Η δολοφονία είναι φασιστική πρακτική

Δύο νέα παιδιά δολοφονήθηκαν και ένα τρίτο κινδυνεύει να πεθάνει μετά από πυροβολισμούς στο Νέο Ηράκλειο. Τι σημασία έχει εάν βρίσκονταν έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής ή κάποιο κακόφημο στέκι. Οι δράστες εκτός από τα παιδιά πυροβόλησαν και τη δημοκρατία και της προξένησαν ένα ακόμη βαθύ τραύμα.

Η ενέργεια αυτή ενισχύει το κλίμα αποσταθεροποίησης, αβεβαιότητας και φόβου στην ελληνική κοινωνία, προσφέρει μάρτυρες στο νεοναζιστικό κόμμα, φέρνει στην επιφάνεια τις θεωρίες των δυο άκρων, αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη και δίνει άλλοθι στην κυβέρνηση για την εφαρμογή νέων μέτρων καταστολής και όχι μόνο.

Οι δολοφονίες έγιναν σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πάρει νέα επαχθή μέτρα εις βάρος των πολιτών στο πλαίσιο των δεσμεύσεων του μνημονίου και των απαιτήσεων της τρόικας. Ορισμένα τηλεοπτικά κανάλια αναζητώντας υψηλή τηλεθέαση ενισχύουν την ανησυχία για  έναν υποθετικό εμφύλιο πόλεμο στην χώρα μας και καλλιεργούν το έδαφος για την εφαρμογή των νέων μέτρων.

Η κυβέρνηση σε ρόλο σωτήρα θα προχωρήσει ανενόχλητη σε νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις, χαράτσια, πλειστηριασμούς και νομοσχέδια που θα αποδυναμώσουν ακόμη περισσότερο τους πολίτες οδηγώντας τους σε απόγνωση και απελπισία και θα τραυματίσουν βαθύτερα την κοινωνία μας.

Τι σημασία έχει σε αυτή τη φάση εάν είναι τρομοκρατική ενέργεια ή προβοκάτσια; Ενδεχομένως θα πάρει πολύ χρόνο να αποδειχθεί ποιοι το έκαναν και με ποια πραγματικά κίνητρα. Είναι πολλά τα παραδείγματα από την ιστορία διαφόρων χωρών όπου ναζιστές, φασίστες, παρακράτος έκαναν δολοφονικές επιθέσεις και εμπρησμούς, που φόρτωναν στους αριστερούς δημιουργώντας φόβο στην κοινωνία και έδιναν άλλοθι για μέτρα καταστολής και φασιστικές πρακτικές.

Αλλά και άλλα παραδείγματα όπου τρομοκράτες με δήθεν ακροαριστερή ιδεολογία χτυπούσαν ανεξέλεγκτα στο πλαίσιο μιας επαναστατικής πρακτικής που τελικά εξυπηρετούσε το σύστημα. Δεν υπάρχουν δίκαιοι φόνοι. Η αφαίρεση της ζωής άλλων ανθρώπων είναι μια απάνθρωπη και φασιστική πράξη και καμιά σχέση δεν έχει με διεκδικήσεις για μια καλύτερη κοινωνία.

* Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι  αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης. Δραστηριοποιείται στον τομέα αντιμετώπισης των εξαρτήσεων από το 1983 και είναι Πρόεδρος της Επιστημονικής και Συμβουλευτικής Επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (WFTC).