Το αδίκημα του Παππά είναι “πολιτική βλακεία”, αλλά δεν είναι ποινικό…

Σχεδόν όλες οι παραπομπές πολιτικών γίνονται με  πολιτικο-κομματική σκοπιμότητα. Αυτή αμπαλάρεται με κάποιες ποινικές κατηγορίες για να τηρούνται τα προσχήματα, αλλά ενώπιον δικαστηρίου είναι απίθανο να σταθούν.

Κορυφαίο παράδειγμα αυτό που έγινε το 1989, όταν η τότε κυβερνώσα ΝΔ του Μητσοτάκη(πατρός), με τη σύμπραξη του τότε Συνασπισμού της Αριστεράς, παρέπεμψε τον Ανδρέα Παπανδρέου με την αστεία κατηγορία της “δωροληψίας”. Το κατηγορητήριο ήταν κατασκευασμένο με ψευδομάρτυρες. Ηταν τόσο εξόφθαλμη η κατασκευή που ακόμα και ο πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου, γνωστός φιλομητσοτακικός, έδιωξε τον ψευδομάρτυρα.

Ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν οι κατηγορίες εναντίον πολιτικών της άλλης πλευράς(ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), που απήγγειλε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση Novartis. Ηταν τέτοια η προχειροδουλειά και το τσουβάλιασμα που επιχείρησαν(με πρωτεργάτη το σαίνι Δ. Παπαγγελόπουλο), ώστε δεν παραπέμφθηκε κανείς (εκκρεμούν δύο υποθέσεις).

Τώρα η ΝΔ του υιού Μητσοτάκη, με τη σύμπραξη του ΚΙΝΑΛ(διαδόχου του ΠΑΣΟΚ) παρέπεμψε τον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Παππά για την υπόθεση του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών.

 Πώς έχει η υπόθεση. Η  κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας ότι το μιντιακό τοπίο ήταν εχθρικό γι’ αυτήν, επιχείρησε να το κάνει πιο φιλικό, φτιάχνοντας ένα ή περισσότερα φιλικά τηλεοπτικά κανάλια. Για να το πετύχει νταραβερίστηκε με τον γνωστό από παλιά “αριστερό” εργολάβο Καλογρίτσα. Το νταραβέρι απέτυχε και τώρα ο πρωταγωνιστής του Νίκος Παππάς παραπέμπεται με βάση  όσα έχει πει εναντίον του ο Καλογρίτσας.

 Το πρώτο συμπέρασμα είναι πασιφανές. Ο πρώην υπουργός θα μπορούσε να κατηγορηθεί για πολιτική βλακεία, αφού στήριξε το όλο εγχείρημά του σε έναν νταραβεριτζή με μηδενική αξιοπιστία(ούτε την προκαταβολή για να πάρει μέρος στο διαγωνισμό δεν είχε να δώσει). Αλλά η πολιτική βλακεία δεν είναι ποινικό αδίκημα. Ούτε η απόπειρα να φτιάξει κανείς ένα μέσο ενημέρωσης.

 Για να παραπεμφθεί ο Παππάς έπρεπε να βρεθεί μια κατηγορία. Και βρέθηκαν δύο. Η σοβαρή(κακούργημα)  είναι “δωροληψία“. Και η άλλη(πλημμέλημα) “παράβαση καθήκοντος”. Όποιος ρίξει μια ματιά(δεν χρειάζεται δεύτερη) στην πρόταση κατηγορίας που συνέταξαν βουλευτές της ΝΔ, πρωτοστατούντος του Θ. Πλεύρη, θα καταλάβει αμέσως ότι η “δωροληψία” δεν θεμελιώνεται πουθενά. Και-πάντα με βάση τα στοιχεία της παραπομπής- είναι απίθανο το Δικαστικό Συμβούλιο να παραπέμψει τον Παππά για “δωροληψία”. Οι δικαστές θα χρειαστούν σοβαρά στοιχεία και όχι τους δικολαβισμούς του Πλεύρη. Και αν απορριφθεί αυτή η κατηγορία, η παραπομπή για “παράβαση καθήκοντος” δεν θα έχει καμιά σημασία. Το βαρύ και ατιμωτικό για έναν πολιτικό είναι να κατηγορείται ότι δωροδοκήθηκε.

 Τέλος πάντων, οι δικαστές θα αποφασίσουν για το ποινικό μέρος της υπόθεσης και θα στείλουν ή όχι τον πρώην υπουργό στο Ειδικό  Δικαστήριο. Εμείς ξαναλέμε ότι η υπόθεση είναι καθαρά πολιτική. Η σημερινή πλειοψηφία κάνει ένα θεμελιώδες λάθος: πάει  να αντιμετωπίσει μια πολιτική επιλογή με  ποινικούς όρους. Διότι η απόπειρα του Παππά να φτιάξει το  περίφημο SYRIZA CHANNEL δια του Καλογρίτσα είναι πολιτική πράξη και όχι ποινικό αδίκημα.

 Επιπλέον, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ ανοίγουν το δρόμο σε μια άλλη πλειοψηφία στο μέλλον να πράξει ανάλογα σε βάρος των αντιπάλων της.  Αφορμές πάντα θα υπάρχουν. Ας έχουν υπόψη τους αυτό που λέει η λαϊκή ρήση: “Όποιος σκάβει το λάκκο  τ’ αλλουνού θα πέσει ο ίδιος μέσα”.