Έξι μήνες στη λίστα του ΚΑΤ – Η Ελένη Τ. απαντά στον Άδωνι Γεωργιάδη

“Διαδικτυακό όχλο” χαρακτηρίζει συμπολιτευτική εφημερίδα πλατιάς κυκλοφορίας τους επικριτές του Αδωνι Γεωργιάδη, μετά την εγχείρηση του Υπουργού στο ΚΑΤ.

Η Ελένη Τσι. (όλα τα στοιχεία της στη διάθεση του NEWS 24/7) δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά.

Η Ελένη είναι μια δυναμική εργαζόμενη γυναίκα με σοβαρά προβλήματα υγείας – προβλήματα που αντιμετωπίζει με σθένος και δύναμη ψυχής. Μια γενναία γυναίκα που ζει μια καθημερινότητα με αφόρητους πόνους.

Σήμερα δίνει εδώ τη δική της απάντηση στον κ. Γεωργιάδη που βιάστηκε να κουνήσει το δάχτυλο στους πολίτες οι οποίοι άφησαν αιχμηρά σχόλια στους λογαριασμούς του επειδή ο ίδιος χειρουργήθηκε στο ΚΑΤ παραγκωνίζοντας άλλους ασθενείς που περιμένουν μήνες τη σειρά τους μέσα σε φριχτούς πόνους.

Είναι ο ίδιος που -για να μην ξεχνιόμαστε- το 2013, πνιγμένος στο άγχος μήπως του κλέψει τη δόξα ο Τόμσεν δήλωνε: “Αν υπάρξουν απολύσεις στον ΕΟΠΥΥ, σας παρακαλώ να μην το χρεώνετε στην τρόικα. Αυτές θα είναι δικές μου αποφάσεις. Μη μου παίρνει τη δόξα η τρόικα όταν κάνουμε το αυτονόητο. Έχω βαρεθεί να κάνω το αυτονόητο και να παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν. Γιατί το κάνω; Γιατί είναι σωστό και πρέπει να μάθουμε στη χώρα μας να κάνουμε το σωστό, χωρίς τον μπαμπούλα της τρόικας”.

Η επιστολή της Ελένης

“Δεν θα πω κακή κουβέντα για το ΚΑΤ, γιατί μόνο καλές έχω για τα νοσοκομεία μας και το ιατρικό και νοσηλευτικο προσωπικό στο ΕΣΥ. Θα πω για αυτόν, και για εμένα, πιο ενδιαφέρον έχω εγώ πάντως.

Εγώ παραμένω 6 μήνες λίστα για το πρώτο από τα τέσσερα χειρουργεία που πρέπει να κάνω γιατί στο ΚΑΤ τους έκοψαν το 80% των χειρουργειων και τους έστελναν τα αναβληθεντα χειρουργεία της πρώτης καραντινας από τα covid νοσοκομεία με αποτέλεσμα να βγει οff ο προγραμματισμός τους.

Ο χειρουργός, φίλος φίλου μου, μου ζητούσε συγγνώμη από τον Σεπτέμβριο που δεν μπορούσα να μπω άμεσα και θα έπρεπε να περιμενω κάνα 2μηνο το πολυ και έχουν περάσει 7 μήνες από τότε.

Η υπεύθυνη του προγραμματισμού των χειρουργειων σε επικοινωνία μας μου επιβεβαιώνει πως είμαι στη λίστα από 8/9, (γιατί μεταξύ μας, περνούσαν εβδομάδες και μήνες και δεν είχα νέα και θεώρησα πως σα χαζή δεν είχα καταλάβει καλά και δεν είχα κλείσει με το ΚΑΤ) δεν ξέρουν τι θα γίνει και πότε, γιατί όπως έγραψα παραπάνω έχουν μειωθεί τα χειρουργεία κατά 80% και δυστυχώς έχουν προτεραιότητα κάποια περιστατικά από Μάρτιο-Ιούνιο του 2020.

Όταν ρώτησα την υπεύθυνη χειρουργείων ποτέ βλέπει να ανοίγουν γενικά τα χειρουργεία για να καταλάβω ποτέ θα έρθει και η δική μου σειρά, μου είπε αυτολεξει, βλέποντας τον φάκελο μου:

“Κορίτσι μου, ξέρω πως πονάς. Όσο και αν πονάς, όσο και αν δυσκολεύεσαι, στο λέω από την καρδιά μου. Κάνε υπομονή. Αυτή τη στιγμή θα ήταν σκέτη τρέλα”. Από τότε έχουν περάσει 3,5 μήνες.

Και εγώ κάνω υπομονή, και ας έχω μείνει σχεδόν αναπηρη.

Κάνω υπομονή και ας κλαίω από τον πονο.

Κάνω υπομονή και πονάω συνέχεια γιατί δεν μπορώ να πάρω αντιφλεγμονώδη.

Κάνω υπομονή και μαζί μου και οι συνάδελφοι μου που με ανέχονται καθημερινά και με βοηθάνε στα πάντα, γιατί δεν μπορώ να περπατήσω, να σταθώ καν όρθια.

Κάνω υπομονή που δεν μπορώ να κάνω πλέον τα πιο απλά πράγματα.

Κάνω υπομονή που βλέπω τον οίκτο στα μάτια των άλλων.

Κάνω υπομονή και μαλώνω με τον αδελφό μου και τον φίλο μας, φίλο του χειρούργου που θέλουν να κάνουν κρούση να μπω εκτός σειράς και με βρίζουν γιατί δεν κοιτάω την πάρτη μου και σκέφτομαι πως η σειρά δεν είναι νούμερα αλλά άνθρωποι που πονάνε σαν εμένα περισσότερο καιρό.

Και μετά έρχεται αυτός και για μια ενόχληση πήρε τη σειρά, όχι τη δική μου, αν με ένοιαζε η σειρά μου θα έβρισκα τρόπο, αλλά κάποιου που πονάει πιο πολύ, περισσότερο καιρό και που ποτέ δεν είπε πως:

“Αν υπάρξουν απολύσεις και αν καταλήξουμε ότι πρέπει κάποιοι να φύγουν, και αν και αν…, σας παρακαλώ και σας θερμοπαρακαλώ’ Δεν θέλω να το χρεώνετε στην τρόικα. Αυτές θα είναι αποφάσεις δικές μου. Μην μου παίρνει τη δόξα η τρόικα όταν κάνουμε το αυτονόητο. Έχω βαρεθεί να κάνω το αυτονόητο και να παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν. Θα το κάνω εγώ”

Κύριε Γεωργιάδη, δεν πιστεύω στις κατάρες.

Μια φορά πήγα να πω ένα “ΨΟ…” από τη γνωστή κατάρα και ένιωθα άρρωστη 10 μέρες.

Γι’ αυτό τον λόγο θα σας ευχηθώ περαστικά αλλά θα διατηρήσω για τον εαυτό μου και όλους εμάς που υποφέρουμε, το δικαίωμα να εξοργιζόμαστε για την συμπεριφορά ενός πολιτικού που θεωρεί ότι ο δικός του πόνος είναι πιο σημαντικός και προηγείται από τον πόνο των κοινών θνητών.”