Η δωρεάν ρεκλάμα στη Λατινοπούλου

Γράφω αυτό το κομμάτι γνωρίζοντας ότι όταν μπει και η τελευταία τελεία θα το έχω μετανιώσει καθώς η δημοσίευση θα αναιρεί την ουσία του. Όμως μερικά πράγματα πρέπει να λέγονται ως έχουν.

Η Άννα Διαμαντοπούλου συνέπλευσε με τον Άδωνι Γεωργιάδη, σχολιάζοντας την Αφροδίτη Λατινοπούλου και τις δηλώσεις της για τον Κώστα Σημίτη. Ήταν μία ωραία επάλειψη βουτύρου πάνω στο ψωμί της Λατινοπούλου. Διότι όταν η κυρία προσβάλλει τη μνήμη ενός άταφου νεκρού, γνωρίζει ότι εκφράζει τα ταπεινότερα των ενστίκτων που διακατέχουν μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Δείτε τι γράφτηκε στα social για τον Σημίτη. Και ακούστε τι είπε η Λατινοπούλου. Και μετά αναρωτηθείτε ποια μάζεψε περισσότερους πόντους.

Η Διαμαντοπούλου πήρε μαζί της τους λογικούς. Η Λατινοπούλου εξέφρασε το επαρχιακό καφενείο. Ομως στην κάλπη οι ψήφοι δεν γράφουν από πού προέρχονται. Και όσο οι συστημικοί καταφέρονται κατά της Λατινοπούλου, τόσο εκείνη προσθέτει στο σανό, με το οποίο ταϊζει το κοινό της, το παραμύθι της καταδίωξης από τα συμφέροντα.

Διότι τι είναι η Λατινοπούλου; Με τον κίνδυνο να μου αποδώσουν μομφή περί σεξισμού, θα πω ότι είναι μία ευπαρουσίαστη κιβωτός των πλέον αντιδραστικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας: η ωραία εμφάνιση της κυρίας Λατινοπούλου ευνοεί τη μετάδοση του μηνύματος της. Και η ίδια πατάει επάνω στα νέα ήθη που εισήγαγε στη δημόσια σφαίρα η περίοδος της κρίσης. Η ωμότητα, ο κυνισμός και η κοινή χυδαιότητα έχουν πλέον νομιμοποιηθεί ως στοιχεία στην εκφορά πολιτικού λόγου. Δεν χρειάζεται να τηρούνται ούτε τα προσχήματα αν αυτό που λες αντιστοιχεί στο χυλό των social media και στη χυδαιότητα που συχνά εμποτίζει το θυμικό μεγάλων λαϊκών στρωμάτων.

Όταν η Λατινοπούλου χυδαιολογεί πάνω από τον άταφο Σημίτη, έχει κατά νου δύο πράγματα: πρώτον ότι θα εκφράσει ένα κομμάτι της κοινωνίας και δεύτερον ότι θα αποκτήσει το δικαίωμα να εμφανιστεί ως στόχος του κατεστημένου.  Η συνταγή έχει τα ίδια συστατικά με εκείνα που χρησιμοποίησε η Χρυσή Αυγή, απλώς έχει μετριαστεί η ένταση. Ξενοφοβία, φτιασιδωμένος ρατσισμός, απόρριψη του διαφορετικού με επίκληση στην παράδοση και την εθνική ομοιογένεια και μία σχεδόν χουλιγκανίστικη προσέγγιση επί των εθνικών θεμάτων. Σχεδόν αυτά που θα ακούσεις μέσα σε ένα ταξί με την εικόνα του Παϊσιου να πηγαίνει πέρα-δώθε κρεμασμένη από τον καθρέφτη.

«Αυτή είναι η Ελλάδα», όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Σημίτης και η Αφροδίτη Λατινοπούλου το έχει καταλάβει πολύ καλά. Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες μέρες κατάπιε επικοινωνιακά τον Βελόπουλο. Το μόνο, λοιπόν, που της πρέπει, είναι να την αγνοήσεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ρεκλάμα για την ίδια από τις δηλώσεις του Γεωργιάδη και της Διαμαντοπούλου, ειδικά όταν ζούμε σε μία χώρα όπου πολλοί ετεροπροσδιορίζονται πολιτικά βάσει της αντιπάθειας για τους απέναντι. Και, φυσικά, αυτή η δωρεάν ρεκλάμα αναπαράγεται με την πρώτη ευκαιρία από τα κανάλια. Σιγά μη χάσουν την ευκαιρία. Πολιτικά η Λατινοπούλου είναι ένα μηδενικό που κάνει νούμερα.