Ένα Όχι που περιέχει αρκετά Ναι

Διαβάζω εδώ, διαβάζω εκεί, διαβάζω παραπέρα. Ακούω ειδήσεις, βλέπω σχόλια, προτιμώ να ακούω την ίδια την πηγή. Έχω μια διαστροφή που λες. Μου αρέσει να ακούω την Κριστίν, τον Μάριο, τον Ζαν Κλοντ, τον Αλέξη και όχι τα κεφάλια στα τηλεπαράθυρα. Για την ακρίβεια, σπανίως διατηρείς το κύρος σου άπαξ και βγεις σε τηλεπαράθυρο. Εκπαραθυρώνεσαι από μόνος σου (κοινώς, “καίγεσαι”).

Μαθαίνω τελευταία πως κι άλλοι έχουν την ίδια διαστροφή με μένα. Μαθαίνω με έκπληξη μου πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν καν τηλεόραση στο σπίτι τους, που επιλέγουν οι ίδιοι τα sites και τις εφημερίδες από τα οποία θα ενημερωθούν, που προτιμούν τα γυαλιά τους να είναι αχρωμάτιστα. Είναι οι ψύχραιμοι λίγοι που σταδιακά θα αλλάξουν το σύστημα σε αυτή τη χώρα. Τι εννοείς αν το πιστεύω αυτό που γράφω; Ναι, το πιστεύω και γι’ αυτό παραμένω εδώ και θα παραμείνω ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο δημοψήφισμα.

Για να είμαστε ακριβείς, είτε το αποτέλεσμα είναι “Ναι”, είτε το αποτέλεσμα είναι “Όχι”, τα ερωτήματα θα παραμείνουν μπροστά μας, ακέραια, ανοιχτά προς απάντηση.

Ναι, σημαίνει στυγνή αποδοχή της πολιτικής λιτότητας, όπως κατά γράμμα προωθείται από τους θεσμούς, τρόικα, τρεις ηγέτες, τρεις από πάνω μας, πες το όπως θες.

Όχι, σημαίνει, μη αποδοχή των μέτρων που πρότειναν οι θεσμοί. Για εμένα η τοποθέτηση Βαρουφάκη σχετικά με το ότι “αν μας φέρουν καλύτερα μέτρα θα πούμε στον λαό να πει ναι”, προσβάλλει το μυαλό του ίδιου του λαού. Ο κόσμος έχει ανάγκη από ένα “όχι” στις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων πέντε ετών, γύρω από αυτό το μήνυμα θα συσπειρωθεί για να καταψηφίσει την πρόταση του ΔΝΤ. Με λίγα λόγια, μικρή σημασία έχει το αν αποσύρεται το προσχέδιο και δεν υπάρχει πια στο τραπέζι, ή το αν θα μας φέρουν ένα νέο πλάνο που θα περιέχει μέτρα υφεσιακά.

Το δικό μου όχι όμως, εμπεριέχει μέσα του και ένα ναι. Ναι στον εξορθολογισμό και την αναδιάρθρωση του δημοσίου, ναι στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, ναι στο κράτος δικαίου, ναι στο κοινωνικό κράτος, ναι στην Ένωση που θα σέβεται τον εαυτό της σεβόμενη τα ισότιμα μέλη της.

Το διακύβευμα της εξόδου έγινε παντιέρα από τα κέντρα διαπλοκής με τη σχεδιαζόμενη πολιτική της πλέον συντηρητικής φάλαγγας της Ε.Ε. και αποδομείται από μόνο του από τον διατυμπανισμό του και μόνο. Κανένας Ευρωπαίος εταίρος δεν έχει θέσει ζήτημα εξόδου στο προσκήνιο και πέραν τούτου, τα χρηματιστήρια και οι δείκτες είναι τα καλύτερα αναχώματα για να μιλήσουν από μόνα τους.

Το πόσο έτοιμο είναι το ευρώ να αντέξει ένα Grexit, φάνηκε χθες μετά τις 12 το βράδυ όταν και άνοιξαν οι αγορές σε Αμερική και Ασία. Φάνηκε επίσης και από την απόφαση Ομπάμα να ζητήσει άμεση λύση από τη Μέρκελ, αναγνωρίζοντάς την και πάλι σαν υπεύθυνη για το άρμα που κλυδωνίζεται. Φάνηκε και από την απόφαση Λιου να φέρει στο φως των συζητήσεων το ζήτημα της αναδιάρθρωσης από μπροστά και όχι από την πίσω πόρτα με μισόλογα. Είναι ξεκάθαρο πως η φωνή των Γιούνκερ και Μέρκελ θα ταυτιστεί με αρκετές εσωτερικές φωνές, πράγμα που δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Η πίεση θα αυξηθεί μέχρι την Κυριακή.

Λεπτές, κοινωνικές ισορροπίες

Από την άλλη, το μόνο που χρειάζεται, είναι ψυχραιμία. Του έβαλαν του Έλληνα δίλημμα, δημοψήφισμα, να διαλέξει ανάμεσα σε δύο.

Δεν έχει σημασία ανάμεσα σε τι δύο, μονάχα το γεγονός ότι τον έβαλαν σε δυο μεριές. Η καλύτερη του. Ο Έλληνας, ο νεοέλληνας για την ακρίβεια, ζει για κάτι τέτοια.

Μαζί με την κρίση, σε αυτή τη χώρα γιγαντωνόταν πάντα και η πόλωση. Και αυτό είναι το χειρότερο όλων, γιατί την επόμενη μέρα, καλώς ή κακώς, πάλι εδώ θα ζούμε και θα κληθούμε να συνεργαστούμε. Δεν έγινα ξαφνικά πασιφιστής, ψάχνω ωστόσο τις τελευταίες ικμάδες λογικής που έχουν μείνει στο σύμπαν και κάνω επίκληση σε κάποιον Θεό, αν υπάρχει, να πέσει η τελευταία αυτή ικμάδα στο κεφάλι μας. Ας ψηφίσει ο καθένας ό,τι θέλει κι ας πάρει την ευθύνη της πράξης του. Να γίνει σεβαστό όμως αυτό και από τους αντιφρονούντες.

Στα θετικά:

-Τις τελευταίες ημέρες όλοι μιλούν για πολιτική. Ακόμα και στις παραλίες. Παρακαταθήκη αυτό για το μέλλον.

-Ουδείς μπορεί να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαπραγματεύτηκε.

-Όλοι γνωρίζουν πως και τα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ, υφεσιακά είναι. Αυτό δεν αλλάζει και ακόμα και ένα όχι, δεν θα σημάνει την τυφλή αποδοχή τους. Η κριτική θα συνεχιστεί από όλους όσους πραγματικά θέλουν να δουν μια αλλαγή ουσιαστική.

Στα αρνητικά:

-Η οικονομία είναι στον αέρα.

-Οι τράπεζες ελέγχονται μετά από το “ντου” στα ΑΤΜ, την απόφαση Ντάισελμπλουμ να μην συνεχίσει τη χρηματοδότηση, την απόφαση Ντράγκι να μην αυξήσει τον ELA και την εγχώρια τρομοκρατία για κούρεμα καταθέσεων.

Ισχύει πως το μνημόνιο διασφαλίζει σταθερότητα με “ενέσεις” τονωτικές. Δούναι και λαβείν με μέτρο, για να διατηρείς τα ζόμπι ζαβλακωμένα, μη σηκώσουν κεφάλι μετά από επαυξημένη δόση και μη θελήσουν να διαφθείρουν και τα γειτονικά τους ζόμπι (το έχουμε και αυτό ως Έλληνες).

Ισχύει όμως πως πέραν από τους αριθμούς, υπάρχουν και άνθρωποι.

Το Όχι είναι μήνυμα με αποδέκτες παντού

Μετά από επτά χρόνια κρίσης, η χώρα έχει ανεργία της τάξης του 26% που πλήττει κυρίως τους νέους. Το 30% των πολιτών ζουν κάτω από τα όρια διαβίωσης και 3,1 εκατομμύρια είναι ανασφάλιστοι, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat.

Η τελευταία μελέτη του Πανεπιστημίου της Κρήτης δείχνει πως 17.000 άνθρωποι διαβιώνουν σε καθεστώς αστεγίας, φιλοξενούμενοι σε οικίες τρίτων, σε λυόμενα, σε οχήματα, ή στον δρόμο.

Είναι οι άνθρωποι που δεν αντέχουν άλλη στέρηση. Άνθρωποι χωρίς πόρους και κάποιοι άλλοι που ζουν από τις συντάξεις των γονιών τους. Και αυτοί οι άνθρωποι, δεν αντέχουν άλλη λιτότητα. Έχουν αλλάξει την νοοτροπία τους προ πολλού, αφού και να θέλουν, δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν το πελατειακό σύστημα που ζει και βασιλεύει. Αυτή τη νοοτροπία πρέπει να αλλάξουμε όλοι, του Έλληνα που τον βάζουν να δουλέψει σκληρά, αλλά σε πρώτη ευκαιρία θα δει ζεστά και την προοπτική του πώς θα βολευτεί και θα βολέψει.

Στο δια ταύτα, με ένα ναι, θα έρθουν εκλογές και λογικά θα επιστρέψουμε στα γνωστά. Γιατί θα είναι ένα ναι σε όλα. Με ένα όχι, ίσως έρθουν πιο ήπια μέτρα, ίσως και πάλι να έρθουν εκλογές. Ωστόσο σαν πολίτης θα έχεις πει πως δεν φοβάσαι, και ζητάς κάτι διαφορετικό ακόμα κι αν το διαφορετικό, θα είναι εν τέλει μια κυβέρνηση εθνικής συσπείρωσης με τις δυνάμεις που θα πάρουν την ευθύνη να συνεργαστούν.

Θα έχεις πει επίσης πως ζητάς μια ανάσα, όχι για εσένα που διαθέτεις 60 ευρώ τη μέρα να βγάζεις από το ATM, αλλά για εκείνον που δεν έχει στον ήλιο μοίρα και κοιμάται σε μια κουβέρτα, δίπλα από κάποιο ATM.

Και με αυτό μπορείς να διαφωνήσεις ανοιχτά, μιας και στο δικό μου όχι, δεν υπάρχει το όχι στον αντίλογο.

Καταλήγοντας

Αν το αποτέλεσμα είναι “ναι”, η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί και να προκηρύξει εκλογές μιας και δεν έχει εκλεχθεί για να περάσει αυτά τα μέτρα. Αν το αποτέλεσμα είναι “όχι”, η Ε.Ε. οφείλει να σεβαστεί την απόφαση των Ελλήνων και να εκκινήσει συζητήσεις σε άλλη βάση. Λύση θα ήταν το πάγωμα και η υιοθέτηση της πρότασης Φάιμαν που μεταφέρει και ο Μανώλης Γλέζος. Με δικά του λόγια:

“Αν υπερασπιστεί ο ελληνικός λαός το δικαίωμά του, το επόμενο βήμα, νομίζω, είναι η πρόταση την οποία έχει καταθέσει ο καγκελάριος της Αυστρίας Φάιμαν, και που την έχω καταθέσει πολύ καιρό πριν κι εγώ προσωπικά.

Λέω δεν συμφωνούμε, δεν υπάρχει συμφωνία. Έχετε τις απόψεις σας, έχουμε τις δικές μας. Ένα χρονικό διάστημα παγώνουν τα πάντα, ως προς τη δανειοδότηση της χώρας και την εξόφληση των δανείων και ύστερα από το τέλος του διαστήματος αυτού, ελάτε να τα κουβεντιάσουμε ένα-ένα χωριστά. ”Έλα εδώ Ραχόι, λες μας έδωσες 26 δισ. εκατ. ονομαστικό δάνειο. Πόσο είναι το πραγματικό που μας έδωσες, τόσο, τα τοκοχρεολύσια τόσο καιρό. Μήπως το έχουμε ξοφλήσει; Αν δεν το έχουμε ξοφλήσει, ας το ολοκληρώσουμε. Κι αν το έχουμε ξεπεράσει μήπως πρέπει να μας τα δώσετε πίσω;”.

Υ.Γ. 1: Σε ό,τι αφορά το ερώτημα, η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα ένα πιο ξεκάθαρο ερώτημα σαν: “Συμφωνείς με τις εφαρμοζόμενες οικονομικές πολιτικές λιτότητας της Ε.Ε. στην Ελλάδα. Ναι ή όχι; Και πράγματι, το διάστημα θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο, σε βάθος δύο εβδομάδων.

Υ.Γ.2: Τα ιδιωτικά κανάλια, καλά θα κάνουν να σταματήσουν τη σπέκουλα και να προχωρήσουν σε αληθινό δημόσιο διάλογο για να ενημερωθεί ο πολίτης για το τι πραγματικά προτίθενται να πράξουν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου και της Ευρώπης. Ενημέρωση και νηφαλιότητα.

Υ.Γ.3: Τα όχι που λες είναι εκείνα που σε κάνουν αυτό που είσαι. Εν καιρώ δημοκρατίας, πρέπει να γίνονται σεβαστά. Αν η Ε.Ε. έχει απολέσει το δημοκρατικό της χαρακτήρα, τότε δεν αξίζει σε κανέναν μια τέτοια Ε.Ε.