Η φωτιά του Προμηθέα

Ο Προμηθέας στην ελληνική μυθολογία ήταν αυτός που θυσιάστηκε και τιμωρήθηκε από τους θεούς, γιατί έδωσε στους ανθρώπους το δώρο της φωτιάς. Οι άνθρωποι μέχρι τότε ήταν απελπισμένοι και ανίσχυροι, αλλά η φωτιά τους βοήθησε να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο και τους γέμισε ελπίδα, γιατί έγινε η βάση για την επιβίωση και τον πολιτισμό.

Ο Δίας τιμώρησε τον Προμηθέα με τον σκληρότερο τρόπο. Τον έδεσε στην κορυφή του Καυκάσου. Κάθε ημέρα ένας αετός πετούσε μέχρι εκεί και του έτρωγε το συκώτι.  Μέχρι το άλλο πρωί οι πληγές του είχαν επουλωθεί, αλλά ο αετός ερχόταν ξανά και το μαρτύριο ξανάρχιζε.

Χρειάστηκαν τριάντα χρόνια για να ελευθερωθεί ο Προμηθέας από έναν άλλο ήρωα της ελληνικής μυθολογίας, τον Ηρακλή. Η καθημερινή επανάληψη της τιμωρίας του Προμηθέα συμβολίζει τον πόνο αλλά και την ελπίδα για τη νέα ημέρα που ξημερώνει.

Από αυτό τον μύθο πήρε το όνομα της μία θεραπευτική κοινότητα του ΚΕΘΕΑ, η οποία δίνει τη δυνατότητα σε ανθρώπους που βιώνουν το αδιέξοδο της εξάρτησης στις φυλακές να σπάσουν τα δεσμά και της χρήσης και του εγκλεισμού, να σταθούν στα πόδια τους και να βγουν στην κοινωνία.

Τριάντα χρόνια έκανε ο Ηρακλής να απελευθερώσει τον Προμηθέα από τα δεσμά του. Τριάντα χρόνια ο Χρήστος Βέττας, πρωτεργάτης αυτής της θεραπευτικής κοινότητας, έμπαινε στις φυλακές προσπαθώντας να κινητοποιήσει ανθρώπους να αλλάξουν, αλλά και να εδραιώσει και να μεγαλώσει το θεραπευτικό πρόγραμμα.

Είχε καταφέρει να βοηθήσει εκατοντάδες ανθρώπους, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια κάτι του «έτρωγε τα σωθικά». Πριν από λίγες μέρες ο Χρήστος απελευθερώθηκε σταμάτησε να υποφέρει, αλλά δεν είναι πια μαζί μας.

Φεύγοντας, ωστόσο, άφησε πίσω του τη δική του φωτιά, το έργο του που ρίχνει  άπλετο φως στο σκοτάδι του θανάτου. Το έργο είναι το νόημα και η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι αυτό που επιβιώνει της βιολογικής ύπαρξης του δημιουργού του και συνεχίζει να δίνει ελπίδα, απαλύνοντας τον ψυχικό πόνο από το πένθος της απώλειας.

Για όλους όσους βοήθησε ο Χρήστος, για όσους έχουν σήμερα ή θα έχουν στο μέλλον ανάγκη από το έργο ανθρώπων με το δικό του όραμα, για την οικογένεια, τους φίλους και τους συνεργάτες,  ο κόσμος έγινε φτωχότερος και πιο σκληρός. Αλλά δεν θα πάψει να φωτίζεται από όσα έκανε ο Χρήστος και από τις ευκαιρίες για αλλαγή και επανένταξη στην κοινωνία που δημιούργησε μέσα από τη δουλειά του.

Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης