Ο όλεθρος, η οργή, η κριτική…

Οι κυβερνήσεις έχουν αλλεργία στην κριτική, δεν ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα όταν το υπενθυμίζουμε. Ήταν και είναι σπάνιες οι εξαιρέσεις πρωθυπουργών και υπουργών που, όταν δέχονταν ακόμα και ήπια κριτική για πράξεις και παραλείψεις τους, δεν έβλεπαν «υπονόμευση», «σκοτεινές επιδιώξεις» και τα παρόμοια. Ελάχιστες φορές άνθρωποι της εξουσίας τολμούν να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθη, που τους οδήγησαν σε ολοφάνερη αποτυχία.

Ο πρόλογος αυτός είναι αναγκαίος ειδικά σε συνθήκες όπως αυτές των τελευταίων ημερών του πύρινου ολέθρου, κατά τις οποίες εκδηλώνονται απόγνωση, αγωνία, θυμός, οργή και ακραίες αντιδράσεις στις περιοχές όπου οι άνθρωποι έχασαν τα πάντα, τους κόπους μιας ζωής.

Οι αντιδράσεις αυτές μπορεί να παίρνουν ακραία μορφή, όπως στα παραδείγματα πολιτών που εξύβρισαν σκαιότατατα τον πρωθυπουργό. Ορισμένοι κυβερνητικοί ιμάντες στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης «ανακάλυψαν» ότι, πίσω από αυτήν την ακρότητα, κρύβεται «η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ», με τον ισχυρισμό ότι επειδή δύο χρόνια τώρα «τρώνε τη σκόνη του Μητσοτάκη», βρήκαν την ευκαιρία «να τον πλήξουν πάνω στα αποκαΐδια».

Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα με όση νηφαλιότητα επιβάλλεται σε δύσκολες στιγμές: Πρώτον, τέτοιες ακραίες εκφράσεις δεν είναι πρωτόγνωρες και δεν τις υφίσταται μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα. Για να μην πάμε σε παλιές δεκαετίες, ανάλογα έχουν ακούσει ο Αλέξης Τσίπρας(ως «προδότης» στο Μακεδονικό), ο Αντώνης Σαμαράς και ο Γιώργος Παπανδρέου σε διάφορες φάσεις της διακυβέρνησής τους.

Δεύτερον, όταν ένας πολίτης βλέπει τις φλόγες να πλησιάζουν το σπίτι του-για παράδειγμα σε χωριό της Εύβοιας και όχι χτισμένο παράνομα σε δασική έκταση-και κραυγάζει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες «πού είναι τα αεροπλάνα;», δεν μπορούμε να αξιώνουμε να κατανοήσει είτε ότι δεν υπάρχει διαθέσιμο εναέρια μέσα, διότι βρίσκονται σε άλλα μέτωπα, που έχουν κριθεί πιο επικίνδυνα. Ο άνθρωπος αυτός εκείνη τη στιγμή έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να ξεσπάσει βρίζοντας τον Χαρδαλιά, τον Χρυσοχοΐδη, τον Μητσοτάκη, αφού αυτούς θεωρεί υπεύθυνους που θα καεί το σπίτι του. Η δεύτερη επιλογή του είναι να (προσ)εύχεται να αλλάξει η φορά του ανέμου, ώστε οι φλόγες να μην μπουν στην αυλή του. Και αν τύχει και πάρει χαμπάρι τις φήμες που κυκλοφορούν ότι, σε άλλες εστίες φωτιάς, υπήρχαν πυροσβεστικά οχήματα σε σπίτια γνωστών δημοσίων προσώπων, ουδείς θα είναι σε θέση να συγκρατήσει το ξέσπασμά του. Τι να απαντήσει κανείς σε μια αξιοπρεπέστατη κυρία, η οποία έλεγε με νηφάλια απόγνωση μπροστά στις κάμερες: «Επιλέξαμε να φύγουμε από την Αθήνα για να ζήσουμε σε καλύτερες συνθήκες(εξοχή, πράσινο, ησυχία). Τώρα δεν έχουμε τίποτα και δεν έχουμε πού να πάμε»(το σπίτι της κάηκε).

Τρίτον, δουλεία της αντιπολίτευσης είναι κάνει αυτό που λέει η λέξη: αντιπολίτευση. Δεν είναι να συμφωνεί σε όλα με την κυβέρνηση, έχοντας στο κεφάλι της τα παλιότερα δικά της αρνητικά πεπραγμένα. Και ειδικά από την πλευρά του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ και πρωτίστως του Αλέξη Τσίπρα δεν είδαμε καμιά εξαλλοσύνη, ίσως διότι γνωρίζουν ότι η κυβερνητική προπαγάνδα έχει έτοιμη την απάντηση: «Μη μιλάτε εσείς, διότι σας κυνηγάει το Μάτι». Εν προκειμένω, δηλαδή, η κυβέρνηση κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Και αυτό θα είναι το μεγάλο επιχείρημα της σημερινής κυβέρνησης, όταν θα έρθει η ώρα της συζήτησης στη Βουλή. Αυτό είναι το νόημα όσων διοχετεύονται από κυβερνητικούς κύκλους ότι «ο Μητσοτάκης θα απαντήσει για όλα όταν έρθει η ώρα». Όμως,

Τέταρτον, η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι πλέον νιόφερτη στην εξουσία. Εχει ξεπεράσει τη μέση της θητείας της. Στο θέμα της αντιπυρικής προστασίας έχει φτιάξει δικό της νόμο, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του έχουν κάνει πολλές συσκέψεις και έχουν δώσει πολλές υποσχέσεις για «ήσυχο κι ασφαλές καλοκαίρι»(περισσότερα εδώ). Μέχρι στιγμής δεν το βλέπουμε. Ο πύρινος εφιάλτης συνεχίζεται επί μέρες σε πολλούς νομούς και στο λεκανοπέδιο, όπου ζουν οι μισοί Ελληνες.

Ο θυμός, η αγανάκτηση, η οργή, ακόμα και οι ακραίες εκφράσεις είναι αποτέλεσμα όλων αυτών. Η θεσμική αντιπολίτευση συμπεριφέρεται μάλλον ήπια. Η κριτική προς την κυβέρνηση από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης δεν είναι οξεία. Αλλά η κυβέρνηση θα την υποστεί. Όπως καταχεριάζαμε τις αποτυχίες του Τσίπρα και των υπουργών του-και τότε το έκαναν τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης- έτσι θα κάνουμε και με τον Μητσοτάκη και τους δικούς του υπουργούς. Αυτός είναι ο ρόλος του Τύπου και των δημοσιογράφων, δεν είναι το γλείψιμο στην εκάστοτε εξουσία.

Όσοι ασκούν εξουσία και ενοχλούνται από την κριτική ,ας έχουν κατά νου αυτό που έχει πει η παλιά Αμερικανίδα ηθοποιός Κάθριν Χέπμπορν: «Αδιαφορώ γι’ αυτά που γράφουν για μένα, αρκεί να μην είναι αλήθεια»…