Η μάχη μέχρι την οριστική ήττα των ταλιμπάν της θρησκείας

Εν αρχή μία εξήγηση. Το θρησκευτικό συναίσθημα και η θρησκευτική προτίμηση του καθενός είναι απολύτως σεβαστά από το γράφοντα ο οποίος άλλωστε αναγνωρίζει ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να προσεγγίζει το ζήτημα της πίστης, εφόσον τον ενδιαφέρει, με διαφορετικό τρόπο. Σεβαστές επίσης είναι και όλες οι θρησκείες ακόμα και αυτές που ο γράφων θεωρεί εντελώς παράλογες και πρόδηλα ψεύτικες.

Η εξήγηση χρειαζόταν γιατί οδηγός γι’ αυτό το άρθρο αποτέλεσε κάτι που σφριφογυρνάει στη σκέψη εδώ και αρκετά χρόνια είναι η αλήθεια, και κυρίως τα τελευταία δέκα. Είναι ένα προσωπικό αξίωμα, αν θέλετε το οποίο με λίγα λόγια υποστηρίζει ότι εφόσον η ανθρωπότητα επιθυμεί πραγματική πρόοοδο για όλους θα πρέπει να απαλλαχθεί από το θρησκευτικό φαινόμενο, τουλάχιστον όσο αυτό εκφράζεται ως επίσημο ή ημιεπίσημο δόγμα.

Μην βιαστείτε να πείτε ότι τέτοιου είδους φαινόμενα συναντάμε μόνο στις ισλαμικές χώρες και σε καθεστώτα όπως αυτά των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Μην το κάνετε γιατί από την προηγούμενη Παρασκευή ένα παράδειγμα τεραστίων διαστάσεων από την θεωρητικά πιο ελεύθερη και αναπτυγμένη χώρα του πλανήτη, τις ΗΠΑ, ήρθε να βυθίσει τέτοιου είδους βεβαιότητες.

Το (απίστευτα) συντηρητικό Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε λοιπόν ότι το δικαίωμα στην άμβλωση δεν μπορεί πλέον να κατοχυρώνεται συνταγματικά κάτι που σημαίνει ότι η κάθε πολιτεία μπορεί να κάνει στην πραγματικότητα ότι θέλει με το θέμα. Επειδή όμως πολλές από τις πολιτείες των ΗΠΑ διοικούνται από άκρως συντηρητικούς και θρησκόληπτους κυβερνήτες, θεωρείται σίγουρο ότι το θεμελιώδες δικαίωμα εκατομμυρίων γυναικών να ορίζουν το σώμα τους κατά πως αυτές επιθυμούν θα περιοριστεί αν δεν καταργηθεί τελείως (γιατί υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο πλέον όσο και αν φαντάζει εξοργιστικό).

Δεν είναι τυχαίο ότι η παραπάνω εξέλιξη καταγράφηκε από τον αμερικανικό τύπο, προοδευτικό και μη, ως θρίαμβος της “θρησκευτικής δεξιάς” των ΗΠΑ. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην πρόεδρος της χώρας Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διόρισε τρεις συντηρητικούς δικαστές στο Ανώτατο Δικαστήριο πριν εγκαταλείψει το Λευκό Οίκο, έσπευσε, μετά την κρίσιμη, απόφαση να μιλήσει για… θέλημα θεού!

Τι παρατηρούμε; Οτι αδίστακτοι,παλαιάς κοπής πολιτικάντηδες, παίζουν με τα πιο ταπεινά ένστικτα του κόσμου και εκμεταλλεύονται τη ροπή των μαζών προς τη θρησκεία, δηλαδή τη μεταφυσική αγωνία γα το επέκεινα, για να επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα. Με άλλα λόγια, θρησκεία και άκρα δεξιά βαδίζουν χέρι-χέρι και οδηγούν ακόμη και δημοκρατικές κοινωνίες όπως αυτές των ΗΠΑ “150 χρόνια πίσω” όπως ο ίδιος ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν παρατήρησε.

Θα περίμενε κανείς ότι ο κόσμος στο σωτήριο έτος 2022 μΧ θα ήταν τουλάχιστον πιο ώριμος, ειδικά στη Δύση η οποία αυτοδιαφημίζεται και ως η περισσότερο προοδευτική και νεωτερική γωνιά του πλανήτη. Μία καθαρά ιδιωτική υπόθεση, το ζήτημα της πίστης στην όποια μορφή μεταθανάτιας ζωής, μετατρέπεται, όπως τονίστηκε και παραπάνω, σε κρατικό δόγμα. Εν προκειμένω, ο θεσμός της δικαιοσύνης στις ΗΠΑ επιβάλλει στις γυναίκες της χώρας να μην είναι σε θέση να αποφασίσουν να κάνουν διακοπή κύησης γιατί χιλιάδες θρησκοφονταμελιστές έχουν διαφορετική άποψη την οποία και εν τέλει επέβαλλαν με κρατική αρωγή.

Είναι σοκαριστικό ότι ενώ η επιστήμη μάς έχει δώσει τις περισσότερες απαντήσεις σε αγωνίες που ο άνθρωπος κουβαλούσε από την αρχή της παρουσίας του στον πλανήτη, κάποιοι ακόμα δεν έχουν πειστεί ότι τα πάντα καθορίζονται από τη φύση και τους φυσικούς νόμους χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις από θεούς, θέες, άγια πνεύματα και…αγγέλους. Το χειρότερο; Είναι έτοιμοι ακόμα και να σκοτώσουν γι’ αυτό (όχι μόνο μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά όπως η ίδια η ιστορία έχει καταδείξει) για να “συνετίσουν” τους υπόλοιπους οι οποίοι δεν θέλουν να ασπαστούν οποιαδήποτε θρησκεία ή, τέλος πάντων, δεν τοποθετούν τη θρησκεία στη θέση του απόλυτου οδηγού στη ζωή τους.

Απαράδεκτο, από κάθε άποψη. Οπου και αν εφαρμόζεται ένα τέτοιο δόγμα. Και ιδιαίτερα σε χώρες που στερούνται στοιχειώδους δημοκρατίας, ανεκτικότητας και θεσμικών εναλλακτικών. Το Αφγανιστάν των Ταλιμπάν αποτελεί όνειδος. Αν όμως, από την πίσω πόρτα και με “δημοκρατική” νομιμοποίηση, τα φαντάσματα κυριαρχούν και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ τότε φαίνεται ότι η μάχη για την πρόοδο είναι χαμένη (τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον).

Προφανώς δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες ότι φαινόμενα μαζικότατα και με τεράστια ιστορία σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη πρόκειται να εξωβελιστούν εύκολα και γρήγορα από την καθημερινότητά μας. Θα περίμενε όμως κανείς ότι σε κάθε περίπτωση τα κράτη της Δύσης θα ήταν υποδειγματικά ουδέτερα θρησκευτικώς. Οχι στο Σύνταγμά τους και στη θεωρία, αλλά στη βιωμένη εμπειρία και στην ουσία του πράγματος. Οτι θα ήταν ξεκαθαρίσμενο ότι κάθε εκκλησία (συναγωγή κτλ) θα φροντίζει τα του οίκου της χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει με κάνεναν τρόπο το όποιο δόγμα της ή μέρη αυτού.

Μπορεί να πιστεύεις ότι με την έκτρωση δολοφονείται ένας “άνθρωπος”, ωστόσο κράτα την άποψη για τον εαυτό σου, άντε και για τα social media. Εφόσον η επιστήμη έχει αποδείξει το αντίθετο και εφόσον κάθε άνθρωπος, σύμφωνα με τις στοιχειώδεις αρχές του φιλελευθερισμού, έχει το απόλυτο δικαίωμα να κάνει κουμάντο στο σώμα του, η συζήτηση τελειώνει. Θα έπρεπε, δηλαδή, να τελειώνει. Και πόσο μάλλον όταν προς αυτήν την κατεύθυνση υπάρχουν ήδη αποφάσεις της δικαιοσύνης όπως αυτή στις ΗΠΑ από το μακρινό 1973 που όμως ακύρωσε το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας.

Η ανθρωπότητα πλήρωσε στο ιστορικό της παρελθόν τεράστιο φόρο αίματος σε διαμάχες και πολέμους που μπορεί να μην είχαν ως προτεραιότητα το θρησκευτικό ζήτημα αλλά περιείχαν και θρησκευτικές διαστάσεις. Χιλιάδες άνθρωποι θανατώθηκαν, ακόμα και στη Δύση, επειδή είχαν το θάρρος να διατυπώσουν διαφορετικές απόψεις από τα κυρίαρχα (και πάντα θρησκευτικά) δόγματα. Η πρόοδος πέρασε μέσα από τις συμπληγάδες της πίστης, των ιερατείων και του προσωπικού τους που σταθερά την πολεμούσαν για να διατηρούν αλώβητα τα προνόμιά τους. Κανείς, παράλληλα, δεν μπορεί να μάς εγγυηθεί ότι η ιστορική πορεία του ανθρώπινους είδους θα είναι γραμμική προς το καλύτερο. Υπάρχουν κατά καιρούς οπισθοχωρήσεις, καθυστερήσεις, προβλήματα ακόμα και μεγάλες ήττες όπως αυτή της περασμένης Παρασκευής.

Ομως, από κάπου πρέπει να αρχίσει κανείς. Και στην περίπτωσή μας, ο βατήρας στον οποίο μπορεί να πατήσουν οι σύγχρονες ανθρώπινες κοινωνίες για να εκτοξευτούν στη στρατόσφαιρα της μεγάλης πρόοδου είναι η οριστική ήττα της θρησκείας, σε επίπεδο πολιτικό και θεσμικό. Χρειαζόμαστε κρατική εξουσία και θεσμούς θρησκευτικά ουδέτερους και απολύτως προσανατολισμένους στις ανθρώπινες ανάγκες του σήμερα και του αύριο και όχι στις προσωπικές μεταφυσικές ανησυχίες του καθενός για τη μετά θάνατον ζωή.

Οσο όμως υπάρχουν πολιτικοί φανατικοί με το θρησκευτικό λαϊκισμό που διαπιστώνουν ότι μπορούν να ενισχύουν την όποια δύναμή τους ακουμπώντας και χαϊδεύοντας το θρησκευτικό συναίσθημα των μαζών, η μάχη αυτή θα είναι ολοένα και πιο δύσκολη. Η προσπάθεια όμως για επικράτηση της λογικής και της επιστημονικής γνώσης σε βάρος των ταλιμπάν όλων των δογμάτων και των αποχρώσεων έχει νόημα όταν διεξάγεται συνεχώς και σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής. Ακόμα και όταν προσωρινά χάνουμε…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις