Η ατάκα του Μητσοτάκη που τα είπε όλα

Αυτή η ατάκα είναι καταδικασμένη να χαθεί μέσα στην πληθωρική χθεσινή ειδησεογραφία. Όπως και στο γενικότερο κλίμα των τελευταίων μηνών όπου τραβάει την προσοχή μόνον «ότι γυαλίζει». Όμως αυτό δεν πρέπει να γίνει.

Πρώτον γιατί είναι ατάκα του πρωθυπουργού. Δεύτερον γιατί καθιστά σαφές ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να κάνει μια γενικευμένη νομοθετική παρέμβαση που θα αφορά πολλές πλευρές της ζωής των πολιτών. Όχι με τρόπο που θα είναι ευχάριστος, όπως ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμμέσως προειδοποίησε.

Ας δούμε την χαρακτηριστική φράση του στην χθεσινή συνεδρίαση της Κ.Ο της Νέας Δημοκρατίας: «Στο επόμενο διάστημα οι αντιπαραθέσεις σε αυτή την αίθουσα (σ.σ της Βουλής) , δεν έχω καμία αμφιβολία, θα είναι σκληρές, γιατί θα έρθουμε με νομοσχέδια τα οποία αποδομούν παθογένειες, πίσω από τις οποίες μερικές φορές υπάρχουν και οχυρωμένα συμφέροντα. Δεν το έχω κρύψει, οι επιλογές μας μπορεί να “ξεβολέψουν” μερικούς, όμως να είστε σίγουρες και σίγουροι ότι τελικά θα ευνοήσουν τους πολλούς. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για ισχυρές αντιστάσεις, με τις οποίες, ωστόσο, ούτε θα συμβιβαστούμε και σίγουρα δεν θα συγκυβερνήσουμε».

Ο πρωθυπουργός περιέγραψε καταστάσεις  όπως αυτές που καταγράφθηκαν στην Βουλή την περασμένη Παρασκευή. Όταν ψηφίστηκε το εργασιακό νομοσχέδιο του Άδωνι Γεωργιάδη που προβλέπει συνεχή 13ωρη εργασία, συμβάσεις που οι εργαζόμενοι θα περιμένουν ένα SMS για να πιάσουν δουλειά δύο μέρες την εβδομάδα και ποινικοποίηση των απεργιών.

Τα «οχυρωμένα συμφέροντα» και τα «ξεβολέματα» στα οποία αναφέρεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι τίποτε άλλο – όπως έχει αποδείξει η Ν.Δ- παρά δικαιώματα που έχουν θεμελιωθεί εδώ και πολλά χρόνια ή τομείς που δεν έχουν ακόμη ιδιωτικοποιηθεί. Μόνο ερώτημα το …ποιος θα είναι πρώτος στην λίστα: Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο; Επαγγελματικοί κλάδοι αυτοαπασχολούμενων; Οι φοιτητές; Οι εκπαιδευτικοί; Οι συνταξιούχοι; Δίχως φυσικά να μπορεί κανείς να «βγάλει από την λίστα» τα δημοκρατικά και ατομικά δικαιώματα ή την προστασία του περιβάλλοντος.

Το Μέγαρο Μαξίμου δείχνει να εκτιμά πως τώρα – που ξεκινά ουσιαστικά η περίοδος νομοθέτησης – η συγκυρία είναι ευνοϊκή. Εντοπίζει στο κοινωνικό επίπεδο στοιχεία που διατηρούν την κοινωνία σε συνθήκες «μηδενικής προσδοκίας». Όσο για το πολιτικό πεδίο, βλέπει το «κενό» ενός πολιτικού φορέα που αρθρώνει έναν συγκροτημένο λόγο απέναντι στις νεοφιλελεύθερες επιλογές, ενώ ταυτόχρονα μετέχει στο παιχνίδι της κυβερνητικής εναλλαγής.

Πράγμα που σημαίνει ότι επαφίεται πλέον στους «πολίτες», την «κοινωνία», τον «λαό» (ότι προτιμάτε) να λειτουργήσουν ανασταλτικά σε αυτό που η κυβέρνηση ομολογεί πως έχει σχεδιάσει.