Η ΕΛΣΤΑΤ, η Κομισιόν και η αλήθεια

Υπάρχουν τριών ειδών ψεύδη: τα συνήθη, τα καταστρεπτικά και η στατιστική.

Το απόφθεγμα αυτό βεβαίως αποτελεί ένα φιλοσοφικό προβληματισμό πάνω στην επιστήμη της στατιστικής, τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ όμως και ο ρόλος που έπαιξαν στη διαμόρφωση του προγράμματος δεν είναι καθόλου φιλοσοφικό ερώτημα.

Η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής χθες στην υπόθεση Γεωργίου ήταν τουλάχιστον άκομψη. Διότι ήταν μία άκομψη παρέμβαση στην ελληνική Δικαιοσύνη. Για την ακρίβεια ένα άκομψο αίτημα προκειμένου να παρέμβει η κυβέρνηση στη Δικαιοσύνη, ώστε να αθωωθεί ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ. Και ταυτόχρονα “καρφί” πως η κυβέρνηση παρεμβαίνει τώρα προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η απάντηση του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου στην Κομισιόν δεν έκρυβε την ενόχληση της Αθήνας για την απρέπεια ένας ευρωπαϊκός θεσμός να αμφισβητεί την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ενός κράτους- μέλους: Ασχέτως του τι πιστεύουμε όλοι, οι επίσημες αρχές δε λειτουργούν με υπόνοιες. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ζητά φόρα παρτίδα από μία κυβέρνηση να παρέμβει ή να προκαταλάβει τη Δικαιοσύνη της χώρας της.

Βεβαίως η κυβέρνηση αρνήθηκε να αθωώσει τον κ.Γεωργίου, απέφυγε όμως και να τον καταδικάσει. Εκτιμούμε πως ο λόγος είναι ότι η Κομισιόν αποτελεί ένα πολύτιμο σύμμαχο για την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση στο ευρωπαϊκό παιχνίδι, αλλά και στο εσωτερικό της τρόικας. Και καθώς ξεκινά από Δευτέρα η δεύτερη αξιολόγηση, η οποία περιλαμβάνει τα εργασιακά, η Αθήνα δεν έχει καμία διάθεση να έρθει σε κόντρα με την Κομισιόν- δεν έχει όμως και τη διάθεση να μπει στη διαδικασία εμφανούς παρέμβασης υπέρ του Γεωργίου.

Γιατί όμως τόση πρεμούρα με τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ; Το ΠΑΣΟΚ καταλαβαίνουμε γιατί σπεύδει να τον υπερασπιστεί. Ομοίως είναι κατανοητό γιατί το ΔΝΤ ανησυχεί για την τύχη του πρώην στελέχους του, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω ανεξαρτήτως του εάν θα δικαστεί ή όχι για κακούργημα όσον αφορά στην παραποίηση στοιχείων, θα δικαστεί σε κάθε περίπτωση για πλημμέλημα επειδή φέρεται να απέκρυψε για τέσσερις μήνες ότι παρέμενε στέλεχος του ΔΝΤ και ταυτόχρονα της νεοσύστατης τότε ΕΛΣΤΑΤ, κατά παράβαση του καταστατικού της αρχής.

Προς τι όμως η αντίδραση της Κομισιόν; Γιατί ανησυχούν στις Βρυξέλλες; Ενδεχομένως φοβούνται ότι η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ θα προκαλέσει μετασεισμούς στη Eurostat. H οποία σημειωτέον ότι ουσιαστικά βοήθησε την Αθήνα να κλείσει την τελευταία αξιολόγηση.

Ο Γερμανός επικεφαλής της Eurostat από την εποχή εκείνη των κρίσιμων για την Ελλάδα και την Ευρώπη εξελίξεων Walter Radermacher (τοποθετήθηκε το 2008) είχε έλθει σε δύσκολη θέση και με την αναθεώρηση των στατιστικών στοιχείων από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Φοβούνται στις Βρυξέλλες ότι η Eurostat θα έλθει σε δύσκολη θέση ξανά εάν αποκαλυφθεί παραποίηση ή κάτι περισσότερο;

Η Αθήνα θα χρειαστεί την καλή πίστη της Eurostat όταν την άνοιξη του 2017 θα έρθει η ώρα των στατιστικών που ουσιαστικά θα κρίνουν την εφαρμογή ή όχι του “κόφτη”. Οι πολίτες όμως και της Ελλάδας και της Ευρώπης χρειάζονται την αλήθεια, όποια και εάν είναι αυτή. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι και να παραπεμφθεί τελικά ο κ.Γεωργίου για κακούργημα, παραμένει αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου και κάλλιστα μπορεί να αθωωθεί.

Δεν είναι όμως “ψεκασμένοι” όσοι αναρωτιούνται για την πιο κρίσιμη στιγμή της πρόσφατης ιστορίας. Ίσως άλλωστε η αλήθεια να αποδειχθεί πολύ διαφορετική. Αλλά να αποδειχθεί, χωρίς καμία πολιτική παρέμβαση από καμία πλευρά.

Κανείς δε λέει άλλωστε ότι εάν αποδειχθεί πως τα στατιστικά του 2010 “πειράχθηκαν”, θα ζητηθεί αναδρομικά κάτι. Άλλωστε, ό,τι έγινε έγινε: Οι πολίτες πλήρωσαν βαρύ τίμημα των επιλογών της εγχώριας και ευρωπαϊκής ηγεσίας. Κανείς δε μπορεί να φέρει τις ζωές μας πίσω. Όμως μπορεί να γραφτεί διαφορετικά το μέλλον, εάν έχουμε καταλήξει ως προς το παρελθόν.