Η “δημοκρατία” του Βορίδη χορηγός των Κασιδιάρηδων…

Όταν ένας ανώτατος δικαστής κάνει δήλωση για να αποδοκιμάσει μια νομοθετική πρωτοβουλία της (όποιας) κυβέρνησης, πρέπει να είμαστε κουμπωμένοι (με το δικαστή). Οι δικαστές δεν κάνουν δηλώσεις και δεν πολιτικολογούν.

Όταν υπουργός μιας κυβέρνησης απαντά στο δικαστή ότι «στα δημοκρατικά πολιτεύματα η νομοθέτηση ανήκει στην αρμοδιότητα της Βουλής και όχι στην επιλογή του κάθε δικαστή», κανονικά είμαστε με τον υπουργό. Η δήλωση είναι αυτονόητα ορθή. Όμως, όταν ο υπουργός που την κάνει είναι ο Μάκης Βορίδης – με το γνωστό παρελθόν – πρέπει να είμαστε κουμπωμένοι (με τον υπουργό). Γιατί δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Και, κυρίως, επειδή αυτά που κάνει υπακούουν σε προφανή κομματική σκοπιμότητα και δεν οδηγούν σε απομόνωση των Κασιδιάρηδων. Τους εμφανίζουν σαν διωκόμενους και φουσκώνουν τα ποσοστά τους.

Η κυβέρνηση τα έχει κάνει μπάχαλο και τώρα τρέχει και δεν φτάνει με το κόμμα Κασιδιάρη. Θυμίζουμε:

Πρώτον, έχουν περάσει δέκα χρόνια από την εγκληματική δράση των χρυσαυγιτών και ακόμα δεν έχει γίνει η δίκη τους σε δεύτερο βαθμό. Η αμετάκλητη καταδίκη είναι προϋπόθεση για να αποκλειστεί ο Κασιδιάρης από τις εκλογές. Έτσι λέει το Σύνταγμα (άρθρο 51) και αυτό που επιχειρείται τώρα είναι αντισυνταγματικό.

Δεύτερον, η κυβέρνηση αναθέτει στον Άρειο Πάγο να ερευνήσει αν το κόμμα Κασιδιάρη πληροί τις προϋποθέσεις για να συμμετάσχει στις εκλογές. Ουσιαστικά ζητεί από ένα δικαστήριο να κρίνει με πολιτικά κριτήρια, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι τώρα. Και δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον, δηλαδή αν ο Άρειος Πάγος κρίνει, υπό άλλες πολιτικές συνθήκες, ότι κάποιο άλλο κόμμα δεν μπορεί να κατεβεί στις εκλογές και να το απαγορεύσει. Το Σύνταγμα δεν απαγορεύει τη συμμετοχή κομμάτων στις εκλογές, απαγορεύει μόνο τη συμμετοχή προσώπων καταδικασμένων αμετάκλητα για ορισμένα εγκλήματα.

Τρίτον, δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της πρώτης ρύθμισης και ο κ. Βορίδης έφερε κι άλλη. Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, αλλάζει τη σύνθεση του Τμήματος του Αρείου Πάγου που θα «δικάσει» την υπόθεση. Η παρέμβαση αυτή είναι πρωτοφανής.

Το ίδιο πρωτοφανής είναι και η αντίδραση του επικεφαλής αντιπροέδρου του δικαστηρίου. Αλλά το δίλημμα είναι υπαρκτό. Στο πλαίσιο οποιαδήποτε σκοπιμότητας, μια κυβέρνηση δικαιούται να κουρελιάζει το Σύνταγμα; Με τόση δημοσιότητα που έχει δοθεί στο θέμα και με το φόβο που δείχνει η κυβέρνηση, μόνο κακό δεν κάνει στους χρυσαυγίτες.

Ας το πούμε καθαρά. Επί τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για να εμποδίσει τους χρυσαυγίτες. Δεν φρόντισε, μαζί με την ηγεσία της Δικαιοσύνης, να γίνει η δίκη τους σε δεύτερο βαθμό, ώστε να μη μπορούν να πολιτευθούν. Άφηνε τον Κασιδιάρη να κάνει προεκλογικό αγώνα μέσα από τις φυλακές. Και θορυβήθηκε μόνο όταν είδε τα ποσοστά του να ανεβαίνουν και να διεκδικεί με αξιώσεις την είσοδο στη Βουλή. Γιατί θορυβήθηκε; Διότι, αν το κόμμα Κασιδιάρη το πετύχει και στη Βουλή συμμετέχουν εφτά κόμματα, τότε η αυτοδυναμία θα γίνει όνειρο απατηλό.

Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται γύρω από το κόμμα Κασιδιάρη. Γι’ αυτό ο Βορίδης φέρνει τη μια ρύθμιση μετά την άλλη, λίγες μέρες πριν κλείσει η Βουλή. Θέλει να καθορίσει τεχνητά το εκλογικό αποτέλεσμα και τη σύνθεση της επόμενης Βουλής. Αλλά αυτό δεν είναι δημοκρατία.

Η δημοκρατία δεν παραβιάζει το δικό της Σύνταγμα. Το κάνει η «δημοκρατία» που έχει στο νου του ο Βορίδης. Αλλά αυτή η «δημοκρατία» δεν πλήττει τους Κασιδιάρηδες. Είναι χορηγός τους.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις