Φυσάει δεξιά, ο Μητσοτάκης Τραμπ-ίζει, οι άλλοι πελαγοδρομούν…

Ένας παγερός (υπέρ-δεξιός) άνεμος φυσάει στον κόσμο. Φυσούσε και πριν, αλλά τώρα με τον Τραμπ αρχίζει να γίνεται μαύρος, χωρίς καν να φοράει Μασκ-α. Έμπλεξαν άσχημα οι Αμερικανοί, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος.

Πώς επιδρά όλο αυτί στα καθ’ ημάς; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος που προσαρμόστηκε. Τάχιστα και σε όλα τα επίπεδα. Και για να είναι στη νέα «σωστή πλευρά της ιστορίας». Και για να αποτρέψει κι άλλο το «φούσκωμα» των Λατινοπουλοβελόπουλων.

Πρώτον, με τις επιλογές του.

Αφού άφησε να παίζει επί καιρό το παραμύθι «κεντροαριστερός Πρόεδρος Δημοκρατίας», έβγαλε από την τσέπη ένα «πρόσωπο κύρους» σαν τον Τασούλα. Μιλάμε για μεγάλο κύρος: την τελευταία μέρα που καθόταν στην καρέκλα του προέδρου της Βουλής μοίραζε χιλιάρικα στην ιδιαίτερη πατρίδα του δίκην κομματάρχη του ’50.

Και μετά ο Μητσοτάκης επέλεξε ως διάδοχο του Τασούλα στην προεδρία της Βουλής ακόμα ένα «πρόσωπο κύρους», τον «συμπαθή Νικήτα», έναν από τους υπουργούς-στυλοβάτες της χρεοκοπίας. Τον οποίο, μάλιστα, επιβράβευσε και μεγάλο μέρος τη αντιπολίτευσης, με πρώτο το ΠΑΣΟΚ που είχε φορτωθεί αυτήν τη χρεοκοπία.

Δεύτερον, ο Μητσοτάκης άρχισε-για την ακρίβεια συνέχισε- τις δικές του κυβιστήσεις. Το 2022 έλεγε στη Βουλή ότι έμαθε «πολλά που δεν ήξερε» για τα intersex άτομα. «Οι ειδικοί μας λένε ότι σχεδόν ένας στους εκατό ανθρώπους μπορεί να γεννιέται με κάποια παραλλαγή φύλου», είχε πει. Αλλά εν τω μεταξύ «ξέμαθε». Είδε της «δεξιά της δεξιάς» να φουσκώνει, ήρθε και ο Τραμπ και, ω του θαύματος, ο πρωθυπουργός  προσαρμόστηκε. Μόλις προχτές είπε: «Πιστεύω και εγώ ότι υπάρχουν μόνο δυο φύλα. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη. Αυτό μας υποδεικνύει η βιολογία». 

Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο; Ανάγκα και θεοί πείθονται, πόσο μάλλον ένας πολιτικός. Ο Αμερικανός κωμικός Γκράουτσο Μαρξ το είχε πει πολύ ωραία εδώ και δεκαετίες: «Αυτές είναι οι αρχές μου. Και αν δεν σου αρέσουν, εντάξει, έχω κι άλλες».

Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, καταλαβαίνει που πάει το πράγμα με τον αέρα που φυσάει (πολύ δεξιά πάει) και πασχίζει να το αντιμετωπίσει. Και αρχίζει να…Τραμπίζει. Αποκηρύσσει τη woke ατζέντα, διακηρύσσει τη (νέα) πίστη του για τα δύο φύλα. Και βγάζει μπροστά ορίτζιναλ δεξιούς Τασούλα-Κακλαμάνη) για να συγκρατήσει όσους του φεύγουν προς τις(παλιές) κηραλοιφές και τα νέα μπουμπούκια τύπου Αφροδίτης. Και μπορεί να δούμε κι άλλα εξόχως «κεντρώα» και «μεταρρυθμιστικά».

Τι κάνουν οι άλλοι, οι απέναντι, για να δυσκολέψουν τη ΝΔ του Μητσοτάκη και να περιορίσουν το δεξιό αέρα που φυσάει; Ψιλοπράγματα.

Για παράδειγμα: αντί να κάνουν στοιχειώδη συνεννόηση για να αναζητήσουν ΕΝΑ πρόσωπο κοινής αποδοχής και να το προτείνουν ως υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάθε κόμμα άρχισε να παρουσιάζει το δικό του υποψήφιο. Για να μετρήσουν τα κομματικά κουκιά τους και να λένε αύριο «ο δικός μου(ή η δική μου) κατέλαβε τη δεύτερη θέση». Μικροκομματικοί υπολογισμοί χωρίς καμιά αξία.

Ειδικά το ΠΑΣΟΚ πελαγοδρομεί. Ο αρχηγός του τολμάει να πει το αυτονόητο ότι δεν θα συγκυβερνήσει με τη ΝΔ μετά τις επόμενες εκλογές. Και στελέχη του θα πουν το, εξίσου αυτονόητο, ότι θα συνεργαστεί με κόμματα της Κεντροαριστεράς. Τότε αρχίζει το κυβερνητικό «μπούλινγκ»(«θέλετε να κυβερνήσετε με τους δραχμιστές»), πέφτει πανικός στο ΠΑΣΟΚ και δίνεται η εντολή «μη μιλάτε για συνεργασίες».

 Αντί, δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ να κάνει σημαία του τις συνεργασίες, απευθυνόμενο στις μεγάλες μάζες κεντροαριστερών ψηφοφόρων που το εγκατέλειψαν μετά το 2012 και το 2023 εγκατέλειψαν και τον ΣΥΡΙΖΑ, πελαγοδρομεί κυνηγώντας κάποιο νεφελώδες «Κέντρο». 

Την ώρα που ο σούπερ δεξιός τυφώνας σαρώνει στο πέρασμά του και απειλεί την αμυνόμενη ΝΔ του Μητσοτάκη, ο απέναντι κόσμος βλέπει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης κατακερματισμένες, να προσπαθούν να μοιράσουν τα ιμάτιά τους, αντί να ακολουθήσουν τη μόνη συνταγή που μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή των σημερινών δεδομένων: την εκλογική συνεργασία.

Απορρίπτοντας το αυτονόητο, διευκολύνουν τη ΝΔ και σκορπούν πρόσθετη απογοήτευση στον προοδευτικό κόσμο. Ίσως γιατί δεν διαθέτουν αυτό που έχει πει ο Βρετανός φιλόσοφος και μαθηματικός Άλφρεντ Νορθ Ουάιτχεντ: «Χρειάζεται ένα πολύ ξεχωριστό μυαλό για να αναλύσει το προφανές»…