Η μνημονιακή πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος (;)

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του πραγματιστικού ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης, είχε φροντίσει από χτες το πρωί να πάρει τις αποστάσεις του από τα φληναφήματα για “Παράλληλο Πρόγραμμα” του ΣΥΡΙΖΑ.

Με το γνωστό του τεχνοκρατικό στιλ, και διόλου τυχαία από τη συχνότητα του “Κόκκινου”, υποβίβασε τα “αριστερά μέτρα” που έκαναν φλάμπουρο υπουργοί υπό τον έλεγχό του, σε απλές ρυθμίσεις. Όσο για το Παράλληλο Πρόγραμμα το αποκάλεσε “σχέδιο για το μέλλον”, που κάποτε, κάπως, θα εκπονηθεί και θα αρχίσει να υλοποιείται εν καιρώ, από το δεύτερο εξάμηνο του 2016 και βλέπουμε!

Ενημερωμένος, προφανώς, ότι “κάποια κράτη-μέλη εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την έλλειψη συντονισμού με τους θεσμούς”, επιχείρησε να καναλιζάρει τις πιθανές εσωκομματικές αντιδράσεις για την νέα υποστολή “σημαίας”, τονίζοντας πως “Κάθε μονομερής αλλαγή των συμφωνηθεισών διαδικασιών θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου”.

Χωρίς καμιά αναφορά σε “αριστερά αποτυπώματα” και “κυβέρνηση της αριστεράς”, αλλά στο πλαίσιο του “αστικού εκσυγχρονισμού” που έθεσε σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο κ. Δραγασάκης περιέγραψε τις σχεδιαζόμενες ακόμα κυβερνητικές παρεμβάσεις ως μέτρα δημοκρατίας και κοινωνικής ανασυγκρότησης. Κάτι δηλαδή που μπορούν να δεχτούν σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εκτός της Χρυσής Αυγής.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι -χωρίς ουσία και ουσιαστικό κοινωνικό αντίκρισμα, όπως ήδη από χτες επισημαίναμε- βαρύγδουπες διατυπώσεις του Νίκου Φίλη και κυρίως του Ανδρέα Ξανθού, υποβιβάστηκαν σε απλά… τροχιοδεικτικά που όμως προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των “θεσμών”.

Και αυτό παρ΄ότι η ανάγκη αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα έχει γίνει αποδεκτή από τους δανειστές δια πολλαπλών δηλώσεων εκπροσώπων τους, και κυρίως του προέδρου της Κομισιόν κ. Γιούνκερ. Οι δανειστές, “αντιγράφοντας” την αντίδραση του… ρωσικού πολεμικού σκάφους απέναντι στο τουρκικό αλιευτικό, απαίτησαν την απόσυρση των ρυθμίσεων και την κατάθεσή τους όταν αυτοί το εγκρίνουν.

Έτσι, από τη μια ξεκαθάρισαν ότι τα περιθώρια ανεξάρτητης πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης είναι ελάχιστα, ακόμη και για προβλήματα που προφανώς απαιτούν άμεσες λύσεις, και από την άλλη προσδιόρισαν σαφώς ότι βασικό προαπαιτούμενο είναι οι συναποφάσεις κυβέρνησης – αντιπολίτευσης στα κοινωνικά ζητήματα.

Κάνουν λοιπόν σαφές ότι η προώθηση των μέτρων που έχουν ζητήσει στο Ασφαλιστικό, το Φορολογικό και τα “Κόκκινα Δάνεια”, είναι απαραίτητος όρος για να δώσουν πράσινο φως σε αναγκαία για την κυβέρνηση μέτρα ανακούφισης των πιο άγρια χειμαζόμενων. Αλλά και ότι αυτά τα μέτρα θα πρέπει να λαμβάνονται ως προϊόν “εθνικής συνεννόησης”.

Με απλά λόγια, η μνημονιακή πίτα όλόκληρη και ο σκύλος χορτάτος: Αντί για το “αριστερό αποτύπωμα” τις εξελίξεις σφραγίζει το αποτύπωμα των δανειστών και το πλαίσιο της λήψης τέτοιων μέτρων μετατοπίζεται προς τα εκεί που ήθελε ο Γ. Δραγασάκης. Αποτέλεσμα, να ισχυροποιείται ακόμη περισσότερο ο ρόλος του και να παγιώνονται οι συσχετισμοί που διαμορφώνει ενόψει συνεδρίου.

Αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης μπορούν να εμφανίζονται “απαραίτητα” και να κατηγορούν την κυβέρνηση ότι “δεν τα άκουσε”, παρ’ ότι δεν παρουσίασαν την παραμικρή πρόταση στήριξης των πιο ευάλωτων τμημάτων της κοινωνίας.

Τι μένει; Η απογοήτευση πιθανώς πολλών μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που όμως εύκολα θα την ξεπεράσουν ρίχνοντας τις ευθύνες στους “αρνητικούς συσχετισμούς” και την αντιπολίτευση, και το στραπατσάρισμα ενός δυο υπουργών. Αυτών όμως το αυτί δεν φαίνεται να ιδρώνει!

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.