Η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να ντρέπεται…

Διαβάστε αυτήν την ανακοίνωση των 29 λέξεων:

«Η Ελλάδα καταδικάζει τις πρόσφατες επιθέσεις κατά αμάχων, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών, στη Ράφα. Υπογραμμίζουμε την ανάγκη για τη διεξαγωγή ενδελεχούς έρευνας που θα διαλευκάνει τις ακριβείς συνθήκες της επίθεσης».

Και άλλη μία συναφή 35 λέξεων: «Η Ελλάδα καλεί εκ νέου για άμεση κατάπαυση του πυρός, σεβασμό του ανθρωπιστικού και διεθνούς δικαίου από όλα τα μέρη, άμεση εισροή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και απελευθέρωση όλων των ομήρων που κρατά η Χαμάς».

Είναι χτεσινή ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, με διπλή ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τι παρατηρούμε;

Πρώτον, ότι από «όλα τα μέρη» που εμπλέκονται μόνο ένα έχει όνομα, η Χαμάς, που κρατάει ομήρους. Ποιος κάνει «τις επιθέσεις κατά αμάχων, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών;». Ο φωστήρας που έγραψε την ανακοίνωση δεν γνωρίζει. Το όνομα Ισραήλ δεν υπάρχει πουθενά.

Δεύτερον, ότι ζητάει να γίνει «ενδελεχής έρευνα που θα διαλευκάνει τις ακριβείς συνθήκες της επίθεσης». Αλήθεια, δεν ξέρει ο συντάκτης της ανακοίνωσης τι έγινε στην επίθεση αυτή; Μα είναι παγκοίνως γνωστό. Εξοντώθηκαν δεκάδες άμαχοι, μεταξύ τους και παιδιά. Το  παραδέχτηκε ο ίδιος ο Νετανιάχου, που διατάσσει αυτές τις σφαγές, δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Επομένως, τι να την κάνουμε την έρευνα; Για να διαπιστώσουμε το αυτονόητο; Πάλι καλά που ο συντακτης-φωστήρας δεν πρότεινε την έρευνα να κάνει η… Μοσάντ!

Όλο και περισσότερες χώρες αντιδρούν σε αυτό που το Ισραήλ κάνει στη Γάζα εδώ και μήνες, όπως και να το πούμε: μαζική εξόντωση αμάχων ή (και) γενοκτονία. Ορισμένες επέλεξαν να αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος. Η Ελλάδα σιωπά.

Ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ζήτησε να εκδοθούν εντάλματα σύλληψης για  τον Νετανιάχου και μερικούς ακόμα από τους σφαγείς των αμάχων. Ακόμα και δυτικές  κυβερνήσεις, όπως της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Βελγίου,  είπαν το τυπικό «θα εφαρμόσουμε την απόφαση του Δικαστηρίου». Η Ελλάδα σιωπά.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρεται -και εδώ- κουτοπόνηρα. Ταυτίζεται απολύτως με τους Αμερικανούς και λέει διάφορες ανώδυνες τυπικούρες, που δεν αγγίζουν καθόλου τον Νετανιάχου και την παρέα του. Όλα αυτά επειδή νομίζει ότι ισχύει το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»: η Τουρκία είναι εχθρός της Ελλάδας, το Ισραήλ είναι εχθρός της Τουρκίας, άρα το Ισραήλ είναι φίλος της Ελλάδας και δεν πρέπει να το «ενοχλούμε».

Μόνο που  η κουτοπόνηρη αυτή στάση δεν εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα (υποτίθεται ότι) έχει ως όπλο της το διεθνές δίκαιο απέναντι στις προκλήσεις και διεκδικήσεις της Τουρκίας στην Κύπρο, στο Αιγαίο και όπου αλλού αυτές φτάνουν. Πώς θα το επικαλεστούμε, όταν το δίκαιο αυτό υφίσταται ωμή παραβίαση στη Γάζα από το Ισραήλ κι εμείς δεν τολμάμε να  πούμε ούτε το όνομα του κράτους που το παραβιάζει εξοντώνοντας αμάχους; Τι θα πούμε στο γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, που τα καταγγέλλει όλα αυτά και υφίσταται μπούλινγκ από τον Νετανιάχου και τους υπουργούς του;

Η στάση αυτή είναι λανθασμένη. Διότι, αν ποτέ η Ελλάδα υποστεί συνέπειες από κάποια βάναυση παραβίαση του διεθνούς δικαίου και ζητήσει συμπαράσταση,  μπορεί να κάποιοι να θέσουν το αμείλικτο ερώτημα: «Κι εσείς γιατί δεν αντιδράσατε στις συνεχείς σφαγές που έγιναν στη Γάζα;».