Γιατί το Πολυτεχνείο ακόμη ζει

Σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου εμφανίζονται και αυτοί που προσπαθούν να το απαξιώσουν. Που είτε αμφισβητούν ότι υπήρξαν νεκροί, είτε αρχίζουν ακατάληπτες συνωμοσιολογίες περί Αμερικάνων, είτε στέκονται σε όσους το καπηλεύτηκαν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι το Πολυτεχνείο πέθανε. Τότε γιατί προσπαθούν με τόση λύσσα να σκοτώσουν ένα πτώμα;

Για τους νεκρους τα έχουμε γράψει χιλιάδες φορές, κι ας μην πείθονται εκείνοι που δεν μπορούν να αποφασίσουν εάν πρέπει να καταγγείλουν τους ταραξίες που μπήκαν στο Πολυτεχνείο ή να υποστηρίξουν λίγο πολύ ότι δεν έγινε και τίποτα.

Η άλλη καραμέλα είναι “σιγά και τι έγινε, το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Χούντα, απλά έφερε μια άλλη Χούντα”. Λίγο πολύ θέλουν να χρεώσουν στο Πολυτεχνείο τον Ιωαννίδη, ενίοτε για να τον αθωώσουν. Ο Ιωαννίδης ήταν ομως μέλος της ίδιας συμμορίας που έβαλε τη Δημοκρατία στο γύψο, ο επικεφαλής του κολαστηρίου της ΕΑΤ- ΕΣΑ, ήταν ένας από τους εγκληματίες, που μεταξύ τους φυσικά και είχαν ανταγωνισμούς, αφού έτρωγαν καλά – διότι, όχι η Χούντα δεν ήταν καθόλου αγία και απαλλαγμένη σκανδάλων.

Το Πολυτεχνείο όμως και η Νομική νωρίτερα, χάλασε επίσης το αφήγημα της Χούντας περί δήθεν φιλελευθεροποίησης και έριξε τη μάσκα της κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Η ιστορία δε γράφεται με εάν, εάν όμως δεν υπήρχε το Πολυτεχνείο τι θα είχε συμβεί; Το σχέδιο ήταν να γίνουν δήθεν εκλογές με εγκεκριμένους από τη Χούντα και οι δικτάτορες όχι μόνο θα είχαν ασυλία, αλλά θα λάμβαναν ισόβιες θέσεις, α λα Πινοσέτ.

Οι νεκροί και οι τραυματίες του Πολυτεχνείου διασφάλισαν λοιπόν ότι δε θα έμεναν παντελώς ατιμώρητοι οι δικτάτορες.

Ναι μέσα ήταν μερικές εκατοντάδες. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι μπορεί όπως πονηρά προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι να περιοριστεί η απήχηση του.

Ναι, οι εορτασμοί όπως γίνονται και όπως σημαδεύονται από επεισόδια, μπορεί να μην είναι οι καλύτερη δυνατή. Αυτό δε σβήνει τη μνήμη.

Ναι κάποιοι καπηλεύτηκαν τη συμμετοχή τους στο Πολυτεχνείο και την αντιστασιακή τους δράση. Άνθρωποι ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο, με όλα τους τα ανθρώπινα ελαττώματα, δεν ήταν θεοί. Ήταν όμως εκεί. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την έννοια και την πράξη της αντίστασης.

Γιατί αυτό είναι το Πολυτεχνείο και αυτό παραμένει παρά τη φθορά του μύθου. Η υπόμνηση ότι κάποιοι νέοι άνθρωποι αντιστάθηκαν σε μία εξουσία και ιστορικά, ιδεολογικά, τη νίκησαν.

Γιατί η αντίσταση είναι ιδέα πρώτα και πράξη μετά. Και οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες, όπως μας θυμίζει ο αγαπητός V.

Για αυτό είναι συγκινητική η εικόνα του Μανώλη Γλέζου με υψωμένη τη γροθιά μέσα σε καταρρακτώδη βροχή παρά την προχωρημένη ηλικία του. Και για αυτό είναι σοκαριστικές οι επιθέσεις ακροδεξιών στον Κυριάκο Μητσοτάκη επειδή τόλμησε μέσω twitter να εκφράσει τις ευχαριστίες σε όσους αγωνίστηκαν για να πέσει η Χούντα. Οι κραυγάζοντες με αντικομμουνιστική υστερία, λησμονούν προφανώς ότι η Χούντα φυλάκισε και δεξιούς πολιτικούς. Αλλά εκτός της άγνοιας τους, αποδεικνύουν ότι ως σύμβολο το Πολυτεχνείο ακόμη ζει.

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)