Ο Κουφοντίνας και ο λάκκος…

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι εξαρχής. Όσοι υποστηρίζουμε το αίτημα του Κουφοντίνα – και δεν μας ενδιαφέρουν τα όποια πολιτικά παιχνίδια ένθεν και ένθεν – το κάνουμε για δύο λόγους.

Πρώτον, διότι ενδιαφερόμαστε αληθινά για την ανθρώπινη ζωή και αυτό δεν είναι το κλασικό κλισέ ούτε επίδειξη, δήθεν, ανθρωπισμού. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε ότι, μπροστά στην απειλούμενη ανθρώπινη ζωή, το Κράτος πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω, δεν θα πάθει τίποτα το κύρος του. Κάθε μέρα εξευτελίζεται σε πλείστα όσα πεδία, ας υποστεί και μια «ήττα» για καλό σκοπό. Ακούμε με προσοχή και σεβασμό όσα λένε οι συγγενείς των θυμάτων του Κουφοντίνα, γιατί κατανοούμε ότι, αν κάποιοι από εμάς ήταν στη θέση τους, μπορεί να βλέπαμε αλλιώς το θέμα. Αλλά μου κάνει εντύπωση (θετική) το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί εκφράζουν την όποια διαφωνία τους με προσοχή, ηπιότητα και σεβασμό προς τη ζωή του Κουφοντίνα. Σε αντίθεση με τον επιθετικό και προκλητικό τόνο των κυβερνητικών αξιωματούχων, πρωτοστατούντος του νέου αστεριού της «αντεγκληματικής πολιτικής» Σοφίας Νικολάου. Οι συγγενείς των θυμάτων του Κουφοντίνα μιλούν ανθρώπινα και συνετά, σε αντίθεση και με ορισμένους δημοσιογράφους, που κραυγάζουν – από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες – παριστάνοντας τα μπουλντόγκ της κυβερνητικής προπαγάνδας. Τέλος, σ’ αυτό το πεδίο, σε όσους υποκριτικά ρωτάνε «θα λέγατε το ίδιο αν έκανε απεργία πείνας ο Ρουπακιάς;», η απάντηση είναι πολύ απλή: ναι, θα πούμε το ίδιο, αν παραβιάζεται κάποιο δικαίωμα του φυλακισμένου και, κυρίως, αν δεν τηρείται ο νόμος που τον αφορά. Τελεία.

Δεύτερον, δεν θέλουμε να πεθάνει ο Κουφοντίνας, διότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες αντιδράσεις και πισωγύρισμα σε καταστάσεις που η χώρα μας έχει ξεχάσει εδώ και δεκαετίες. Και είναι απορίας άξιον γιατί άνθρωποι που γνωρίζουν τι μπορεί να συμβεί δεν τολμούν να μιλήσουν, ώστε να μην οδηγηθούμε ξανά σε τέτοιες ατραπούς. Αλήθεια, ο κ. Χρυσοχοΐδης, ο οποίος γνωρίζει καλά το φαινόμενο της τρομοκρατίας, θεωρεί ότι η επίδειξη αδιαλλαξίας και πυγμής είναι ενδεδειγμένη πολιτική; Δεν υπάρχουν νουνεχείς άνθρωποι στην κυβέρνηση που να καταλαβαίνουν ότι η εκτόνωση είναι προτιμότερη από την ένταση; Ποιος θα ωφεληθεί αν ο Κουφοντίνας πεθάνει και κάποιοι επιχειρήσουν να εκδικηθούν με ακραίες αντιδράσεις;

Φαίνεται ότι στην κυβέρνηση έχει επικρατήσει η σκληρή άποψη, που στηρίζεται σε μικροκομματικούς υπολογισμούς. Επιδιώκει να μετατρέψει την απεργία πείνας του Κουφοντίνα σε πεδίο αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι έτσι συσπειρώνει το εκλογικό της ακροατήριο και, ταυτόχρονα, μεταθέτει την ατζέντα από άλλα, πιο δύσκολα για εκείνη, θέματα.

Όλα αυτά είναι φτηνοί υπολογισμοί, που παραγνωρίζουν τους κινδύνους που κρύβουν. Και, πρωτίστως, τον κίνδυνο να ξαναζήσει η χώρα καταστάσεις που έζησε στο παρελθόν μόνο και μόνο εξαιτίας μιας παράλογης αδιαλλαξίας. Αν ζήσει ο Κουφοντίνας, όλοι θα είναι κερδισμένοι. Αν πεθάνει, δεν ξέρουμε ποιος θα μπορέσει να μετρήσει κέρδη και ζημιές. Όσοι από την κυβέρνηση ποντάρουν σ’ αυτό, με βασικό στόχο να στριμώξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ενδέχεται να το πετύχουν. Όμως, μπορεί η «επιτυχία» αυτή να αποδειχθεί παγίδα και τα (άλλα) αποτελέσματα να είναι τραγικά.

Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ καλό είναι να αλλάξουν ρότα, έστω τη τελευταία στιγμή, προσέχοντας, ως καλοί χριστιανοί, αυτήν την προειδοποίηση της Γραφής: «Όστις σκάπτει λάκκον θέλει πέσει εις αυτόν…».

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις