Έλα τώρα που έγινε ο Βενιζέλος ΣΥΡΙΖΑ

Η ελληνική πολιτική σκηνή ουδέποτε κέρδισε το γενικό θαυμασμό για τη σοβαρότητα και τον ορθολογισμό της. Κατά καιρούς, ο δημόσιος διάλογος έχει ασχοληθεί με εξωφρενικά ζητήματα, τα οποία είναι να απορείς πώς μπορεί να έχουν συζητηθεί με σοβαρό τρόπο και όχι ως ανέκδοτα. Σε αυτήν την κατηγορία των εξωφρενικών ζητημάτων ανήκει ασφαλώς και η κουβέντα που έχει ανοίξει σχετικά με το αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει γίνει… ΣΥΡΙΖΑ -ναι, καλά διαβάσατε.

Αφορμή της αδιανότητης αυτής συζήτηση αποτέλεσε η συμμετοχή του κ. Βενιζέλου στη συζήτηση για τις υποκλοπές με τίτλο “Μένουμε Ευρώπη;” που οργανώνουν η Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παντείου, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, καθώς και η Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.

Η Άννα Διαμαντοπούλου έσπευσε να δηλώσει ότι «εκπλήσσεται και διαφωνεί με την επιλογή» Βενιζέλου. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη την πήραν τα τρολάκια της και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις της Ομάδας Αλήθειας που κατηγόρησαν τον Βενιζέλο ως… «ζαίο».

Προς τι η φασαρία;

Προς τι η φασαρία λοιπόν για μια εκδήλωση, στην οποία μάλιστα θα μπορούσε να ασκηθεί κριτική από την άλλη μπάντα, αφού το «Όχι» παραμένει ανεπούλωτο τραύμα για τον κόσμο της Αριστεράς; Πώς είναι δυνατόν να εγκαλείται για «φιλοσυριζισμό» ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο πρωτεργάτης του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου»;

Εννοείται ότι ο Βενιζέλος δεν «έπαθε ΣΥΡΙΖΑ», όπως δεν «έπαθε» ο Αλιβιζάτος, καθώς και όσοι-ες διαμαρτύρονται για σκάνδαλο των υποκλοπών. Ειδικά ο Βενιζέλος παραμένει μεγάλος πολιτικός αντίπαλος της Αριστεράς. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ενοχλεί (και μάλιστα πολύ) το «σύστημα Μητσοτάκη» γιατί με τη στάση του απέναντι στο σκάνδαλο των υποκλοπών:

• δείχνει ότι το ρεύμα διαμαρτυρίας δεν είναι εργαλειοποιημένο από την Κουμουνδούρου,
• είναι αυτός που μπαίνει μπροστά από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ σε μια στιγμή αφωνίας της Χαριλάου Τρικούπη.

Με δυο λόγια, η πολιτική παρουσία ανθρώπων σαν τον Βενιζέλο και τον Αλιβιζάτο αποδεικνύει ότι για τις υποκλοπές δεν φωνάζουν μόνο όσοι-ες εξαρχής βρίσκονταν σε σκληρή κόντρα με το «σύστημα Μητσοτάκη» · αποδεικνύει ότι έχουμε να κάνουμε με μεγάλο σκάνδαλο που θέτει ζήτημα δημοκρατίας.

Η αλαζονεία

Είναι ίδιον του αυταρχικού καθεστωτισμού να αντιμετωπίζει την πολιτική διαμαρτυρία με συκοφαντίες, και μάλιστα με συκοφαντίες τόσο εξωφρενικές που δεν διαθέτουν στοιχειώδη ορθολογικά ερείσματα. Η αλαζονεία της εξουσίας σε κάνει να πιστεύεις πως μπορείς να πεις οτιδήποτε χωρίς συνέπειες, όπως ακριβώς νομίζεις πως μπορείς να κάνεις οτιδήποτε ατιμώρητα.

Ωστόσο, ο αυταρχισμός, ο καθεστωτισμός, η αντίληψη της «ενός ανδρός Αρχής» και η περιφρόνηση της κοινής λογικής προκαλούν αντιδράσεις από ανθρώπους που ίσως δεν θα το περίμενε κανείς. Η Ιστορία δείχνει ότι όταν οι αντιδράσεις έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις, όταν διαμαρτύρονται για το ίδιο ζήτημα δυνάμεις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, τότε οι ώρες μιας εξουσίας έχουν μετρηθεί. Οι γελοίες συκοφαντίες κάνουν απλώς τα πράγματα χειρότερα για εκείνους που τις ενορχηστρώνουν.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις