Ανώμαλη, εξ Αμερικής, προσγείωση στα έξι-και όχι δέκα-μίλια…

Αν δεν υπήρχε η πανδημία του κορονοϊού, ένα θέμα θα κυριαρχούσε στην ειδησεογραφία: μια έκθεση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, η οποία προσγειώνει ανώμαλα τις ελληνικές προσδοκίες. Και όχι μόνον αυτό. Δείχνει ότι, αν θέλουμε κάποια διευθέτηση στις διαφορές με την Τουρκία, ίσως χρειαστεί να κάνουμε ορισμένες παραδοχές και προσαρμογές, οι οποίες θα θέσουν τέρμα σε ορισμένες αυταπάτες.

 Επειδή είναι αμφίβολο αν οι περισσότεροι έχουν κάν αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται μέσα στην, σχεδόν μονοθεματική, ενημέρωση που προσφέρεται, ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έστειλε στο Κογκρέσο μια έκθεση που ζητήθηκε σχετικά με όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο. Η έκθεση αυτή με απλά λόγια λέει τα εξής:

Πρώτον, ότι οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν τον εναέριο χώρο των δέκα μιλίων που έχει ορίσει η Ελλάδα και αποτελεί εδώ και δεκαετίες την αιτία των συχνών αερομαχιών μεταξύ ελληνικών και τουρκικών αεροπλάνων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι έχουμε το παράδοξο η Ελλάδα να έχει ορίσει, από τη δεκαετία του ’30, τα χωρικά της ύδατα στα έξι μίλια, αλλά τον εναέριο χώρο της στα δέκα. Ετσι, όταν τα τουρκικά αεροπλάνα μπαίνουν στο χώρο μεταξύ δέκα και έξι μιλίων, η Ελλάδα καταγγέλλει την Τουρκία για παραβιάσεις, ενώ η Τουρκία το αντικρούει αφού δεν αναγνωρίζει τα δέκα μίλια.

Δεύτερο και σημαντικότερο, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών λέει ότι δεν μπορεί να δώσει στο Κογκρέσο κατάλογο με επιβεβαιωμένες τουρκικές παραβιάσεις(δηλαδή ακριβώς αυτό που η Eλλάδα  καταγγέλλει διαρκώς urbi et orbi), επειδή οι ΗΠΑ δεν συμφωνούν με τον εναέριο χώρο των δέκα μιλίων, που η Ελλάδα έχει ορίσει.

Βεβαίως, η αντίδραση της ελληνικής διπλωματίας είναι καθησυχαστική, αλλά  δεν αντιμετωπίζει το διπλό ουσιαστικό πρόβλημα. Ποιο είναι αυτό; Πρώτον, η ελληνική θέση για διαφορετικό εύρος χωρικών υδάτων δεν είναι ισχυρή, αφού δεν την αναγνωρίζει η υπερδύναμη. Και, δεύτερον, αδυνατίζει πολύ την ελληνική επιχειρηματολογία ότι η Ελλάδα έχει σε όλα δίκιο και η Τουρκία προκαλεί με συνεχείς παράνομες ενέργειες.

Η κατάσταση αυτή δυσκολεύει πολύ την αναζήτηση λύσης. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή; Πρώτον, η Ελλάδα να ορίσει ενιαίο εύρος χωρικών υδάτων. Είναι τα περίφημα 12 μίλια. Αποτελεί  μεν κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας, αλλά η άσκησή του είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, γι’ αυτό και καμιά κυβέρνηση δεν το έχει κάνει μέχρι σήμερα. Δεύτερον, να αναζητηθεί η λύση μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου. Αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία το δεχόταν(εξαιρετικά αμφίβολο), τότε η Ελλάδα θα βρισκόταν μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα; Να απεμπολούσε το(θεωρητικό, πάντως) δικαίωμα των 12 μιλιών, προκειμένου να οριστεί ενιαίο εύρος στη θάλασσα και στον αέρα πχ οκτώ ή δέκα μίλια. Ολοι αντιλαμβανόμαστε το εύρος των αντιδράσεων που θα είχαμε αν οποιαδήποτε κυβέρνηση επιχειρούσε μια τέτοια διευθέτηση.

Η έκθεση της αμερικανικής διπλωματίας διαλύει τις αυταπάτες που υπάρχουν ακόμα στην Ελλάδα. Διότι επιβεβαιώνει ότι η θέση “έχουμε σε όλα δίκιο” δεν ισχύει, αφού δεν αναγνωρίζεται. Και, επιπλέον, διότι αυτή αμερικανική θέση είναι διαχρονική. Και αφού επανέρχεται τώρα, που ο υπουργός Εξωτερικών  των ΗΠΑ είναι ο  “φίλος Πομπέο“, όπως τον αποκάλεσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός,  ας μην έχουμε πολλές αυταπάτες ότι μπορεί  να αλλάξει αύριο, όταν θα έχουμε να κάνουμε με άλλον υπουργό, επίσης “φίλο”, του Μπάιντεν, στην εκλογή του οποίου τόσες προσδοκίες έχουν επενδυθεί.

 Εν κατακλείδι, καλό είναι να  συνειδητοποιήσουμε ότι δεν αρκεί να πιστεύουμε και να φωνάζουμε ότι έχουμε παντού δίκιο, αυτό πρέπει και να αναγνωρίζεται. Και, επιπλέον, οι όποιες προσδοκίες πρέπει να είναι τέτοιες που να μην μας προσγειώνουν απότομα. Ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πολ Σάρτρ το είχε πει έτσι: “Δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από την πράξη”.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.