Γιατί άραγε ανέγραψαν την λάθος εθνικιστική επιγραφή στο μνημείο της ΕΡΤ;

Η σεμνή τελετή για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου “Μνήμες και χρέος” στον προαύλιο χώρο της ΕΡΤ αμαυρώθηκε από διάφορα γεγονότα. Πρωτίστως από την εμφάνιση της πρώην αλληλέγγυας Ραχήλ Μακρή που φωνασκούσε και την απαράδεκτη αντίδραση του Προέδρου της ΕΡΤ. Δευτερευόντως από την υπερ-κιτς αισθητική συνδικαλισμού περασμένων δεκαετιών. Το κερασάκι στην τούρτα όμως ήταν μια φράση που αποτελεί το λίκνο εθνικιστικών κύκλων και η οποία ανεγράφη στη βάση του μμνημείου. Και μάλιστα λάθος, όπως επιβάλλεται στους κύκλους αυτούς άλλωστε.

Η Ραχήλ Μακρή ήταν ανέκαθεν η ιέρεια του πολιτικού guerilla marketing (μάρκετινγκ του κλεφτοπόλεμου). Οι πρακτικές της ήταν ίδιες την εποχή που ανέβαινε με την κατόπιν φιλενάδα της στα κάγκελα της ΕΡΤ, είναι ίδιες και τώρα. Κατά την ταπεινή μου άποψη, αμφότερες  καταδικαστέες. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι “τότε” οι φωνασκίες της βόλευαν τόσο τους συνδικαλιστές όσο και την αντιπολίτευση που στήριζε τις κινητοποιήσεις για το “μαύρο” στην ΕΡΤ.

Ο Δ. Τσακνής (πρόεδρος και εσχάτως και Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΤ), εραστής της πολυφωνίας, δεν άντεξε την επιθετική παρέμβαση της πρώην βουλεύτριας. Εδώ που τα λέμε, κανείς άνθρωπος δεν αντέχει να ακούει διαρκώς κάποιον να τον διακόπτει και μάλιστα με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Η επαναλαμβανόμενη φράση “σκάσε” ωστόσο δεν είναι πρέπουσα για έναν άνθρωπο του πολιτισμού και της αριστεράς. Κυρίως όμως είναι απρεπής για έναν επικεφαλής δημόσιου οργανισμού που οφείλει για λόγους ευπρέπειας να διατηρεί την ψυχραιμία του. Η κα Μακρή θεωρεί προφανώς ότι ο κος. Τσακνής της χρωστά την ύπαρξή του, όπως και όλη η ΕΡΤ. Απαίτησε λοιπόν -με τον τρόπο της- να δικαιωθεί ο αγώνας της και να της δοθεί το δικαίωμα να ακούγεται η -τσιριχτή- φωνή της στην ΕΡΤ.

Το συνδικαλιστικό κιτς της δεκαετίας του ’80 είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στο δημόσιο που -με τη βοήθεια των πολιτικών “πατερούληδων”- παραμένει αναλλοίωτο σχεδόν 40 χρόνια μετά. Γιατί μπορεί η αισθητική του “μνημείου” να είναι πολύ προσωπική υπόθεση, ο πύρινος λόγος των συνδικαλιστών όμως αποτελεί σίγουρα μνημείο αναχρονισμού. “Αυτός ο συνδικαλιστικός αγώνας που είχε καθαρό ιδεολογικό – πολιτικό πλαίσιο και εργατική – ταξική αναφορά και συνείδηση, ξαναεπιβεβαίωσε τη ρήση και τη μόνη σίγουρη λύση: Όλα με αγώνες κατακτιούνται, τίποτα δεν μας χαρίζεται” αναφέρει η ΠΟΣΠΕΡΤ σε σχετική ανακοίνωση. Αν τον συνδυάσει κανείς και με την εικόνα των -ταλαιπωρημένων από τους αγώνες- συνδικαλιστών με τα ιδρωμένα κοντομάνικα πουκάμισα και τις χρυσές καδένες, νομίζει ότι μπήκε στη χρονομηχανή.

Όσον αφορά στο ίδιο το μνημείο, θα σταθώ στη φράση που αναγράφεται στη βάση του: “οία ηώ ω υιέ αεί ει”. Πρόκειται για μια φράση που αποτελείται μόνον από φωνήεντα και η οποία χρησιμοποιήθηκε εκτενώς τα τελευταία χρόνια στα social media και σε διάφορα εθνικιστικά blogs και φόρα (μπορείτε να δείτε μερικά παραδείγματα εδώ και εδώ αλλά το διαδίκτυο βρίθει από αναφορές). Υποτίθεται ότι καταδεικνύει την ανωτερότητα της ελληνικής γλώσσας, διότι είναι η μόνη στην οποία μπορεί κανείς να συντάξει μια πρόταση αποτελούμενη από λέξεις μόνο με φωνήεντα. Οι οπαδοί της θεωρίας των βελανιδιών (που έτρωγαν οι άλλοι όταν εμείς χτίζαμε ακροπόλεις) το “έχουν τερματίσει” κατά το κοινώς λεγόμενο, καθώς υποστηρίζουν ότι με τη χρήση πόλων φωνηέντων, αναγκαζόμαστε να ανοίγουμε περισσότερο το στόμα για να εκφέρουμε τις λέξεις και έτσι συν τω χρόνω οξυγονώνεται καλύτερα ο εγκέφαλος κι οι Έλληνες γίνονται εξυπνότεροι. Τέλειο!

Αυτή ήταν η φράση που ενέπνευσε τον “αληλλέγυο” και πράγματι διεθνώς αναγνωρισμένο γλύπτη Κυριάκο Ρόκο ο οποίος φιλοτέχνησε το μνημείο και το δώρισε στην ΕΡΤ και σε όλο τον πλανήτη. Εκτός και αν κάποιος από τους συνδικαλιστικούς ινστρούκτορες της βαθιάς ΕΡΤ του το ζήτησε για να αποτίσει φόρο τιμής στις ψεκασμένες θεωρίες που επέτρεψαν στο συνδικαλισταριό να συνεχίσει να αλωνίζει. Πέρα από το γεγονός ότι όλες οι προαναφερθείσες θεωρίες είναι ψέματα (όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ), το βασικό είναι ότι η ίδια η φράση είναι γραμμένη λάθος. Υποτίθεται ότι σημαίνει “Όπως η αυγή, γιε μου να είσαι πάντα” αλλά μία φιλόλογος συνέδραμε την αναζήτησή μου και μου είπε ότι η σωστή γραφή θα ήταν “οία ηώς ω υιέ αεί ίσθι”. Μια φράση που έχει τρία σύμφωνα και εμφανώς κατεβάζει το IQ κάθε σοβαρού εθνικόφρονα.

Οι άνθρωποι έχουν ανέκαθεν την τάση να φτιάχνουν μνημεία. Η ιστορική μνήμη βεβαίως δεν εξαντλείται σε ένα γλυπτό. Τα γεγονότα είναι αυτά που μένουν χαραγμένα στη μνήμη. Αυτό που έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη των περισσότερων είναι η εικόνα της Ραχήλ και της Ζωής πάνω στα κάγκελα με τους συνδικαλιστές (οι οποίοι χθες την γιουχάριζαν) να την αποθεώνουν.

Η ΕΡΤ μετά το “μαύρο” παραμένει κλειστή. Τουλάχιστον στην κοινωνία που δεν χαραμίζει ούτε λεπτό για να δει τα προγράμματά της. Προγράμματα που δεν διαφοροποιούνται από τα ιδιωτικά κανάλια. Τουναντίον επιχειρούν να τα ανταγωνιστούν και μάλιστα με μεγαλύτερο budget. Εντούτοις σε κάθε κατηγορία βρίσκεται στην τελευταία θέση ενώ σε ότι ονομάζουμε prime time, πολλές ημέρες είναι εξαφανισμένη. Απευθύνεται στην διαφημιστική αγορά αλλά σύμφωνα με τον προϋπολογισμό το σύνολο σχεδόν των εσόδων της προέρχεται από το λεγόμενο ανταποδοτικό τέλος και ανέρχεται σε 177 εκατ. ευρώ.

Όλα όσα γίνονται στην ΕΡΤ εδώ και δεκαετίες είναι λάθος Από τις αθρόες προσλήψεις συνδικαλιστών της δεκαετίας του ’80. μέχρι τον τρόπο που έπεσε “μαύρο” από την Κυβέρνηση Σαμαρά. Από τις φωνασκίες της Ραχήλ μέχρι την απρέπεια του Τσακνή. Το λάθος μιας επιγραφής ενός υπερβολικού μνημείου απλώς ήρθε να καταδείξει ποιοι κάνουν ιδεολογικό κουμάντο σ’ αυτόν τον τόπο…

Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).