Γιατί, ρε πατριώτη, είσαι οπαδός του Τραμπ;

Στον παλιό κόσμο, όταν άλλαζαν οι καιροί, αποδίδαμε το νέο τοπίο στην οικονομία. Διότι, πράγματι, «είναι η οικονομία ηλίθιοι», κατά το πρόταγμα της προεκλογικής εκστρατείας του Μπιλ Κλίντον.

Κάπως έτσι, όταν κέρδιζε εκλογές κανένας γραφικός Λατίνος λέγαμε ότι πνέει άνεμος ανατροπής στον πλανήτη. Τσιμπούσε καμιά ψήφο παραπάνω η Αριστερά στην Ευρώπη και το ερμηνεύαμε ως καταγγελία απέναντι στις πολιτικές λιτότητας. Θυμίζω ότι για την ελληνική Αριστερά, ακόμα και το Brexit είχε θεωρηθεί κίνηση διαμαρτυρίας απέναντι στις πολιτικές λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

Όμως το τραμπικό ρεύμα, τουλάχιστον στην Ευρώπη, μικρή σχέση έχει με την οικονομία. Γιατί είναι πρωτίστως πολιτισμικό. Εντάξει, είναι και το θέμα της ασφάλειας που εγείρεται από τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές, αλλά και αυτό στη βάση του έχει πολιτισμικά χαρακτηριστικά -οι άνθρωποι ανησυχούν για την αλλοίωση του πολιτισμού τους.

Είναι η αντίδραση σε αυτό που κάποτε λέγαμε «Νέα τάξη πραγμάτων» και σήμερα περιγράφεται ως «woke κουλτούρα». Παρεμπιπτόντως, αρκετοί από όσους χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους δεν είναι απολύτως σίγουροι για αυτό που εκφράζουν. Βέβαια στην Ευρώπη, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Και ειδικά στην Ελλάδα, είναι αστείο να συζητάμε για woke ατζέντα στα σκαλιά της εκκλησίας.

Ο κύριος λόγος για τον οποίο ο τραμπισμός κάνει σουξέ στην Ευρώπη συνδέεται με τον φόβο για το μέλλον και την ανεπάρκεια μεγάλου κομματιού της δυτικής κοινωνίας στην προσαρμογή του σε έναν κόσμο που αλλάζει με κινηματογραφικό ρυθμό.

Το απολαυστικό ρεπορτάζ του Κώστα Μανιάτη, που παρακολούθησε την ορκωμοσία μαζί με εν Ελλάδι υποστηρικτές του Τραμπ, περιγράφει τις φυσιογνωμίες και κάποιες από τις θέσεις τους απέναντι στα πράγματα. Και αποδεικνύει το προφανές: οι άνθρωποι που στην Ελλάδα υποστηρίζουν τον Τραμπ αποτελούν, στα αλήθεια, ξεχωριστές περιπτώσεις. Κυρίως επειδή είναι η πρώτη φορά που η υποστήριξη προς ένα ξένο πολιτικό εκφράζεται με καθαρά οπαδικά, ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά.

Αν διαβάζει αυτό το κομμάτι κάποιος εγχώριος υποστηρικτής του Τραμπ θα ήθελα, παρακαλώ, να γράψει στο πεδίο των σχολίων του Facebook από πού ακριβώς εκπορεύεται η στάση του. Τι είναι αυτό, δηλαδή, που σε κάνει να υποστηρίζεις έναν σκοταδιστή με συμπεριφορά κλόουν; Ποιο στοιχείο του λόγου του σε κάνει να πιστεύεις ότι όλο αυτό το παραλήρημα αντιστοιχεί σε πράγματα που συμβαίνουν στη χώρα μας.

Σε τρομάζει η woke ατζέντα; Δεν έχουμε κάτι τέτοιο εδώ. Και αν τύχει και σε καλέσουν σε gay γάμο, μπορείς, απλώς, να μην πας. Σε ενοχλεί η κουβέντα για την κλιματική αλλαγή; Κανένα πρόβλημα. Μπες στη βάρκα σου και πήγαινε στο Σύνταγμα. Φρικάρεις με τις ανεμογεννήτριες; Σεβαστό. Αλλά πρέπει να σκεφτείς ότι εδώ ο Τραμπ δεν θα μπορούσε να φωνάξει «εξόρυξη, εξόρυξη, εξόρυξη». Και κάπως πρέπει να αποκτήσουμε ενεργειακή αυτονομία.

Τέλος πάντων, μην το παιδεύουμε περισσότερο από όσο πρέπει. Είσαι με τον Τραμπ γιατί ο τύπος νομιμοποιεί τα πιο ταπεινά σου ένστικτα. Γιατί χρησιμοποιεί μόνο δύο χρώματα, το άσπρο και το μαύρο, ούτε καν το γκρίζο. Επίσης δικαιώνει τις πιο ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας που έχεις στο κεφάλι σου. Διάβασα ένα post που έλεγε ότι ο Μπιλ Γκέιτς απουσίαζε από την ορκωμοσία λόγω των εμβολίων, αφού ο Τραμπ τον πήρε χαμπάρι. Ε, όταν κάνεις like κάτω από αυτό το πράγμα, είσαι έτοιμος να πάρεις στο κυνήγι μασόνους, Illuminati, γενικά οτιδήποτε σε τρομάζει.

Οι οπαδοί του Τραμπ, εκτός ΗΠΑ, βρήκαν το πρόσωπο και τη συνθήκη για να εκφράσουν τα συμπλέγματα τους απέναντι στις «ελίτ». Τον τρόπο να στυλώσουν τα πόδια κόντρα στον άνεμο ενός κόσμου που μεταβάλλεται πιο γρήγορα από την αντίληψη τους. Ανακάλυψαν μία αλήθεια που, επιτέλους, μπορούν να κατανοήσουν.