Ο κακοήθης αφορισμός περί ίσων αποστάσεων στο Ουκρανικό

Ένας αφορισμός στο όριο της κακοήθειας κυκλοφορεί εσχάτως στις γραμμές αρκετών κειμένων. Ορίζεται κακόηχα και καταγγέλλεται ως ισαποστακισμός. Δηλαδή, είτε ως αυτοπροστατευτική ουδετερότητα- άρα άθλια στάση, τη στιγμή που μαίνεται η κακουργία των Ρώσων στην Ουκρανία– είτε ως υπόρρητη υποστήριξη του Πούτιν.

Αν ο υπαινιγμός περί ουδετερότητας και ίσων αποστάσεων αφορούσε την σκόπιμη παράκαμψη του προφανούς- την μη καταδίκη της εισβολής στην Ουκρανία με πρόσχημα «τα δίκια της Ρωσίας»- τότε όντως θα υπήρχε θέμα.

Όμως συμβαίνει κάτι πρωτοφανές, ολοκληρωτικού χαρακτήρα: έτσι και τολμήσεις να αναφερθείς στο επιμέρους δίκιο της Ρωσίας (η τρομοκρατία και το μαχαίρι εναντίον των Ρωσόφωνων στο Ντονμπάς από το 2014/ η μη εφαρμογή της Συμφωνίας του Μίνσκ/ η θυελλώδης και λογική εναντίωση της Ρωσίας στην εισδοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ), αμέσως εφορμούν οι διμοιρίες των αφιονισμένων και μιλούν για ρωσόφιλες θέσεις.

Επίσης, αν υπενθυμίσεις γκανγκστερικές επεμβάσεις της Δύσης (π.χ. Σερβία), εισβολές (π.χ. Αττίλας) και λογής Αμερικανο-ΝΑΤΟικές αγριότητες με αρωγό την ευρωπαϊκή συμπεθέρα, σε εγκαλούν για αντιπερισπασμό.

Δεν έχει σημασία για τους επικριτές αν τα κείμενα αυτά καταδικάζουν ευθέως την εισβολή και την πολεμική παράκρουση του Πούτιν, αλλά ταυτόχρονα δεν ξεχνούν τις…αγαθοεργίες της Δύσης.

Δεν έχει σημασία αν προκύπτει καθαρή η υποστήριξη στην δοκιμαζόμενη Ουκρανία και στο δικαίωμά της να υπάρχει ως κράτος…

Δεν έχει καμμία σημασία γι΄αυτές τις κριτικές φαλτσέτες αν στα εν λόγω κείμενα γίνεται λόγος για αυτοκρατορικό ιδεασμό του Πούτιν και για επίφοβο αναθεωρητισμό…

Επίσης, τι κι αν καταδικάζεις απερίφραστα την εξοργιστική ανακοίνωση της Ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα-μνημείο ιταμής πρόκλησης- και τις εξίσου προκλητικές δηλώσεις της Ζαχάροβα;

Α, μπά. Οι μονόφθαλμοι δεν χαμπαριάζουν. Σε έχουν καταχωρίσει αμετάκλητα στους ρωσόφιλους, καθώς η κυκλώπεια οπτική τους δεν ασχολείται με «λεπτομέρειες». Φωταγωγεί το όντως μείζον, την απαράδεκτη εισβολή, αλλά πυροβολεί κάθε προσπάθεια να εισαχθούν προς συζήτησιν και προβληματισμό και κάποια άλλα στοιχεία, όπως «τα δίκια της Ρωσίας».

Ναι, αυτά τα υπαρκτά. Τα οποία κατ΄ουδένα τρόπο νομιμοποιούν την εισβολή, τον πόλεμο και την πρωτοφανή αξίωση του Πούτιν να μη λογίζεται χώρα η Ουκρανία. Όμως οι σεσημασμένοι φορείς του καλπάζοντος αυταρχισμού, ούτε την καθαρή αυτή θέση λαμβάνουν υπόψιν, όταν γεμίζουν με σφαίρες τα πιστόλια της εξοντωτικής κριτικής τους.

Εννοείται ότι γι’ αυτούς δεν υπάρχει αμφίπλευρη προπαγάνδα, όπως συμβαίνει σε κάθε πόλεμο. Βλέπουν μονάχα την ρωσική, ακόμη κι όταν κάποιες «ειδήσεις» που προέρχονται από την άλλη πλευρά έχουν αποδειχτεί φτηνές κατασκευές (π.χ. Φιδονήσι).

Εννοείται επίσης ότι δεν ασχολούνται ούτε για τα μάτια του κόσμου με τους ακροδεξιούς/ναζί της Αζοφικής. Καταδικάζουν μονάχα τις θλιβερές φωτοβολίδες του Πούτιν περί αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας.

Και φυσικά, εστιάζουν αποκλειστικά στο υπαρκτό λογοκριτικό κρεσέντο των Ρώσων (κλείσιμο διαύλων και ραδιοφώνων) και παρακάμπτουν, αν δεν επικροτούν, τον εξοστρακισμό του Russia Today και του Sputnik. Ο…πλουραλισμός των πεφωτισμένων στα καλύτερά του.

Επιμύθιον: η συγκεκριμένη συμπεριφορά ορισμένων γραφίδων που βλέπουν ίσες αποστάσεις εκεί που δεν υπάρχουν, συνιστά εξώφθαλμη επιχείρηση φίμωσης και σπίλωσης.

Δεν πρόκειται απλώς για έκρηξη παρωπιδοφόρου φρενίτιδος , αλλά για επίθεση στην έννοια της αντικειμενικότητας που υψώνει περίοπτο το μείζον, χωρίς να υποτιμά και να παραγνωρίζει επι μέρους στοιχεία που φωτίζουν όλες τις πτυχές σημαντικών γεγονότων, όπως η θρασύτατη εισβολή και ο φρικώδης πόλεμος στην Ουκρανία.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις