Γιώργο μη μας σώσεις (ξανά)

Πολλές φορές, διάφορες τραγουδίστριες του ενός σουξέ, είτε επειδή δεν βρίσκουν μαρκίζα να καταδεχθεί το μικρό όνομά τους, είτε για προσωπικούς λόγους (ένας καλός γάμος), εγκαταλείπουν για λίγους μήνες την “πλούσια” καριέρα τους.

Ο καιρός περνάει, βρίσκουν έναν ατάλαντο στιχουργό για να τους γράψει ένα άσμα με στίχους “επιστρέφω δυνατά”, “σας έλειψα, αλλά είμαι πάλι εδώ”, “από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα” και κάνουν ότι επιστρέφουν στο προσκήνιο. Δεν έχουν λείψει σε κανέναν, αλλά δεν έχει σημασία.

Προς Θεού, δεν θα μπορούσα να παραλληλίσω την επιστροφή ενός πολιτικού ηγέτη σαν τον Γιώργο Παπανδρέου, με την επανεμφάνιση μιας τραγουδίστριας, ωστόσο θα ήταν παράλειψη μεγάλη, να μην παρατηρήσω ότι και οι δύο επιστροφές-καταστροφές, έχουν ένα κοινό σημείο. Δεν αφορούν κανένα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, απηύθυνε προσκλητήριο προς όλους και ουσιαστικά δήλωσε ότι επιστρέφει, ζητώντας συνέδριο και εκλογή προέδρου από τη βάση στο ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας ότι πρώτον δεν δικαιούται δια να ομιλεί και δεύτερον ότι το ΠΑΣΟΚ, είναι ένα πολιτικό πτώμα, χωρίς ερείσματα στην κοινωνία.

Για τον Ευ. Βενιζέλο τα έχουμε ξαναπεί. Πρόκειται για τον πολιτικό, που ο μόνος καφές που τον κέρασαν ποτέ, ήταν ιπτάμενος, αλλά όταν κάποιος με τις ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου, επανεμφανίζεται σαν άσπιλος και έτοιμος για νέους αγώνες, δεν μπορείς παρά να παρατηρήσεις το αυτονόητο. Ότι αδυνατεί να καταλάβει τι έχει κάνει και πού οδήγησε τη χώρα και ο λόγος είναι ότι ως “πορφυρογέννητος” θεωρεί καθήκον του να μας (ξανα)σώσει.

Το πολιτικό του κεφάλαιο όμως το ξόδεψε το 2009 όταν μετέτρεψε το “λεφτά υπάρχουν” σε πακέτα μέτρων και τη δύναμη του ονόματός του, την εξάλειψε όταν κάλεσε το ΔΝΤ στη χώρα.

“Την περίοδο 2009-2011, το ΠΑΣΟΚ έκανε το πατριωτικό του καθήκον. Μόνο του, χωρίς τη στήριξη καμιάς άλλης πολιτικής δύναμης, για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Όμως, το διακύβευμα ήταν βαθύτερο. Το φάσμα της χρεοκοπίας προήλθε από τη γιγάντωση ενός μοντέλου πελατειακού καπιταλισμού. Από την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και λειτουργιών”.

Αυτή είναι η άποψη του Γ. Παπανδρέου, όπως διατυπώθηκε το βράδυ της Παρασκευής, σχετικά με το 2009. Η παράδοση της χώρας, ήταν “εκπλήρωση του πατριωτικού καθήκοντος”.

Έχουν απομείνει γύρω του οι κλακαδόροι, να φουντώνουν τον μύθο περί “ανατροπής του το 2011, λόγω της πρότασης για δημοψήφισμα”. Πολύ λίγο, πολύ αργά. Η πρόταση για δημοψήφισμα, έπρεπε να έχει γίνει αμέσως μόλις υποτίθεται ότι ανακάλυψε τα χάλια της ελληνικής οικονομίας. Δεν φέρνεις το ΔΝΤ σε μια χώρα και καλείς σε δημοψήφισμα, δύο χρόνια μετά.

Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η μάχη στο ΠΑΣΟΚ, τους επόμενους μήνες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για έναν “πόλεμο”, που δεν αφορά κανέναν.

Οι πολίτες γνωρίζουν πια τις ευθύνες της συγκεκριμένης παράταξης και των συγκεκριμένων προσώπων, που επιμένουν να μας σώζουν ξανά και ξανά, θεωρώντας ότι η ιστορία τους καλεί.

Δεν τους καλεί η ιστορία, αλλά το χρονοντούλαπό της. Η “μονομαχία στον πράσινο ήλιο”, δεν κόβει πια εισιτήρια και το να εμφανίζονται οι ολετήρες, ως σωτήρες, μόνο ύβρι προκαλεί απέναντι στα θύματα της πολιτικής που ακολουθήθηκε την τελευταία 5ετία, ξεκινώντας από εκείνο το μεσημέρι στο ακριτικό Καστελόριζο.

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr