Εσείς με ποια πλευρά είστε;

Είπε αμήχανα ο υπάλληλος στην είσοδο της αίθουσας που θα φιλοξενούσε τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Μονότονα επαναλάμβανε την ερώτηση σε όποιον έμπαινε κι έψαχνε θέση για να κάτσει και να παρακολουθήσει τη διαδικασία.

Εσείς με ποια πλευρά είστε;

Ο λόγος που ρωτούσε ήταν για να καθίσουν χωριστά οι χρυσαυγίτες και οι “άλλοι” για να μη δημιουργηθούν επεισόδια μεταξύ τους. Σωστό. Λογικό. Το κλίμα τεταμένο, το αίμα αναμμένο, πολύ δεν ήθελε για να μετατραπεί σε Κούγκι η δικαστική αίθουσα.

Εσείς με ποια πλευρά είστε;

Με το σόι του γαμπρού;

Ή με το σόι της νύφης;

Και κάπως έτσι – με αφετηρία ένα χωροταξικό διαχωρισμό – κανονικοποιήθηκε ο φασισμός στη χώρα μας. Κάπως έτσι από το περιθώριο, πέρασε στην κεντρική σκηνή του θεάτρου. Κάπως έτσι οι δυο πλευρές έγιναν ισότιμες πολιτικά κι αποδεκτές κοινωνικά.

Ήρθε αυτή η ώρα.

“Ανεπαισθήτως”.

Ούτε που καταλάβαμε πότε η σβάστικα υψώθηκε δίπλα στην ελληνική σημαία. Ούτε που συνειδητοποιήσαμε πότε μια κοινωνία με συρρικνωμένους μηχανισμούς αντίστασης νομιμοποίησε το νεοφασισμό με τα ρεμάλια και τα ρετάλια του.

Μέσα στη δικαστική αίθουσα, ο Κώστας Πλεύρης υψώνει το χέρι του σε ναζιστικό χαιρετισμό.

Ποιος; Ο Πλεύρης.

Ο θεωρητικός του φασισμού.

Ο αρνητής του Ολοκαυτώματος.

Ο τύπος που χαρακτηρίζει το ΚΚΕ ‘εγκληματική οργάνωση’.

Ο άνθρωπος που αν ζούσε στον Αμερικανικό Νότο του ’60 θα έβαζε την κουκούλα της Κου Κλουξ Κλαν και θα έκαιγε ζωντανούς τους μαύρους και τους Εβραίους.

Αυτός.

Αυτός ο Πλεύρης αυτός.

Που νομιμοποιείται – από ποιον αλήθεια; – να ξερνάει τον ρατσιστικό οχετό του μέσα στο ναό της Δικαιοσύνης.

Αυτός ο ανυπόληπτος, αυτός ο γραφικός τύπος που κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά, παρά το γεγονός ότι για την αισχρή ναζιστική χειρονομία ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη εναντίον του από το Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας.

Αυτός ο Πλεύρης αυτός.

Που φιλοδοξούσε να γίνει “Κωνσταντίνος” αλλά παρέμεινε Κωστάκης.

Για πείτε, λοιπόν.

Εσείς με ποια πλευρά είστε;

Με τους φασίστες;

Ή με τους δημοκράτες;

Ζούμε σε μια Ευρώπη που οι ακροδεξιοί κρωγμοί ισοπεδώνουν τα δημοκρατικά φρονήματα των λαών. Με μια γειτόνισσα Ιταλία όπου ένα μισαλλόδοξο τσόκαρο γυρίζει τη χώρα της ογδόντα χρόνια πίσω κανονικοποιώντας την εποχή του Μουσολίνι.

Είναι οκ να μισείς τους πρόσφυγες.

Είναι οκ να πνίγεις μετανάστες.

Είναι οκ να φυλακίζεις τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα στη Σπιναλόγκα του ηθικού ολοκληρωτισμού.

Είναι οκ να απαγορεύεις την άμβλωση, την ανεξιθρησκεία, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, τις ατομικές ελευθερίες, τις δημοκρατικές αρχές.

Είναι οκ να είσαι ναζί, ρατσιστόμουτρο, ομοφοβικός, τρανσοφοβικός, μισογύνης, βίαιος, κακοποιητικός, κάθαρμα, απόβρασμα, φονιάς.

Είναι οκ να εξαφανίζεις από προσώπου Γης άτομα που πάσχουν από ψυχικές νόσους ή κινητικά προβλήματα.

Είναι οκ.

Σήμερα επιτρέπεται.

Αύριο θα επιβάλλεται.

 Κι όσο εμείς… να εδώ βρε οικογενειακά τα λέμε και τα ξαναλέμε, η δύναμη του Κασιδιάρη αυξάνεται και τα χαρτάκια του κόμματος του γεμίζουν τους δρόμους και τις πλατείες. Μπορούμε ωραιότατα να κάνουμε ό,τι δεν το βλέπουμε. Μπορούμε επίσης να χλευάσουμε το φαινόμενο και να πάμε παρακάτω.

Κι όσο εμείς δεν ασχολούμαστε, τόσο αυτό διατρανώνεται. Κι όσο αυτό διατρανώνεται, τόσο νομιμοποιείται. Αυτοί που ψήφιζαν κρυφά τους φασίστες, τώρα το κάνουν φανερά- καμαρωτά.

Δεν είναι τυχαίο καθόλου που στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο – δυο μαρτυρικά θύματα της ναζιστικής θηριωδίας – τόσα άτομα ψήφισαν Χρυσή Αυγή, συνειδητά κονιορτοποιώντας την Ιστορική τους Μνήμη.

Με ποια πλευρά είστε;

Δεν το λέω για να σας ψέξω.

Το λέω για να οργανώσω το sitting.

Να εκεί έχει δυο καλές θέσεις, θα βλέπετε έκτακτα.

Να εκεί με τους χρυσαυγίτες.

Εκεί με τους δωσίλογους της Κατοχής, εκεί με τους μαυραγορίτες που πηδούσαν παιδάκια για έναν ντενεκέ λάδι.

Εκεί με τους ταγματασφαλίτες, εκεί με τους κουκουλοφόρους που πρόδιδαν τους συμπατριώτες τους στους Ναζί.

Εκεί με τους ασφαλίτες και τους ΕΣΑτζήδες που βασάνιζαν τους αγωνιστές στη Χούντα.

Εκεί με τους συνταγματάρχες που κύλησαν τη χώρα μας στο αίμα.

Εκεί με τους δικτάτορες, εκεί με τα καθάρματα, εκεί με τα φασιστόμουτρα.

Εκεί.

Με τους δολοφόνους του Παύλου Φύσσα.

Με ποια πλευρά είστε;

Γιατί εμείς ξέρουμε με ποια πλευρά είμαστε.

Ξέρουμε ακριβώς που καθόμαστε.

Πίσω από τη μάνα του.