Η ΕΛΑΣ των… συμπτώσεων

Αν δεν το ήξερες ότι επρόκειτο για βίντεο-ντοκουμέντο, θα νόμιζες ότι έβλεπες B movie τρόμου. Μια ομάδα κουκουλοφόρων και κρανοφόρων επιτίθεται με ρόπαλα σε επιβάτες του Ηλεκτρικού στο Θησείο. Ένας από τους κουκουλοφόρους παίρνει ένα μπιτόνι και ρίχνει βενζίνη στο βαγόνι που είναι γεμάτο κόσμο. Απειλεί να κάψει τους «ανθέλληνες» επιβάτες -προφανώς εκπροσωπώντας το… γνήσιο ελληνικό πνεύμα.

Μπορούμε να φανταστούμε την τρομακτική εμπειρία των επιβαινόντων στο συρμό, η οποία δεν αλλάζει από τη μαρτυρία ότι το υγρό δεν ήταν τελικά βενζίνη -η αξιοπιστία της μαρτυρίας πρέπει βέβαια να ελεγχθεί.

Τι συνέβη

Το τρομακτικό περιστατικό του Θησείου αποτέλεσε μέρος όσων συνέβησαν προχτές το βράδυ στο Νέο Ηράκλειο και το Θησείο. Φασιστικές ομάδες καλούσαν σε μια «πανευρωπαϊκή συγκέντρωση» στο Νέο Ηράκλειο «στη μνήμη των Μιχάλη Καπελώνη και Γιώργου Φουντούλη». Ο Αντιφασιστικός Συντονισμός και άλλες οργανώσεις κάλεσαν σε αντισυγκεντρώσεις για να αποτραπεί η διεθνής φασιστοσύναξη. Η ΕΛΑΣ επισήμως απαγόρευσε όλες τις συγκεντρώσεις και μπλόκαρε στο “Ελευθέριος Βενιζέλος” μια ομάδα Ιταλών νεοφασιστών που έρχονταν στην Ελλάδα με προφανή στόχο να… μεταλαμπαδεύσουν τα επιτεύγματα του ιταλικού πολιτισμού.

Στην πράξη η ΕΛΑΣ δεν ήταν και τόσο αμερόληπτη. Οι αστυνομικοί ξυλοκόπησαν και προσήγαγαν δεκάδες αντιφασίστες, μεταξύ των οποίων και 7 στελέχη του ΜεΡΑ25, τα οποία κατά τα φαινόμενα κρίθηκαν ιδιαίτερα επικίνδυνα για τη δημόσια τάξη. Την ίδια στιγμή οι φασιστικές ομάδες έκαναν ανενόχλητες την επίθεση στο σταθμό του Θησείο εναντίον των αντιφασιστών που επέβαιναν στον Ηλεκτρικό. Σε βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας, τα ΜΑΤ περνάνε μπροστά από τους ακροδεξιούς κουκουλοφόρους χωρίς να τους ενοχλούν.

Μάλιστα οι φασίστες αισθάνονταν τόσο άνετοι που πόσταραν τα κατορθώματά τους στα social. Άλλωστε, αν δεν πάρεις καρδούλες που πήγες να κάψεις το βαγόνι, για ποιο πράγμα να τις πάρεις;

Οι συμπτώσεις

Θα μπορούσε βέβαια να πει κανείς ότι επρόκειτο περί συμπτώσεως · συμβαίνουν και αστοχίες μέσα στην ένταση των στιγμών. Αλλά σαν να έχουν μαζευτεί πολλές συμπτώσεις με την ΕΛΑΣ…

Σύμπτωση που άφησαν ανενόχλητους τους φασίστες να τραμπουκίζουν και να απειλούν να κάψουν τα βαγόνια.

Σύμπτωση που την ίδια ώρα τα ΜΑΤ κυνήγαγαν τους αντιφασίστες.

Σύμπτωση που ήταν αφύλαχτος ο σταθμός του Ηλεκτρικού.

Σύμπτωση που τον Αύγουστο οι Κροάτες ναζί μπόρεσαν να διασχίσουν ανενόχλητοι όλη τη χώρα για να δολοφονήσουν τον Μιχάλη Κατσούρη στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Σύμπτωση που ο Ρουπακιάς είχε πει στους αστυνομικούς «Είμαι δικός σας, είμαι Χρυσή Αυγή» λίγο αφότου είχε δολοφονήσει τον Παύλο Φύσσα.

Όλα συμπτώσεις…

Διαχρονική ανοχή

Από τη μεριά του, ο Κωστής Παπαϊωάννου δεν φαίνεται να πιστεύει στις συμπτώσεις. Ο διευθυντής του Σημείου για τη Μελέτη και Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς έκανε το εξής σχόλιο στο NEWS 24/7: “Είναι διαχρονική η ανοχή του κρατικού μηχανισμού στην οργανωμένη ακροδεξιά και ρατσιστική βία. Επί χρόνια δεν αντιμετωπίστηκε ως βαρύ οργανωμένο έγκλημα ή ως τρομοκρατία. Ακόμα και όταν η αστυνομία αναγκάζεται να παρέμβει, δεν το κάνει με το ζήλο που δείχνει σε άλλες περιπτώσεις, ιδίως με “αντίθετο” ιδεολογικό πρόσημο. Εξάλλου, είναι κοινός τόπος πως μέρος των Σωμάτων Ασφαλείας –ειδικά ορισμένων ειδικών μονάδων- βλέπει με κατανόηση και συμπάθεια ομάδες δεξιού εξτρεμισμού, τις θεωρούν φυσικό σύμμαχο στην καθημερινή τους αποστολή, απέναντι σε κάποιον κοινό εχθρό που μπορεί να είναι οι κινητοποιήσεις κατά των ακροδεξιών”.

Ο Παπαϊωάννου εξηγεί συνοπτικά γιατί εμφανίζονται τόσες… συμπτώσεις όταν η ΕΛΑΣ αντιμετωπίζει τους ακροδεξιούς. Το πρόβλημα δεν αφορά κάποια ακροδεξιά “σταγονίδια” εντός της αστυνομίας. Η έκταση και η διαχρονικότητα της “επιείκειας” και της “χαλαρότητας” με την οποία η ΕΛΑΣ αντιμετωπίζει τους φασίστες, δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με συστημικό πρόβλημα. Πρόβλημα που αφορά την εκπαίδευση των αστυνομικών, το πολιτικό κλίμα που επικρατεί στην ΕΛΑΣ, τις αντιλήψεις της υπηρεσιακής και πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας, τη διαχρονική ατιμωρησία των αυθαιρετούντων ενστόλων. Πρόβλημα που η κυβέρνηση δεν αγγίζει καν, παρότι η μνήμη των Παύλου Φύσσα και Σαχζάτ Λουκμάν συνιστούν οδυνηρή υπενθύμιση για τι σημαίνει η φασιστική απειλή.