Τροπάρια για φονιάδες

Καλά τα λες. Καταστροφές και θάνατο σπέρνει ο Πούτιν στην Ουκρανία. Με το θράσος της υπερδύναμης και την ωμότητα του κυνικού. Διαλύει μια χώρα επειδή η αφεντιά του αποφάσισε ότι Ουκρανία δεν υφίσταται, επιχειρώντας να τη σβήσει απ’ τον χάρτη.

Δίκιο έχεις. Εδώ δεν χωρούν «ναι μεν, αλλά». Τα είπαμε: «τα δίκια του» δεν μπορούν να γίνουν άλλοθι στη βαρβαρότητα και στον θανατηφόρο τσαμπουκά. Καμμία κατανόηση, καμμία επιείκεια, κανένα πλάγιο στήριγμα στην πολεμική παράκρουση και στον όλεθρο που προκαλεί η Ρωσία.

Αν ήθελε να προστατεύσει τους Ρωσόφωνους στο Ντονμπάς, όφειλε χρόνια τώρα να βγει με στοιχεία στα παγκόσμια φόρα για να καταγγείλει τούς μελανοχίτωνες του Τάγματος Αζόφ που σκορπούσαν τρόμο και θανατικό στην περιοχή. Να ξέρει ο κόσμος περί τίνος πρόκειται.

Κι ακόμη: μπορούσε να υπενθυμίσει ότι το Κίεβο δεν σεβάστηκε την Συμφωνία του Μινσκ για αυτονομία στο Ντονμπάς. Να καταγγείλει και να προειδοποιήσει ότι δεν θα ανεχτεί άλλο τη σφαγή και την τρομοκρατία από τους μαχαιροβγάλτες του Τάγματος, που δρούσαν υπό την σκέπη-κι όχι απλώς με την ανοχή-της κεντρικής κυβέρνησης.

Έτσι κάνουν όσοι έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Αλλά ο Πούτιν τα απέφυγε. Κι ένα ωραίο πρωί εμφανίστηκε αρματωμένος σαν αστακός στα σύνορα της Ουκρανίας, θυμήθηκε περασμένα μεγαλεία εκφωνώντας ένα διάγγελμα αυτοκρατορικού τύπου, είπε θρασύτατα ότι «χώρα Ουκρανία δεν υπάρχει» και έστειλε τις ερπύστριες να την ποδοπατήσουν.

Παραλίγο να ξεχάσω το δίκιο σου και σε κάτι άλλο: Εδώ δεν χωρούν συμψηφισμοί. Οι υπαρκτές βαρβαρότητες της πολύφημης Δύσης, παλιές και πρόσφατες, επ’ ουδενί νομιμοποιούν τις αγριότητες της Ρωσίας στην Ουκρανία. Το ίδιο και η ερμηνευτική ντρίμπλα περί «ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων». Όταν χύνεται αίμα, δείχνεις κάθε φορά τον φονιά. Ευθέως. Με οργή και αποστροφή.

Αλλά μισό λεπτό. Είπα κάτι για «υπαρκτές βαρβαρότητες της Δύσης». Δεν ξέρω αν συμφωνείς ή θεωρείς ότι δεν υφίστανται. Πάντως, βρε παιδάκι μου, όσο κι αν έψαξα στο αρχείο και στη μνήμη μου, δεν βρήκα ούτε μια καταδικαστική γραμμή για ωμές επεμβάσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων, για γκανγκστερικές επιδρομές, για στήριξη αυταρχικών καθεστώτων και δικτατόρων, για ασύστολη παράκαμψη της λαϊκής θέλησης, για χάραξη νέων συνόρων με τη βία κλπ.

Τίποτε. Ούτε από σένα ούτε από τους ομοϊδεάτες σου που υμνούν τα υπαρκτά στοιχεία της Δύσης. Την ελευθερία και την Δημοκρατία. Όμως εκείνος ο αφορεσμένος Γκί Ντεμπόρ λέει «κάτι» που δεν μπορείς να προσπεράσεις εύκολα: «Η δημοκρατία προτιμάει να κριθεί σε σχέση με τους εχθρούς της παρά σε σχέση με τα αποτελέσματά της».

Για να δούμε, λοιπόν. Μήπως οι επιλογές δημοκρατικών χωρών και τα αποτελέσματα των επιλογών αυτών είναι ακριβώς ίδια με αυτά που καταγγέλλεις -και καλά κάνεις- βλέποντας την χυδαία επιδρομή του Πούτιν;

Τώρα θυμώνεις και πετάνε σπίθες οργής τα μάτια και το μολύβι σου. Αλλά τότε αλήθεια τι έκανες; Τι έγραφες, τι έλεγες από τα ράδια και την τηλοψία, τότε που έβλεπες μπροστά σου «τους άδικα νεκρούς του κόσμου», τους χιλιάδες άμαχους που ξεπάστρευαν οι…δημοκρατικές βόμβες της Δύσης; Ναι, τότε:

• Τότε που έλεγαν ψέματα για τα χημικά του Σαντάμ, άλλοτε σύμμαχο και φίλο τους, και ισοπέδωσαν το Ιράκ…
• Τότε που έλεγαν ψέματα για δήθεν σερβικές ωμότητες στο Κοσσυφοπέδιο προσπαθώντας να νομιμοποιήσουν την γκανγκστερική επιδρομή εναντίον της Σερβίας. Κι αν θέλεις λεπτομέρειες για τα χυδαία ψέματα και τις προπαγανδιστικές κατασκευές, ψάξε να βρεις δύο ρεπορτάζ με τεκμηριωμένα στοιχεία. Ένα του Παπαχελά και ένα του Κούλογλου. Κι αν δεν τα βρεις, μπορώ να σου τα στείλω…
• Τότε που βομβάρδισαν το κτίριο Επικοινωνιών στο Βελιγράδι, όπως κάνουν τώρα οι Ρώσοι στο Κίεβο…
• Τότε που επέδραμαν εναντίον των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Όπως είχαν κάνει προηγουμένως και οι Ρώσοι!
• Τότε που έγινε η εισβολή στη Γρενάδα και η επέμβαση στον Παναμά προκειμένου να συλληφθεί ο δικτάτορας Μανουέλ Νοριέγκα. Ένθερμος φίλος των Αμερικανών-στρατολογημένος από τη CIA-περιέπεσε σε δυσμένεια όταν δεν τον χρειάζονταν πλέον οι ΗΠΑ.
• Τότε που πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων την λαϊκή ετυμηγορία στην Αίγυπτο και επέβαλαν αυθαίρετα νέο καθεστώς υπό τον Αλ Σίσι… Και τότε που εγκαθιστούσαν τη χούντα στην Αθήνα, προετοιμάζοντας -και ευνοώντας- την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο…
• Τότε που δολοφονούσαν οι δικοί τους τον Αλιέντε και τότε που ξόδευαν δισεκατομμύρια για να εκτοπίσουν τον Τσάβες από την εξουσία. Τώρα, μια χαρά τα λένε με τον Μαδούρο (!). Το λέω μπας και σου ξέφυγε…

…Αυτά και λίγα είναι. Γιατί αν αρχίσουμε να λέμε για δημοκρατικές πεποιθήσεις και ευαισθησίες, θα μας πάρει το πρωί. Απλώς φέρε μπροστά σου τον χάρτη της Αραβικής Χερσονήσου, της Μέσης Ανατολής και της βόρειας Αφρικής για να διαπιστώσεις ότι μια χαρά συναγελάζονται με δικτάτορες και αυταρχικά καθεστώτα οι Δυτικοί. Όπως και οι Ρώσοι, άλλωστε…

Μόνο που οι πεφωτισμένοι-και σύ ανάμεσά τους-εστιάζετε μονάχα στον αυταρχισμό και στην κακουργία του Πούτιν. Μονόφθαλμοι ή με τον τρόπο σας συνένοχοι στις άλλες βαρβαρότητες, αλλά και θρασύτατοι όταν εγκαλείτε εκείνους που σας τις υπενθυμίζουν;

Όπως και να ‘χει, ένα είναι βέβαιο. Από τη μια κεραυνώνετε τους μεν-καλή ώρα τη Ρωσία- κι από την άλλη ψέλνετε τροπάρια για (τους άλλους) φονιάδες…

ΥΓ: Ένας από τους καλύτερους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας φέρει τον τίτλο “Τροπάρια για Φονιάδες”. Μάνος Ελευθερίου στους στίχους, Θάνος Μικρούτσικος στη μουσική, Μαρία Δημητριάδη και Γιώργος Μεράντζας στην ερμηνεία.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις