλεύετε σε εργοστάσια της Ελευσίνας και να μένετε σε γειτονιές του κέντρου της Αθήνας και του Ασπρόπυργου, να προσέχετε. Και όλοι μαζί να πιέσουμε με κάθε τρόπο να ενισχυθούν τα νοσοκομεία, ώστε οι «ήρωες» γιατροί και νοσηλευτές να μπορούν να δουλεύουν καλύτερα και να μην ακούν μόνο «μπράβο» και χειροκροτήματα.

Κι επειδή μπορεί το «εμβολιασθείτε» και το «αγρυπνείτε» να μην αρκούν, φτάνουμε στην τρίτη προτροπή: προσευχηθείτε. Προσευχή λέμε, μην τρέξετε να μεταλάβετε κιόλας πιστεύοντας ότι «δεν κολλάει». Ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος να συγχωρεί τις ανοησίες των ανθρώπων.

Επιμύθιον: τα εμβόλια ήρθαν. «Ιστορική στιγμή» και τα παρόμοια. Αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας. Οι ΜΕΘ είναι γεμάτες, γεμάτο και το καθημερινό δελτίο θανάτων. Να ελπίζουμε στο εμβόλιο, αλλά να μην ξεχνάμε τη σκληρή πραγματικότητα. Μόνο έτσι μπορεί να έχει νόημα ο στίχος του Άγγλου ποιητή Πέρσι Σέλεϊ: «Κι αν έρχεται ο χειμώνας, μπορεί η άνοιξη να είναι μακριά;». Μακάρι να μην είναι.