Γιάννη ευχαριστούμε που μας εκπροσωπείς κόντρα στους ρατσιστές του κόσμου

Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο κάποια πράγματα είναι δεδομένα. Όταν έχεις βιώσει τη βία της πείνας, τον ρατσισμό στα βλέμματα των άλλων, όταν έχεις εγγράψει την αδικία στο μαύρο σου δέρμα και παρόλα αυτά έχεις βρει τον τρόπο να λάμψεις, το να αντιδράσεις απέναντι στην κοινωνική ανισότητα και τη μισαλλοδοξία, είναι φυσικό συνεπακόλουθο.

Με τη διαφορά πως δεν το κάνουν όλοι.

Ο Γιάννης ανδρώθηκε μέσα σε ένα περιβάλλον τοξικό και ξέφυγε από αυτό πραγματοποιώντας το επόμενο βήμα. Έκτοτε διατηρεί τις ισορροπίες με τον τρόπο που αισθάνεται μέσα του πως είναι το σωστό. Δεν ξεχνά την Ελλάδα και τα καλά που του έδωσε μέσα στις όλες αντιξοότητες, δεν ξεχνά και την καταγωγή του.

Αυτό όμως απέχει έτη φωτός από το να σε καταστήσει υπόδειγμα για τις νέες γενιές.

Έρχεται λοιπόν μια οριακή στιγμή στη ζωή που μια απόφασή σου μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Μια στιγμή που μπορεί να σε καταγράψει στην καλή πλευρά της ιστορίας και υπερβαίνει κάθε τίτλο και κάθε αθλητική διάκριση. Η απόφαση αυτή για τους Bucks ήρθε χθες, και ο Γιάννης ήταν μέρος της. Μαζί με τα αδέρφια του.

“Έρχεται μία ημέρα στη ζωή του ανθρώπου που πρέπει να υπερασπιστεί όχι ό,τι είναι ασφαλές, ούτε ό,τι είναι πολιτικώς ορθό, ούτε ό,τι είναι δημοφιλές αλλά αυτό που η συνείδησή του λέει ότι είναι σωστό”

-Martin Luther King

O αθλητισμός δίπλα στα υψηλά ιδεώδη

Η ομάδα του Μιλγουόκι σήκωσε ψηλά την αντιρατσιστική σημαία και τόλμησε κάτι που δεν είχε τολμήσει μέχρι σήμερα ουδείς στο ΝΒΑ. Αποχή από τους αγώνες ως διαμαρτυρία για τη ρατσιστική συστημική βία των ΗΠΑ. Πού ακούστηκε να συμβεί κάτι τέτοιο στο δεύτερο πιο εμπορικό προϊόν του American Dream. Πού ακούστηκε να εμφανιστούν παίκτες με μπλουζάκια εναντίον της οπλοκατοχής;

Και όμως συνέβη και όπως – πιθανότατα – ανέμεναν και οι εμπνευστές της “μίνι επανάστασης”, προκάλεσε τσουνάμι αντιδράσεων.

Πολλοί έγραψαν πως η “επανάσταση” του Γιάννη και τον συμπαικτών του, έγινε εκ του ασφαλούς. Ότι ήταν μια “βελούδινη αντίδραση”. Κι όμως, δεν είναι έτσι. Η όλη κίνηση έχει την ιδιάζουσα σημασία της λόγω του πλαισίου μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε και λόγω της χρονικής συγκυρίας.

Την ώρα που στην Πολιτεία των Bucks η ρατσιστική βία εντείνεται, η Αμερική ζει και ανασαίνει επίσημα σε προεκλογική περίοδο. Οι ακροδεξιοί πολιτοφύλακες αλωνίζουν τους δρόμους μετά τους πισώπλατους πυροβολισμούς που δέχθηκε από ενστόλους ο Jacob Blake, η αστυνομία συνεχίζει να στοχοποιεί αδιακρίτως ο,τι μαύρο κινείται, οι Ρεπουμπλικανοί καλούν στο Συνέδριό τους οπαδούς της λευκής υπεροχής που βιντεοσκοπούν ένοπλες περιπολίες στις γειτονιές τους απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές. Η δολοφονία του George Floyd είναι ακόμη νωπή.

Η Αμερική έχει διολισθήσει σε μια “εναλλακτική” ακροδεξιά ουτοπία με υπέρμαχο τον Τραμπ, και το διακύβευμα είναι τεράστιο. Το δόγμα της “ασφάλειας και τάξης” απέναντι στους “ταραξίες” σχηματοποιείται μέσα από νεοφασίστες καουμπόηδες που έχουν την ανοχή του συστήματος, αλλά και τη στήριξή του. Και μη ξεχνάμε πως η “απεργία” γίνεται εν μέσω playoffs με όλες τις κάμερες καρφωμένες πάνω στους αθλητές που έχουν μαζευτεί στο Orlando.

Είναι σαφές. Οι Bucks και οι λοιπές ομάδες που απείχαν ζητούν το τέλος του “τραμπικού δόγματος” που κακά τα ψέματα, συντηρείται εδώ και δεκαετίες. Το μήνυμά τους είναι ξεκάθαρο. Ζητούν αλλαγή. Ακριβώς αυτό που ζήτησε και η αδερφή του Jacob Blake στη συγκλονιστική ομιλία της. Αλλαγή εδώ και τώρα.

Όντας μέρος του καπιταλιστικού συστήματος της βιομηχανίας του θεάματος, ο Γιάννης και οι συμπαίκτες τους αναγνωρίζουν τη δυναμική της φωνής τους. Ξέρουν ότι είναι μέρος της showbiz και ξέρουν καλά ότι μπορούν να την κατευθύνουν.

Η οριακή στιγμή που λέγαμε παραπάνω οδηγεί σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ή επιλέγεις τον δρόμο των χορηγών και των no politica επιταγών τους, ή επιλέγεις τον δρόμο της συμβολοποίησης. Οι Bucks έγιναν σύμβολο όντας μέρος του θεάματος. Χιλιάδες παιδιά είδαν το παράδειγμά τους, εκατομμύρια χρήστες των social media ήρθαν μπροστά σε μια σπουδαία έκπληξη, πολλοί θυμήθηκαν πως ο αθλητισμός δεν είναι μόνο τα καλάθια και τα γκολ.

“It’s bigger than basketball”. Ή αν θέλετε, αυτό είναι το μπάσκετ, αυτός είναι ο αθλητισμός που θέλουμε να βλέπουμε.

Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Η κίνηση των Bucks δεν θα αλλάξει από μόνη της τον κόσμο. Η επανάστασή τους δεν θα σταματήσει τη ρατσιστική βία. Για εμάς όμως που αντιλαμβανόμαστε τον αθλητισμό ως μια κοινωνική έκφραση, η χθεσινή βραδιά ήταν γιορτή.

Για εμάς που θέλουμε σκεπτόμενους οπαδούς στις κερκίδες και αθλητές με κοινωνικές ευαισθησίες που εκφράζονται με τη δύναμη της γνώμης τους, για εμάς που κάνουμε πόστερ τους αθλητές εκείνους που αντιλαμβάνονται το διαμέτρημα που έχουν και την επιρροή που ασκούν με κάθε δήλωσή τους, η χθεσινή βραδιά ήταν μεγαλύτερη από ένα buzzer beater σε μεγάλο τελικό.

Ο Γιάννης διάλεξε τη σωστή διακλάδωση στο σταυροδρόμι. Ομαδικά, με όλους τους συμπαίκτες του, όπως έπρεπε.

Γιατί οι γενναίες αποφάσεις κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο όταν γίνονται συλλογικά. To αποτέλεσμα ήταν να συμπαρασύρουν τις παίκτριες του WNBA, το MLS αλλά και πολλούς από το MLB. Και έπεται συνέχεια.

Ο φόβος των celebrities του “να μείνεις εκτός”, επανήλθε και αυτό δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα.

O “πιτσιρικάς” από τα Σεπόλια, ο MVP του NBA, έδειξε στους μικρούς θαυμαστές του, πώς πρέπει να γίνεται. Κακά τα ψέματα, όλα τα φώτα έπεσαν πάνω σε εκείνον και τον LeBron, τα δύο “τοτέμ” της Λίγκας.

Τα ονόματα των George Floyd, της Breonna Taylor, του Trayvon Martin ακούστηκαν ξανά κόντρα στην απολίτικη διοίκηση του ΝΒΑ. Ο κόσμος του μπασκετικού θεάματος έκανε μια παύση για να ανασάνει και να σκεφτεί. Σχεδόν πέντε χρόνια μετά το μοναχικό διάβημα του Colin Kaepernick, οι αθλητές αποφάσισαν να εκφραστούν συλλογικά, κάτι που σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή.

H κοινωνική αδικία ήταν βέβαια μέρος των συζητήσεων στο Orlando. Τα μπλουζάκια των παικτών τυπώθηκαν εκ νέου με το “black lives matter” πάνω τους με την άδεια της διοργάνωσης και κατόπιν αιτήματός τους, αλλά αυτή την κλιμάκωση, δεν την περίμενε κανείς.

Η απόφαση των παικτών των Μπακς, των Λέικερς και των Κλίπερς ήταν μια ad hoc κίνηση που δεν οργανώθηκε από τη Λίγκα ή από κάποιους παράγοντες, αλλά ανάγκασε τις διοικήσεις των συλλόγων να τη σεβαστούν. Αποτελεί εν ολίγοις ένα σύγχρονο παράδειγμα εργασιακής αντι-δράσης μέσα στα ένα “illustrated” καπιταλιστικό πλαίσιο και επανασυστήνει νέα, κοινωνικά ενεργά πρότυπα. Το αν θα δείξουν την ίδια επιμονή στη συνέχεια συμφωνώντας σε περαιτέρω κινητοποιήσεις, και τι αποτέλεσμα θα έχει όλο αυτό, θα φανεί στο χρόνο.

Η αρχή πάντως ήταν εκκωφαντική. Και αισθανόμαστε υπερήφανοι που κομμάτι της, είναι και ο “δικός” μας, Γιάννης. Μακάρι να δούμε ανάλογες κινήσεις και στην Ελλάδα.

Αντί επιλόγου:

“Την εποχή που οι μαύροι οι οποίοι μιλούσαν για την αδικία στοχοποιούνταν και πολύ συχνά συλλαμβάνονταν με κάποια δικαιολογία και καταδικάζονταν ακόμη και σε ποινές φυλάκισης, ο Muhammad Ali πήρε την απόφαση να πάρει θέση και να θυσιάσει τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του και να διακινδυνέψει να πάει στην φυλακή. Έχω ύψος 2,18 αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκα ψηλότερος από εκείνη την ημέρα που στάθηκα στη σκιά αυτού του  γίγαντα”

-Kareem Abdull-Jabbar