Ένα, δύο, χιλιάδες δημοψηφίσματα σε όλη τη χώρα

Οι κάτοικοι της Κω θα κάνουν λέει δημοψήφισμα για να αποφασίσουν αν πρέπει να κατασκευαστεί hotspot ή όχι. Στην απλουστευτική λογική των δημαγωγών πρόκειται για μια δημοκρατική έκφραση των πολιτών. Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική και πέρα από τη θεωρητική συζήτηση για το τι είναι δημοκρατικό και τι όχι, αν συνεχίσουμε τοιουτοτρόπως, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο χάος.

Πόσο δημοκρατικό είναι να αποφασίσουν οι κάτοικοι της Κω για μια εθνική πολιτική που εντάσσεται μάλιστα σε έναν (ορθό ή λάθος δεν έχει σημασία) πανευρωπαϊκό σχεδιασμό; Καθόλου είναι η απάντηση. Δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι ένα κυρίαρχο κράτος και η Κως μέρος της. Δεν μπορούν να αποφασίζουν τοπικά οι κοινωνίες αγνοώντας το εθνικό συμφέρον. Κάπου πρέπει να γίνουν hotspots, χώροι ταφής απορριμμάτων, εργοστάσια ενέργειας, νοσοκομεία και διάφορες άλλες υποδομές που κανείς δεν θέλει στην πίσω αυλή του.

Αν ρωτήσει κανείς τις τοπικές κοινωνίες, θα είναι πάντοτε αρνητικές σε τέτοιες αποφάσεις. Με τη λογική των λαϊκιστών, τίποτε δεν θα έπρεπε να υλοποιείται. Το επιχείρημα που καταθέτουν για να νομιμοποιήσουν τις ενέργειές τους, είναι ότι η τοπική κοινωνία θα σηκώσει το βάρος. Ούτως ή άλλως κάποια τοπική κοινωνία θα πρέπει να σηκώσει το βάρος της δημιουργίας αυτών των κέντρων.

Επιπλέον το προσφυγικό είναι ένα θέμα που αφορά όλους τους Έλληνες. Ιδίως καθώς η μη υλοποίησή των κέντρων, θα θέσει σε κίνδυνο την συμμετοχή της χώρας στη ζώνη Σένγκεν. Εξάλλου, η κοινωνία της Κω, ήδη υφίσταται το βάρος της υποδοχής των προσφύγων και των μεταναστών λόγω θέσης. Οι ίδιοι που αντιδρούν στα hotspots είναι αυτοί που φωνάζουν τώρα που το κράτος δεν κάνει τίποτε. Ιδανικά λοιπόν θα ήθελαν απλώς να τους απαλλάξουν από τους πρόσφυγες-μετανάστες και να τους φορτώσουν σε κάποια άλλη τοπική κοινωνία, η οποία με τη σειρά της θα έκανε δημοψήφισμα. Σάλιο να ‘χουμε να κολλάμε τους φακέλους.

Ακόμη όμως και να είχε το δημοψήφισμα εθνικό χαρακτήρα, η νομιμοποίησή του θα ήταν αμφίβολη. Ιδίως καθώς δεν προτείνεται κάποια εναλλακτική. Οι πολίτες θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να γίνει ή όχι το hotspot. Το δημοψήφισμα όμως δεν απαντά στο τι θα απογίνουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει η νόμιμα εκλεγμένη Κυβέρνηση. Για να αποφασίζει το καλύτερο για το σύνολο των Ελλήνων λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις παραμέτρους. Δεν γίνεται να κάνουμε για όλα τα θέματα δημοψήφισμα. Αν είναι έτσι τι την θέλουμε την Κυβέρνηση; Αυτό θα πρέπει να αναρωτηθούν και οι ΑΝΕΛ που πελαγοδρομούν μεταξύ εκλογών και γενικού δημοψηφίσματος.

Η έλλειψη εναλλακτικής λύσης άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τέτοιες ενέργειες. Ο περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, Θεόδωρος Γαλιατσάτος για παράδειγμα διενήργησε δημοψήφισμα στα τέλη του περασμένου έτους για το αν οι πολίτες του Ιονίου, θέλουν την την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων της Κέρκυρας, της Κεφαλονιάς, της Ζακύνθου και του Ακτίου, με το τελευταίο να βρίσκεται στην ηπειρωτική χώρα. Ο περιφερειάρχης έλαβε ένα περήφανο όχι στην ιδιωτικοποίηση με το συντριπτικό ποσοστό 76%, αλλά η Κυβέρνηση ορθώς τους αγνόησε. Είχε άλλωστε ήδη παραχωρήσει τα αεροδρόμια.

Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι οι κατά τόπους αιρετοί έχουν την ελπίδα ότι ένα στείρο δημοψήφισμα θα ανατρέψει τις εξελίξεις. Προφανώς κατανοούν και οι ίδιοι ότι σε ένα κυρίαρχο κράτος δεν μπορούν να αποφασίζουν ομάδες πολιτών. Πιο πιθανό φαίνεται να παριστάνουν τους εξεγερμένους για να διατηρήσουν τη συμπάθεια των ψηφοφόρων. Η εικόνα του ήρωα-αντάρτη που αντιστέκεται σε θολά και συγκεχυμένα συμφέροντα, πουλάει ακόμη και σήμερα. Για να εξυπηρετήσουν το μικροσυμφέρον τους όμως, δεν υπολογίζουν τα προβλήματα που δημιουργούν.

Υποδαυλίζουν περαιτέρω τις τοπικές κοινωνίες που προβαίνουν σε ακρότητες. Οι εικόνες της Κερατέας είναι ακόμη νωπές. Μόνο που εδώ δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Περιττό δε να αναφέρουμε ότι με τη στείρα άρνηση τους διατηρούν ένα status που αποτελεί ντροπή για την κοινωνία μας. Συμπολίτες τους εκμεταλλεύονται στυγνά τους ταλαιπωρημένους αλλοδαπούς ενώ οι υφιστάμενες συνθήκες “φιλοξενίας” και μεταχείρισής τους θα έκαναν το Δία τουλάχιστον να θυμώσει…

Είναι περισσότερο από λογικό να θέλουν οι τοπικές κοινωνίες να έχουν λόγο σε εξελίξεις που τους αφορούν. Και απόλυτα θεμιτό επίσης. Ουδείς θα αρνούνταν να ακούσει τα αιτήματά τους. Ακόμη και να τους υποστηρίξει, αν ζητούσαν κάτι αυτονόητο που εμείς οι υπόλοιποι δεν βλέπουμε. Καλύτερη αστυνόμευση ας πούμε ή ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών.

Όσοι φανατίζονται, θα ήταν καλύτερο να σκεφθούν τι θα συνέβαινε αν για παράδειγμα κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας δεν δέχονταν να υπάρχει εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος στην περιοχή τους. Αν και τα νησιά είναι εκτός δικτύου, οπότε δεν τους νοιάζει άμεσα, θα διαλυόταν το σύνολο της δραστηριότητας στη χώρα. Δεν θα είχαν ρεύμα ας πούμε τα ταξιδιωτικά πρακτορεία στον Πειραιά για να βγάζουν εισιτήρια και να στέλνουν τουρίστες στην Κω.  Αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν δημοκρατική έκφραση, είναι πέρα για πέρα μια έκφραση ασυδοσίας όπου ο καθένας αποφασίζει για το θέλει και τι δεν θέλει. Έτσι δεν πάμε μπροστά. Τουλάχιστον όχι σαν οργανωμένη κοινωνία…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)