Η δικαιοσύνη κρίνεται τόσο στον υπουργό όσο και στο μετανάστη

Η λειτουργία της Δικαιοσύνης αποτελεί βασικό πρόβλημα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Η γενική αίσθηση στους πολίτες είναι ότι οι ισχυροί του χρήματος και της πολιτικής χαίρουν μιας ιδιότυπης ασυλίας. Μιας ασυλίας που δεν απορρέει από τις θεσμικές ρυθμίσεις οι οποίες επιτάσσουν την ισότητα όλων απέναντι στο Νόμο, αλλά από τις συνήθεις πρακτικές στην απονομή της δικαιοσύνης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το σάλο που ξέσπασε, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διέταξε προχτές έρευνα για την εισαγγελέα της Λάρισας η οποία έθεσε στο αρχείο τις καταγγελίες για πολιτικά πρόσωπα σχετικά με το έγκλημα των Τεμπών, αντί να τις διαβιβάσει στη Βουλή όπως όφειλε…

Η ιδιότυπη ασυλία των ισχυρών συνοδεύεται από την παραβίαση των δικαιωμάτων των αδύναμων. Αυτός που δεν έχει «άκρες», όχι μόνο δύσκολα βρίσκει το δίκιο του, αλλά μπορεί να βρεθεί μπλεγμένος από το πουθενά.

Ο ξένος

Ο κατεξοχήν αδύναμος στην κοινωνία μας είναι ο ξένος, ο μετανάστης που ζει ή περνάει από την Ελλάδα και βρίσκεται διαρκώς σε καθεστώς επισφάλειας, στερούμενος βασικών δικαιωμάτων. Δύο περιστατικά των τελευταίων ημερών θέτουν με πιο εμφατικό τρόπο το ζήτημα της ανισότητας απέναντι στον νόμο και της ευκολίας με την οποία ενοχοποιούνται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες.

Στη Νίσυρο ένας πατέρας κατήγγειλε τη σεξουαλική παρενόχληση του παιδιού του. Αντί ο άνθρωπος όμως να βρει το δίκιο του, βρέθηκε ο ίδιος να κρατείται από την αστυνομία γιατί είναι μετανάστης και είχε κάποιο πρόβλημα με τα χαρτιά του. Τελικά η κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας, ο θόρυβος στα social media και οι παρεμβάσεις της αντιπολίτευσης απέτρεψαν την απέλασή του. Ωστόσο το θέμα παραμένει. Όπως επισημαίνει ο Νισύριος Γαβριήλ Σακελλαρίδης, «η παράνοια του να κινδυνεύει να απελαθεί ο καταγγέλλων για τέτοια σοβαρή εγκληματική πράξη δείχνει από την μια την αναλγησία του κρατικού μηχανισμού και από την άλλη την απουσία ενός σοβαρού θεσμικού πλαισίου προστασίας».

Διακινητής ή μετανάστης;

Σε ένα άλλο πεδίο, τη Δευτέρα δικάζεται σε δεύτερο βαθμό στη Θεσσαλονίκη ο 57χρονος Ιρανός μετανάστης Χομαγιούν Σαμπετάρα ο οποίος πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε 18 χρόνια φυλάκισης για διακίνηση ανθρώπων. Ο Σαμπετάρα είχε συλληφθεί γιατί οδηγούσε ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν άλλοι μετανάστες χωρίς χαρτιά. Ο ίδιος έχει καταθέσει ότι εξαναγκάστηκε από τον διακινητή να οδηγήσει το αυτοκίνητο καθώς και ότι δεν είχε νόμιμο τρόπο να φτάσει στη Γερμανία όπου διαμένει η οικογένειά του.

Στην καμπάνια για την αθωότητά του που οργάνωσε η κόρη του Μάχτα, έχουν δηλώσει την υποστήριξή τους περισσότερες από 70 διεθνείς οργανώσεις υπεράσπισης των δικαιωμάτων. Οι οργανώσεις αυτές επισημαίνουν ότι είναι συχνό φαινόμενο μετανάστες που πέρασαν παράτυπα τα ευρωπαϊκά σύνορα, να «βαφτίζονται» διακινητές από τις Αρχές και να καταδικάζονται σε βαριές ποινές φυλάκισης, σε δίκες που δεν πληρούν τα κριτήρια που ισχύουν για τους γηγενείς.

Δικαιοσύνη

Το ζήτημα της δικαιοσύνης ξανά επί τάπητος λοιπόν. Η δικαιοσύνη φαλκιδεύεται όταν καταστρατηγείται η ισότητα απέναντι στον Νόμο, όταν κάποιοι διαφεύγουν των υποχρεώσεων τους και κάποιοι άλλοι θεωρούνται ένοχοι ακόμα και όταν είναι αθώοι. Η δικαιοσύνη κρίνεται στα Τέμπη και τη Νίσυρο, στον υπουργό και τον μετανάστη. Μαζί με τη δικαιοσύνη κρίνεται και η δημοκρατία.