Η Συμφωνία (των Πρεσπών) δεν είναι μία αλλά…τέσσερις!

Τελικά, η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι μία αλλά…τέσσερις! Η πρώτη είναι η συμφωνία που υπέγραψαν οι Νίκος Κοτζιάς και Νικολά Ντιμιτρόφ υπό τις ευλογίες των Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ με φόντο τις ειδυλλιακές Πρέσπες. Μέχρι εκεί όλα καλά. Το κείμενο της συμφωνίας το γνωρίζουμε άρθρο προς άρθρο, και μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία τροποποίησης του Συντάγματος της ΠΓΔΜ θα γνωρίζουμε με ακρίβεια εάν και κατά πόσο έχει τηρηθεί το πνεύμα και το γράμμα της. Στην μία περίπτωση θα πάρει την άγουσα για το ελληνικό κοινοβούλιο εις αναζήτηση 151 βουλευτών, στη δεύτερη περίπτωση, όπως ξεκάθαρα δήλωσε ο πρωθυπουργός από τη Βουλή, η Αθήνα δεν θα την κυρώσει και θα μπλοκάρει τη διαδικασία ένταξης της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, ωστόσο, η Συμφωνία των Πρεσπών “κλωνοποιήθηκε”. Ή, ακριβέστερα, απέκτησε κακέκτυπα.

Πρώτο κακέκτυπο αυτό που ανακάλυψε ο Ζόραν Ζάεφ στην προσπάθειά του να χρυσώσει το χάπι των οκτώ εθνικιστών βουλευτών (αποπεμφθέντων από το VMRO-DPMNE) που έχουν μέχρις ώρας στηρίξει τις συνταγματικές αλλαγές, και ενόψει της τελικά κρίσιμης ψηφοφορίας όπου απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 81 βουλευτών.

Κατά την επιεικέστερη εκδοχή εξαιτίας αυτής της εναγώνιας εκ μέρους του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ αναζήτησης πλειοψηφίας βγήκαν από τους φοριαμούς της εποχής Γκρουέφσκι φαντάσματα Αιγαιατών Μακεδόνων και “ξύπνησε” ένας κάποιος αλυτρωτισμός. Αυτή είναι η ευκαιριακή εκδοχή -πάλι επιεικώς- της Συμφωνίας των Πρεσπών, κάτι που και ο ίδιος ο Ζόραν Ζάεφ γνωρίζει πως δεν πρόκειται να αποκτήσει ερείσματα και, κυρίως, δεν πρόκειται να υιοθετηθεί ούτε, φυσικά, από την Αθήνα, ούτε, όμως, και από την Ευρώπη ή το ΝΑΤΟ. Τα μηνύματα έχουν φθάσει στα Σκόπια και θα γίνουν ακόμα πιο έντονα τα επόμενα εικοσιτετράωρα,

Δεύτερο κακέκτυπο της Συμφωνίας είναι μία άλλη…συμφωνία, μυστική και ερεβώδης, την οποία ανακάλυψε ο Πάνος Καμμένος και την οποία, κατά τον υπουργό Άμυνας, “υπέγραψαν” και “συμφώνησαν”, πριν υπογράψουν και συμφωνήσουν την επίσημη, οι Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ, ίσως σε κάποια από τις πολλές συναντήσεις τους μεταξύ Νέας Υόρκης, Βρυξελλών, Νταβός και Θεσσαλονίκης. Ο τέως υπουργός Εξωτερικών δικαίως εξοργίζεται (και με το δίκιο του ) και με ανακοίνωσή του ζητά από τον πρωθυπουργό να αποδοκιμάσει δημοσίως αυτή την εκδοχή…συμφωνίας. Όχι, προφανώς, μόνο, γιατί δεν υπάρχει αλλά και διότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει και να έχει περάσει κάτω από τις κεραίες του Αλέξη Τσίπρα και του διπλωματικού του γραφείου. Άρα, ο Πάνος Καμμένος ή θεωρεί (συν)συνωμότη τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ή θεωρεί πως ο …καταχθόνιος Κοτζιάς τον παγίδευσε. Αμφότερες οι εκδοχές είναι προσβλητικές για τον πρωθυπουργό και άκρως επικίνδυνες για τη χώρα και την κυβέρνηση. Το Μέγαρο Μαξίμου διοχέτευσε “άτυπη ενημέρωση” κατά την οποία “ο πρωθυπουργός χειρίζεται προσωπικά (και ως υπουργός Εξωτερικών) το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών”, ωστόσο ο Νίκος Κοτζιάς ζητά μία επίσημη και, κυρίως, δημόσια τοποθέτηση. Μύλος…

Τρίτο κακέκτυπο της συμφωνίας είναι, τέλος, αυτό που εφηύρε η Νέα Δημοκρατία και μάλιστα δια στόματος του αρχηγού της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε στη Βουλή πως το κείμενο που υπέγραψαν οι δύο υπουργοί Εξωτερικών στις Πρέσπες αποτελεί παράρτημα μιας άλλης …συμφωνίας που είχε προηγουμένως υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον. Μιας συμφωνίας ανταλλαγής “αιχμαλώτων”, κάτι, δηλαδή, σαν την Γέφυρα των Κατασκόπων του Στήβεν Σπίλμπεργκ.

Δώσαμε το Μακεδονικό και την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και πήραμε τις συντάξεις που μας παρακρατούσαν. Ο πρόεδρος της Ν.Δ μίλησε για εθνικά επιζήμια “ανταλλαγή” και προσέγγισε σε απόσταση αναπνοής τις πιο ακραίες κραυγές ορισμένων περί προδοσίας.

Πως τα γνωρίζει, όμως, όλα αυτά η Ν.Δ; Η απάντηση ήρθε με ανακοίνωση της οδού Πειραιώς και ήταν… αποστομωτική: “Ο κόσμος το’  χει τούμπανο και η κυβέρνηση κρυφό καμάρι”. Ήγουν τουτέστιν, αυτό πιστεύουν στα καφενεία από τη Μελίτη και τα Μουδανιά έως τη Λητή και το Νευροκόπι, άρα δεν μπορεί παρά να είναι ακριβές…

Όμως, όπως το τανγκό θέλει δύο και η ομελέτα αβγά, για να υπάρξει κρυφή συμφωνία “ανταλλαγής αιχμαλώτων” και συναλλαγή, απαιτούνται δύο, τουλάχιστον, πλευρές.

Σε μία τέτοια περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν η μία πλευρά που θα μπορούσε να “δώσει” το όνομα της Μακεδονίας. Οι άλλες πλευρές ποιες θα μπορούσαν να είναι;

Για τη μη περικοπή των συντάξεων, ήτοι την κατάργηση ενός μνημονιακού νόμου και μιας ισχυρής δέσμευσης της κυβέρνησης, δεν θα αρκούσε ο συνήθης ύποπτος, φιλικός προς την Αθήνα και ευρωσοσιαλιστής, Πιερ Μοσκοβισί.

Η συνωμοσία απαιτεί ισχυρότερους παίκτες με λυμένα τα χέρια να λάβουν τέτοιες αποφάσεις. Και εάν μελετήσει κανείς τα δρομολόγια πτήσης του κυβερνητικού αεροσκάφους κατά την κρίσιμη περίοδο καταλήγει κάπου μεταξύ Ουάσιγκτον, Βρυξελλών και Βερολίνου.

Είναι προφανές. Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ ήταν πιθανότατα στην άλλη άκρη της γέφυρας κατά την ανταλλαγή των κατασκόπων. Πιθανώς από κάποιο διπλανό Check point καραδοκούσε και αγωνιούσε για την ομαλή έκβαση ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ, έχοντας δίπλα του τον Γενς Στόλτενμπεργκ και την Κριστίν Λαγκάρντ.

Καθένα από τα παραπάνω σενάρια είναι εξαιρετικά και θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν τα βαρετά πια, για εμάς τους μεγαλύτερους, χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Ιδιαίτερα το τρίτο (της Ν.Δ) που διαθέτει και διεθνές καστ και απαράμιλλη πλοκή.

Για να σοβαρευτούμε, όμως, ας κοιταχθούμε ως πολιτικό σύστημα και κοινωνία στον καθρέφτη. Αντιλαμβάνονται κάποιοι πως παίζουν με τη φωτιά με όλους αυτούς τους comme il faut υπαινιγμούς περί μειοδοσίας και μυστικών συμφωνιών παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας και άλλων τινών; Αντιλαμβάνονται πως η “βελτιωμένη” εκδοχή του “η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία” είναι, κατά τη Ν.Δ, “ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς πούλησαν τη Μακεδονία” και πως όλα αυτά οδηγούν σε έναν βαθύτατο διχασμό και μετατρέπουν σε καλοσυνάτο Αη Βασίλη τον φασίστα της διπλανής πόρτας; Ρητορικά τα ερωτήματα αν και γνωστές οι απαντήσεις. Και για τους ψύχραιμους και για τους πυρομανείς…