Κώστας Καραμανλής: Από την αφωνία στο θράσος…

Όλοι οι κοινοβουλευτικοί πρωθυπουργοί της Μεταπολίτευσης-πλην δύο- έχουν μιλήσει για τα πεπραγμένα τους. Κατά σειράν, Γεώργιος Ράλλης, Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας έχουν υπερασπιστεί το έργο τους, έχουν παραδεχθεί και λάθη τους. Με ομιλίες, με συνεντεύξεις, με βιβλία έχουν κάνει αυτό που κάθε δημόσιο πρόσωπο έχει υποχρέωση: να «απολογείται» για ό,τι έκανε ή δεν έκανε, όταν άσκησε εξουσία.

Μόνο δύο από τους πρωθυπουργούς το απέφυγαν συστηματικά. Και οι δύο φέρουν το επώνυμο Καραμανλής. Ο παλιός, ο Κωνσταντίνος, είχε φροντίσει να αναθέσει σε άλλους, κατά τεκμήριο «αγιογράφους», την υστεροφημία του. Αλλά μπορεί κανείς να πει ότι εκείνος δεν βαρυνόταν με κάτι σοβαρό, τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική πολιτική του πορεία.

Ο δεύτερος, όμως, ο Κώστας(ο μικρός) Καραμανλής φέρει βαριά ευθύνη για την κατρακύλα που έχει πάρει η χώρα την τελευταία δεκαετία. Διότι οι δικές του κυβερνήσεις, ιδίως αυτές της περιόδου 2007-2009, οδήγησαν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, το έλλειμμα του Προϋπολογισμού του 2009 στο 15% και(μόλις αποκαλύφθηκε, διότι το έκρυβαν) τη χώρα στα πρόθυρα τη χρεοκοπίας. Τα προεκτεθέντα δεν αποτελούν δημοσιογραφικούς ισχυρισμούς ούτε κατηγορίες των πολιτικών του αντιπάλων. Εχουν τεκμηριωθεί από τα πλέον υπεύθυνα χείλη, τόσο εγχώρια (εδώ) όσο και ευρωπαϊκά (εδώ)

Και όμως. Ο Κώστας Καραμανλής εδώ και δέκα χρόνια σιωπά. Δεν έχει δώσει ούτε μια συνέντευξη, δεν έχει γράψει τίποτα(μόνο κάποιοι «αγιογράφοι» του προσπαθούν κατά καιρούς να τον δικαιολογήσουν), δεν αισθάνεται την ανάγκη να δώσει εξηγήσεις.

Το βράδυ της Τετάρτης έσπασε τη σιωπή του. Αλλά όσοι προσδοκούσαν ότι κάτι θα έλεγε για την επίμαχη δική του περίοδο απογοητεύθηκαν. Επέλεξε να μιλήσει για να επιδείξει τον κομματικό πατριωτισμό του. «Το 2015 η ΝΔ κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη» ήταν το μόνο που βρήκε να πει. «Ξεχνώντας» ότι το 2015 δεν κινδύνεψε να βγει η χώρα από την Ευρώπη έτσι στα ξαφνικά και στα κουτουρού. Είχε προηγηθεί το 2007, το 2008 και το 2009, που άδειασαν τα ταμεία και έκλεισαν τις στρόφιγγες του διεθνούς δανεισμού. Ηταν τα χρόνια που προετοίμασαν την χρεοκοπία και την παραλίγο έξοδο από το ευρώ.

Για όλα αυτά ο κ. Καραμανλής δεν έχει τίποτα να πει. Δεν τολμά να υπερασπιστεί αυτά που έκανε, δεν αντικρούει όσα του προσάπτουν. Επί δέκα χρόνια έχει πάθει αφωνία και τώρα που μίλησε εμφανίζεται αμνήμων. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η συμμετοχή στην κομματική επιτυχία.

Με τον Καραμανλή συμβαίνει, δυστυχώς, αυτό που έχει γράψει ο αρχαίος φιλόσοφος Δημόκριτος: «Λήθη των ιδίων κακών θρασύτητα γεννά», τουτέστιν «όποιος ξεχνάει τα σφάλματά του αποθρασύνεται». Σ’ αυτή τη «λήθη» συνέβαλε, δυστυχώς και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος επί τέσσερα χρόνια είχε στο απυρόβλητο την περίοδο Καραμανλή, επιβραβεύοντας με υψηλά αξιώματα πρόσωπα που έχουν μεγάλες ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας.

Κατά άλλα, τίποτα δεν ξεχνιέται όσο κι αν το επιδιώκει ο Καραμανλής και οι υποστηρικτές ή υμνωδοί του. Διότι, όπως λέει ένας στίχος του Γιάννη Ρίτσου: «Δεν χρειάζεται να θυμηθείς. Το ξέρουμε»!