Η οδός των ασεβών

Δεν χρειάζονται επισημάνσεις λεπτολόγων που ηθικολογούν για να μεταφραστεί η δήλωση του πρωθυπουργού για την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Ηταν μια δήλωση απρεπής, βγαλμένη από τα έγκατα ψυχισμού που έχει διαβρωθεί από την οξειδωτική επενέργεια της μικρόψυχης αντίληψης για την πολιτική αντιπαράθεση.

Η στιγμή της παραίτησης εκτοπίζει πρόσκαιρα τις πολιτικές πτυχές της και αναδεικνύει κυρίαρχο το συναισθηματικό στοιχείο. Πρόκειται για κατ΄εξοχήν «ανθρώπινη στιγμή» που συγκινεί ακόμη και τους αλλοδόξους. Τουλάχιστον εκείνους που σέβονται την Υπαρξη. Δηλαδή τον εαυτό τους και τις δικές τους φορτισμένες στιγμές στην περιπέτεια του ζήν.

Δυστυχώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν σεβάστηκε τίποτε. Ούτε διδάχτηκε τίποτε από την γενναιόδωρη στάση μεγάλων ηγετών έναντι των ηττημένων αντιπάλων τους.

Προτίμησε μια άδροση, επικριτική –εκδικητικού χαρακτήρα- αναφορά στο πολιτικό όλον του Αλέξη Τσίπρα αποθεώνοντας το χαιρέκακον στεγνών και αποχυμωμένων στοιχείων στο φέρεσθαι ορισμένων πολιτικών.

Θα ήταν δείγμα υποκριτικού καθωσπρεπισμού μια ανθρώπινη δήλωση εκ μέρους του Πρωθυπουργού; Όχι βέβαια. Μια δήλωση περίπου με αυτό το περιεχόμενο:

«Ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε αντίπαλός μου. Εχω συγκεκριμένη άποψη για την εν γένει πολιτική παρουσία του. Την έχω διατυπώσει και πολεμήσει. Όμως η παραίτηση είναι πρωτίστως μια βαθιά ανθρώπινη στιγμή που αξίζει τον σεβασμό όλων. Γι αυτό θα αποφύγω οποιοδήποτε πολιτικό σχόλιο. Αντ΄αυτού, εύχομαι στον Αλέξη Τσίπρα και στο κόμμα του να βρούν τον δρόμο τους. Για το καλό της πατρίδος».

Να το ξαναπούμε: τίποτε δεν καθαγιάζει την ξερακιανή και μικρόψυχη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ούτε καν οι σωρηδόν απρέπειες του ΣΥΡΙΖΑ προς το πρόσωπό του. Απρέπειες κυρίως μιντιακές οι οποίες ουδέποτε αναχαιτίστηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα.

Όμως γι΄αυτές- και την εν γένει πολιτική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ- εκφράστηκε ηχηρά η κοινωνία. Επομένως προς τι η μικροπρέπεια εκ μέρους του. Κρίμα, κύριε πρωθυπουργέ.

Ανδρουλάκης: Μικροπολιτική πονηρία

Μετά τις εκλογές της 21ης Μαϊου κατέστη γνωστό από «διαρροές της Χαριλάου Τρικούπη» ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης θα καταλάβει την έδρα της Θεσσαλονίκης θέτοντας εκτός Κοινοβουλίου τον Χάρη Καστανίδη. Τότε-στις 30.5.23 συγκεκριμένα-η στήλη σημείωσε τα εξής:

«Δεν ήταν απλώς unfair η επιλογή Νίκου Ανδρουλάκη να κρατήσει την έδρα στη Θεσσαλονίκη, εκτοπίζοντας τον Χάρη Καστανίδη. Πρόκειται για πολιτικό ατόπημα δηλωτικό μικροπολιτικής πονηρίας που αγγίζει το όριο της ύβρεως. Ειδικά αν ληφθούν υπόψιν οι συστηματικές διαρροές από την Χαριλάου Τρικούπη για τη διαδρομή του Χάρη Καστανίδη. Η οποία υπήρξε πάντοτε κρυστάλλινη, αντάξια ενός συγκροτημένου, έντιμου και τολμητία πολιτικού».

Τελικά, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το διέπραξε. Δίχως ίχνος ντροπής, ωμά και κυνικά, στέρησε από το Κοινοβούλιο και από το φιλόδοξο κόμμα του ένα διαμάντι. Έναν συγκροτημένο πολιτικό εγνωσμένου ήθους που δεν ρητόρευε περί ήθους και τόλμης αλλά τα αποδείκνυε εμπράκτως αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος.

Ισως δεν είναι τυχαίο το σημειωτόν του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ βυθιζόταν κάτω από το 20%. Ενας θαμπός αρχηγός δεν μπορεί να εμπνεύσει.

Αντί να προβάλει δυναμικά μια πανστρατιά στελεχών, νέων και παλαιών, ως δείγμα εγερσιακής κομματικής ετοιμότητος, ο κ.Ανδρουλάκης προτίμησε στενόκαρδους αποκλεισμούς και εκδικητικές επιλογές.

Όμως αυτά θα τα βρεί στον δρόμο του. Εκτός κι αν διδαχτεί από τα ολισθήματα και τα αξιοποιήσει αυτοκριτικά, δίνοντας προσεχώς δείγματα σοφίας που τώρα του λείπει.

Τζανακόπουλος: Τραμπουκισμοί

Υψηλόβαθμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ο Δημήτρης Τζανακόπουλος διέπραξε την κορυφαία των ύβρεων. Αντέταξε την χειροδικία ως απάντηση σε θέσεις με τις οποίες διαφωνούσε. Χειροδικία έναντι συντρόφου!

Πάλι καλά να λές, γιατί κάποτε η Αριστερά-σε μια πολύ δύσκολη και σκοτεινή εποχή, βέβαια- έλυνε τις διαφορές της με φαλτσέτες. Εν πάση περιπτώσει, κατανοητός ο εκνευρισμός, αλλά η αποτρόπαιη αυτή συμπεριφορά έναντι του Παναγιώτη Ρήγα κάτι δηλοί.

Σεμνύνεται η σημερινή Αριστερά για το ήθος, τον πλουραλισμό και την ανοιχτοσύνη της, στοιχεία βεβαιωμένα σε αρκετές περιπτώσεις. Ηρθε, λοιπόν, η ενέργεια του Τζανακόπουλου να υπενθυμίσει στην κοινωνία ότι ο τραμπουκισμός δεν είναι ίδιον μονάχα της σκληρής Δεξιάς του παρελθόντος.

Το λυπηρό είναι ότι το εν λόγω στέλεχος δεν είχε την ευθιξία, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να ζητήσει συγγνώμη για την πράξη του.

Πόσο μάλλον όταν, πέραν της χειροδικίας, εκστόμισε την βαρύτατη ύβριν για «σκουπίδια του ΠΑΣΟΚ», μιλώντας για στελέχη που υπηρετούν πιστά τις θέσεις και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και χρόνια.

…Υπήρξαν κι άλλες απρέπειες. Όπως ή επιλογή της Ζωής Κωνσταντοπούλου να αφαιρέσει την έδρα από εκλεγέντες βουλευτές, εν ονόματι βολικής καθαρότητος στο κόμμα της. Απρέπεια που ανέκοψε την ανοδική της πορεία και παραλίγο να της στοιχίσει εκλογικά.

Συμβαίνουν αυτά στην πολιτική, θα πούν ορισμένοι. Ετσι είναι. Αλλά τα συμβαίνοντα του είδους αυτού, καθώς και άλλα εξίσου ονειδιστικά, τιτρώσκουν καίρια την έννοια της πολιτικής. Φαίνεται από τις αντιδράσεις της κοινωνίας και την ελαύνουσα «αντισυστημική διάθεση», η οποία εκφράζεται ποικιλοτρόπως…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις