Η λιτότητα κοστίζει… ζωές

Ένας λαός που χαρακτηρίζεται για την αισιοδοξία του και την καλή του διάθεση  έχει πέσει σε μαύρη κατάθλιψη. Οι Έλληνες έχουν γίνει τα τελευταία δύο χρόνια οι πιο απαισιόδοξοι άνθρωποι στον κόσμο σε ό,τι αφορά το μέλλον και τις προοπτικές τους. Τέσσερις στους δέκα, όπως έδειξε πρόσφατη διεθνής έρευνα, πιστεύουν ότι η ζωή τους θα είναι χειρότερη σε πέντε χρόνια από σήμερα και, προφανώς, δεν συμμερίζονται τις κυβερνητικές δηλώσεις περί πετυχημένου μοντέλου ανάπτυξης και εξόδου από την ύφεση, στην οποία φαίνεται να βυθίζουν βαθύτερα τη χώρα τα προωθούμενα νέα μέτρα απολύσεων και περικοπών. Η λιτότητα έχει καταστροφικές επιπτώσεις για την Ελλάδα, αλλά η συνταγή των περικοπών συνεχίζεται και δεν προβλέπεται να σταματήσει σύντομα.

Η ανεργία, η δραματική μείωση των εισοδημάτων, ο φόβος, η ανασφάλεια και η διαρκώς αιωρούμενη απειλή μιας επερχόμενης καταστροφής που θα μετατρέψει τη χώρα σε κόλαση δεν ρίχνουν απλώς το ηθικό των Ελλήνων,  αλλά επιδεινώνουν σοβαρά και τα προβλήματα ψυχικής υγείας.  Η ανεργία, βασική αιτία της κατάθλιψης, του άγχους και του αλκοολισμού, συνεχώς αυξάνεται και οδηγεί κάποιους ανθρώπους στην αυτοκτονία. Όταν οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, χάνουν την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή τους, κλονίζεται η ταυτότητα και η ίδια τους η ύπαρξη. Μελέτες έχουν δείξει ότι η απόλυση, ιδιαίτερα όταν συμβαίνει σε μεγάλη ηλικία, διπλασιάζει τον κίνδυνο για εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια. Οι άνεργοι έχουν επίσης πολλαπλάσιες πιθανότητες να αποκτήσουν προβλήματα υγείας που συνδέονται με καταστάσεις έντονου στρες και οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε πρόωρο θάνατο.

Την ίδια στιγμή οι δαπάνες για την υγεία, την κοινωνική φροντίδα και την εκπαίδευση έχουν περιοριστεί σημαντικά και συνεχίζουν να μειώνονται, καταστρέφοντας το δίκτυ προστασίας της χώρας μας, χωρίς να αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη για τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής στην υγεία των πολιτών και στην ευημερία των παιδιών τώρα και στο μέλλον. Η κακή οικονομική κατάσταση των γονιών επηρεάζει σημαντικά την εξέλιξη των παιδιών, καθώς σχετίζεται με αυξημένα ποσοστά παραμέλησης, προβλήματα υγείας και εγκατάλειψης του σχολείου.

Είναι λοιπόν προφανές ότι η αύξηση της ανεργίας πάει χέρι χέρι με τα προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας, ενώ οι περικοπές στο δημόσιο σύστημα υγείας και η αδυναμία των πολιτών να καλύψουν  τις αναγκαίες ιατρικές δαπάνες έχει ως αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι άνθρωποι να μη λαμβάνουν ιατρική φροντίδα για τα προβλήματα που έχουν. Δεν μπορούν να επισκεφθούν γιατρό, να κάνουν ιατρικές εξετάσεις, να αγοράσουν φάρμακα. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθένειες επιδεινώνονται, επειδή δεν αντιμετωπίζονται εγκαίρως, με συνέπεια να επιβαρύνεται περαιτέρω η υγεία των πολιτών και τελικά να αυξάνεται το κόστος θεραπείας, καθώς τα προβλήματα γίνονται σταδιακά πιο σοβαρά και πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμα. 

Οι άρρωστοι συμπολίτες μας που δεν μπορούν να έχουν ιατρική βοήθεια, όσοι μέσα στην απόγνωση αποφασίζουν να βάλουν τέρμα στη ζωή τους,  οι άνεργοι που καταφεύγουν στο αλκοόλ, τα παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο,  είναι τα θύματα μιας τυφλής πολιτικής λιτότητας που υποσκάπτει το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας.

* Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος  είναι διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, διευθυντής του Κέντρου Θεραπείας  Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ). Είναι  πρόεδρος της επιστημονικής και  συμβουλευτικής επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (W.F.T.C.) και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της  Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (E.F.T.C).