Η δύναμη των “αδύναμων”

Ακούγοντας τα κυβερνητικά στελέχη και τους «γαλάζιους» βουλευτές να επιχειρούν να «σπρώξουν» επικοινωνιακά την τελευταία έμπνευση του Μεγάρου Μαξίμου, το food pass των 22 ευρώ ανά άτομο, ένα πράγμα «κλωτσάει»: Οι αναφορές στους «αδύναμους», τους «ασθενέστερους» που θα ωφελήθούν. Χρησιμοποιούν και άλλα πολλά επίθετα που συχνά βρίσκει κανείς και στον δημοσιογραφικό λόγο.

Κάπως έτσι περιγράφεται ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των πολιτών. Πλειοψηφικό. Σε αυτούς περιλαμβάνονται όσοι αμείβονται με τον κατώτερο μισθό, με αποδοχές λίγο μεγαλύτερες από τον κατώτερο μισθό, οι μερικώς απασχολούμενοι, οι εποχιακά απασχολούμενοι και οι άνεργοι.

Πολλοί από τους πολιτικούς υποστηρικτές του food pass (και όλων των υπόλοιπων …pass) δεν κρύβουν μάλιστα και μία αίσθηση συμπόνιας. Ταιριαστή ίσως με το “φιλάνθρωπο” πνεύμα των ημερών.

Η ουσία αυτής της παρατήρησης δεν σχετίζεται με το ότι το εν λόγω κυβερνητικό πρόγραμμα είναι προκλητικά προεκλογικό. Ούτε με το ότι αποτελεί «σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας» όπως σωστά επισήμαναν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Έχει να κάνει με το ότι οι περισσότεροι από τους προαναφερθέντες, πιστεύουν αυτό που λένε. Δηλαδή θεωρούν και αποκαλούν «αδύναμους» αυτούς που αποτελούν την μεγαλύτερη δύναμη της κοινωνίας μας.

Υπάλληλοι των 700 και 800 ευρώ σε πολυκαταστήματα και αλυσίδες. Ντελιβεράδες της υποαπασχόλησης,,«Εργολαβικές» καθαρίστριες των τραπεζών. Πωλήτες/τριες των ανύπαρκτων ρεπό. Ταμίες του 11ωρου στα σούπερ μάρκετ. Άνεργοι που είναι «εκτός αγοράς» όχι γιατί “δεν αξίζουν” αλλά γιατί «δεν χωράνε».

Σε όλους αυτούς (και πάρα πολλούς άλλους) «πατάνε» όσοι σήμερα (και χθες) μας μιλούν για «ανάπτυξη», «ανταγωνιστικότητα», «προστιθέμενη αξία», «επενδύσεις», προκρίνοντας καινοτόμεα και δυναμικά οικονομικά μοντέλα. Εκείνοι που «πλασάρουν» εαυτούς ως «επιτυχημένους» δικαιωματικά.

Τους επόμενους μήνες, τους προεκλογικούς, θα κρύψουν όσο μπορούν τις πραγματικές πεποιθήσεις τους. Θα πλησιάσουν τους «αδύναμους», θα προσπαθήσουν να φανούν ως «ένας/μία από αυτούς». Θα χαιρετήσουν, θα αστειευθούν, θα φιλήσουν μωρά και θα αγκαλιάσουν απόμαχους.

Με τον τρόπο αυτό (ίσως και με μια μικρή ενόχληση) θα «υποταχθούν» για λίγο σε ένα ψήγμα της πραγματικής δύναμης που έχουν όλοι αυτοί ή άνθρωποι: Το κερδισμένο δικαίωμα τους να επιλέγουν κυβέρνηση μια φορά στα 3 ή 4 χρόνια.

Γεγονός που μας προτρέπει να σκεφτούμε: Πως θα ήταν τα πράγματα αν αυτή η …δύναμη των «αδύναμων» καθόριζε τα πράγματα κάθε μέρα. Για 365 μέρες τον χρόνο.

Γίνεται.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις