Τελικά έχουμε πανδημία ή δεν έχουμε;

Κάτι δεν έχω καταλάβει καλά. Άλλαξαν η όχι οι οικονομικές, κοινωνικές και κατ’ επέκταση οι πολιτικές συνθήκες με την έλευση της πανδημίας του Covid 19; Μήπως άλλαξαν μόνον αν αυτό μας βολεύει;

Το ερώτημα απευθύνεται προς την κυβέρνηση. Επειδή από τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Χρήστου Ταραντίλη μέχρι τις επισημάνσεις των βουλευτών της και την αρθρογραφία του φιλοκυβερνητικού τύπου ένα είναι το μήνυμα των ημερών: Ότι «χρωστάει» στους πολίτες που την ψήφισαν, να εφαρμόσει το προεκλογικό της πρόγραμμα.

Το επιχείρημα αυτό είναι εδώ και μήνες η νομιμοποιητική βάση, για νομοσχέδια που ψηφίζονται με διαδικασίες εξπρές, για διατάξεις που «χώνονται» την τελευταία στιγμή, για επιλογές που εμφανώς δεν έχουν κοινωνική συναίνεση. Όπως επίσης και για ρυθμίσεις που καμία σχέση δεν έχουν με την ωραιοποιημένη εικόνα των γαλάζιων προεκλογικών υποσχέσεων το καλοκαίρι του 2019.

Φυσικά είναι και το «μέγα επιχείρημα» προκειμένου να ψηφιστεί μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες το νομοσχέδιο των Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη. Αυτό που δίνει 20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να προσληφθούν αστυνομικοί στα πανεπιστήμια, αλλά ούτε το 10% από αυτά για φοιτητικές εστίες, υποδομές ή ενίσχυση των σχολών. Αντιθέτως με πρόσχημα τους «αιώνιους φοιτητές» κόβει την δυνατότητα σπουδών σε παιδιά οικογενειών δίχως οικονομική επιφάνεια.

Αν όμως η κυβέρνηση όντως θέλει να είναι συνεπής στις προεκλογικές δεσμεύσεις της, τότε ήδη θα έπρεπε να βλέπαμε ανάπτυξη 4%, γιατί αυτό έταξε. Θα έπρεπε να βλέπουμε μικρότερες φορολογικές επιβαρύνσεις και όχι μετακύλιση τους. Θα έπρεπε να βλέπουμε «πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές» (έτσι έλεγε ο Κ.Μητσοτάκης) και όχι την ανεργία να εκτινάσσεται η να καλύπτεται με τρυκ. Θα έπρεπε να βλέπουμε όλα εκείνα τα «θαυμαστά» για την «μεσαία τάξη» που –όπως αναλύουν όλες οι πλευρές – έφερε την Ν.Δ στην διακυβέρνηση. Όμως γι’ αυτά υπάρχει το εμπόδιο του Covid 19. Μόνον γι’ αυτά.

Με απλά λόγια: Μία περίοδος που υποτίθεται ότι αναζητείται η συναίνεση της κοινωνίας για την εφαρμογή των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας, επιλέγεται ως προνομιακό πεδίο για να «περάσουν» ρυθμίσεις που προκαλούν κοινωνική αγανάκτηση.

Τόση που κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης (ακόμη και αν κάποιο το …σκέπτεται) δεν μπορεί να σταθεί στο πλαι της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Είτε πρόκειται για το νομοσχέδιο για την Παιδεία τώρα, είτε για το εργασιακό ή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που έρχονται σε μερικούς μήνες.

Η πανδημία από το Νο1 πρόβλημα, μετατρέπεται στην Νο1 πρόφαση.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr