Μητσοτάκης: Ο “καβγάς” και το δίλημμα…

Όταν στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης βλέπουμε πολύ συχνά τα τίτλους του τύπου «Πού το πάει ο Ερντογάν»(με ή χωρίς ερωτηματικό), σημαίνει ότι ψαχνόμαστε. Ελπίζω να μην ψάχνεται και η κυβέρνηση και να γνωρίζει «πού το πάει». Διαφορετικά, μπορεί να κάνει εκείνη το μεγάλο λάθος.

Αλήθεια, γιατί ο Ερντογάν ξαναβγάζει το ερευνητικό του σκάφος και, σύμφωνα, με το σχέδιο, θα το στείλει σε περιοχή που η Ελλάδα θεωρεί ως δική της υφαλοκρηπίδα; Λέμε «θεωρεί» γιατί -να μην το ξεχνάμε- δεν την έχει ορίσει. Η πρόσφατη συμφωνία με την Αίγυπτο, για την οποία η κυβερνητική προπαγάνδα έστησε  ένα μικρό πανηγύρι, δεν έφτασε  μέχρι το Καστελλόριζο.

Αρα εκεί που (πιθανώς, ας μην προτρέχουμε) θα φτάσει το Oruc Reis δεν υπάρχει καθορισμένη ελληνική υφαλοκρηπίδα. Αν, όμως, μπει στο χώρο μεταξύ των έξι και των 12 μιλίων, τότε παραβιάζει ένα αναγνωριζόμενο από το Διεθνές Δίκαιο δικαίωμα της Ελλάδας, δηλαδή τα περίφημα 12 μίλια. Το οποίο, όμως, δεν έχει ασκήσει (ούτε αυτό) η Ελλάδα.

Τι διαφορετικό, δηλαδή(θα) κάνει η Τουρκία περί το Καστελλόριζο από όσα  κάνει εδώ και δεκαετίες στο Αιγαίο συνολικά; Τίποτα. Αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια με απειλή το περίφημο casus belli από την δεκαετία του ’90. Και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν προχώρησαν στην άσκηση του δικαιώματος, επειδή στο Αιγαίο είναι ιδιόμορφη η κατάσταση, καθώς μπορεί να μην έβρισκε σύμφωνες και άλλες χώρες(πχ Ρωσία).

Επομένως, τα πράγματα είναι πολύ καθαρά. Και η ελληνική κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με το εξής δίλημμα:

Ή συνεχίζει να κάνει ό, τι κάνουν εδώ και δεκαετίες όλες οι προηγούμενες με τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο ( αναχαιτίζει τα τουρκικά αεροσκάφη, όταν μπαίνουν μεταξύ έξι και δέκα μιλίων) ή θεωρεί ότι αυτό που πάει να γίνει με το Oruc Reis  είναι κάτι πολύ διαφορετικό και ετοιμάζεται να πράξει αναλόγως. Στην πρώτη περίπτωση θα χαλάσει τον κόσμο σε όλα τα διπλωματικά fora και μπορεί να στείλει πολεμικά πλοία για να το «σπρώξουν» έξω από τα 12 μίλια, δοκιμάζοντας και τις αληθινές προθέσεις του Ερντογάν. Στη δεύτερη περίπτωση, δεν περιμένει ούτε κάν αυτό. Συγκαλεί τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, κάνει πολεμικά συμβούλια και, στο τέλος, κάνει αυτό που της υποδεικνύουν οι πολεμοχαρείς ή πάσης φύσεως υπερ-πατριώτες: προειδοποιεί ότι θα βυθίσει το ερευνητικό σκάφος, αν παραβιάσει κατάφωρα τα 12 μίλια. Ο Μητσοτάκης ενημερώνει τελεσιγραφικά την Μέρκελ και τον Μακρόν (από αυτόν περιμένουμε και έμπρακτη βοήθεια ή όχι;) και τον Πομπέο, που φιλοξένησε προσφάτως στην Κρήτη(και από αυτόν περιμένουμε κάτι παραπάνω ή όχι;). Και αν όλα αυτά γίνουν και το τουρκικό σκάφος εισέλθει στα 12 μίλια, το βυθίζει.

Πολύ «πατριωτικό» για να είναι και αληθινό. Αντίθετα, μπορεί να αποδειχθεί ολέθριο. Διότι σ’ αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να χρεωθεί ό,τι χρεώνεται μέχρι τώρα ο Ερντογάν. Την προκλητικότητα και κάτι παραπάνω: ότι προέβη σε πολεμική ενέργεια την ώρα που «ψηνόταν» ο διάλογος για την αποκλιμάκωση.

Στην χτεσινή συνέντευξή του στα «Νέα» ο κ. Μητσοτάκης είπε χαρακτηριστικά: «Εγώ δεν ψάχνομαι για καβγά» (με την Τουρκία). Αν εκτιμά ότι όλα αυτά μπορεί να είναι ένα τουρκικός «τσαμπουκάς», που μπορεί να γίνει και «καβγάς», τότε η κατάσταση είναι μάλλον ελεγχόμενη. Διαφορετικά θα χρειαστούν και άλλα. Και καλύτερα απ’ όλα αυτό που «συνιστά» αυτή η ρήση του Ναπολέοντα: «Η τέχνη να είσαι κάποιες φορές πολύ τολμηρός και κάποιες φορές πολύ προσεκτικός είναι η τέχνη της επιτυχίας»

Μόνο που εν προκειμένω πρέπει να βρει τι είναι «τόλμη» και τι «προσοχή». Όχι και τόσο δύσκολο…