Η “απειλή” του Μητσοτάκη είναι κούφια…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε χτες σε ραδιοφωνική συνέντευξή του («Θέμα FM», Γιάννης Πρετεντέρης) ότι, αν στις 7 Ιουλίου η ΝΔ δεν έχει αυτοδυναμία, θα γίνουν νέες εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο με απλή αναλογική. Η ακριβής φράση του είναι η εξής(αντιγράφω από την ιστοσελίδα της ΝΔ):

«Θέλω να επαναλάβω ότι η χώρα χρειάζεται, ότι χρειάζομαι προσωπικά ότι χρειαζόμαστε η Νέα Δημοκρατία  ισχυρή εντολή το βράδυ της 7 Ιουλίου για να αποφύγουμε τις περιπέτειες. Εάν δεν μπορεί να σχηματιστεί για οποιοδήποτε λόγο κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 7 Ιουλίου, τότε η χώρα νομοτελειακά θα οδηγηθεί ξανά σε εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο. Το τονίζω για να καταλάβουν καλά οι πολίτες τι σημαίνει να μην υπάρχει ισχυρή εντολή το βράδυ της 7 Ιουλίου. Και βέβαια θα οδηγηθεί σε εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο με απλή αναλογική».

Είναι ολοφάνερο ότι ο αρχηγός της ΝΔ θέτει ένα δίλημμα ή εκτοξεύει μια «απειλή» ή ασκεί έναν «εκβιασμό» στους ψηφοφόρους, προκειμένου να πετύχει την αυτοδυναμία του κόμματός του. Και τα τρία είναι θεμιτά στην πολιτική, η οποία είναι γεμάτη διλήμματα. Αν το εκλογικό σώμα θεωρεί, όπως ο κ. Μητσοτάκης ότι, χωρίς αυτοδυναμία, «θα μπούμε σε περιπέτειες», θα του την δώσει για να τις αποφύγει. Αν δεν το βλέπει έτσι, θα γράψει την «απειλή» στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Για το αν είναι καλύτερες οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις ή οι κυβερνήσεις συνεργασίας υπάρχουν πολλές απόψεις. Μια αυτοδύναμη κυβέρνηση(του Κώστα Καραμανλή 2004-2009) μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Άλλη μια αυτοδύναμη(του Γιώργου Παπανδρέου(2009-2011) διαχειρίστηκε το πρώτο Μνημόνιο. Και άλλες δύο συνεργασίας (Σαμαρά-Βενιζέλου και Τσίπρα– Καμμένου) διαχειρίστηκαν τα άλλα δύο Μνημόνια. Ο καθένας βγάζει όποιο συμπέρασμα θέλει.

Ο κ. Μητσοτάκης «απειλεί» με εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο για να ξορκίσει τον κίνδυνο της «σιγουριάς», που μπορεί να απειλήσει το κόμμα του. Εφόσον η νίκη του θεωρείται βέβαιη, ενδέχεται κάποιοι ψηφοφόροι του να μην πάνε στην κάλπη. Ιούλιος γαρ.

Προσθέτως, η «απειλή» Μητσοτάκη έχει δύο στόχους:

Πρώτον, τους δεξιούς ψηφοφόρους της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου. Αν το κόμμα αυτό δεν μπει στη Βουλή, η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι απολύτως διασφαλισμένη.

Δεύτερον, το Κίνημα Αλλαγής. Πρωτίστως την ηγεσία του και δευτερευόντως τους ψηφοφόρους του. Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι ο μοναδικός(δυνητικά) σύμμαχός του στο σχηματισμό κυβέρνησης, αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία, είναι το ΚΙΝΑΛ. Γνωρίζει ότι στο κόμμα αυτό υπάρχει εσωτερική διαπάλη για το θέμα της ενδεχόμενης συμμετοχής σε κυβέρνηση(ή απλώς στήριξής της). Εσχάτως η Φώφη Γεννηματά άλλαξε ξανά την τακτική της και άφησε να εννοηθεί ότι το ΚΙΝΑΛ θα στηρίξει(«ψήφος ανοχής», κατά τον στενό συνεργάτη της Χρήστο Πρωτόπαπα) μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, για «να μη μπει η χώρα σε περιπέτειες».

Η «απειλή» του κ. Μητσοτάκη για εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο είναι κούφια. Ο ίδιος γνωρίζει ότι, αν το κόμμα του απέχει μόνο λίγες έδρες από τις 151 της αυτοδυναμίας, κυβέρνηση θα σχηματισθεί. Αν υπονοεί ότι δεν θα δεχθεί να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας ή ότι δεν θα δεχθεί την στήριξη μιας δικής του κυβέρνησης από το ΚΙΝΑΛ, απλώς δεν λέει αλήθεια. Για δύο λόγους:

Πρώτον, διότι και ο Αντώνης Σαμαράς τις παραμονές των εκλογών του 2012 διαβεβαίωνε «ρητά και κατηγορηματικά» ότι δεν θα συγκυβερνούσε με το «διεφθαρμένο» ΠΑΣΟΚ. Ακούστε τον εδώ. Την επομένη συγκυβέρνησε με αυτό το ΠΑΣΟΚ(του Ευάγγελου Βενιζέλου).

Δεύτερον, διότι ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν τον συμφέρει καθόλου να γίνουν νέες εκλογές: ούτε τον Δεκαπενταύγουστο ούτε ποτέ με απλή αναλογική. Διότι τότε το όνειρο της πρωθυπουργίας του θα μείνει άπιαστο. Θέλει (αυτονοήτως) την αυτοδυναμία, αλλά κι αν δεν την πετύχει θα συνεργασθεί («ακόμα και με τον διάβολο», κατά την γνωστή έκφραση) για να σχηματίσει κυβέρνηση. Κάθε άλλη εξέλιξη θα είναι πολιτική αυτοχειρία γι’ αυτόν.

Αν ο κ. Μητσοτάκης πάρει τα ποσοστά που του δίνουν οι δημοκοπήσεις, έστω και χωρίς αυτοδυναμία, δικαιούται να κυβερνήσει. Αρκεί να βρει σύμμαχο. Και θα βρει. Όπως βρήκαν ο Σαμαράς του 2012 και ο Τσίπρας το 2015. Γι’ αυτό «εκβιασμοί» του τύπου «ή μου δίνετε αυτοδυναμία ή σας πάω σε εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο» μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ, αν δεν είναι απλώς «για τα πανηγύρια». Και τον Δεκαπενταύγουστο γίνονται, ως γνωστόν, πολλά πανηγύρια…