Η θανάσιμη (πολιτική) μοναξιά του Αλέξη Τσίπρα

Το κόμμα του γύρισε επιδεικτικά την πλάτη: Στο πρόσφατο Συνέδριο αποδοκίμασε την πρότασή του για νέα εκλογή Προέδρου από τη βάση …Κι ο Κασσελάκης τον πυροβολεί για χίλια δυο. Για τις εταιρείες εξωτερικού, για το μαξιλάρι των 37 δις, για Novartis και τηλεοπτικές άδειες και για το κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ.

Αίφνης αποσυνάγωγος ο Αλέξης Τσίπρας; Όχι ακριβώς. Ούτε σαν τον «ξένο» στο γνωστό τραγούδι του Στράτου Διονυσίου. Δεν φεύγει δηλαδή σαν κυνηγημένος, που λέει ο στίχος, αλλά για πρώτη φορά βλέπει (τον) κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ να του ασκεί κριτική και να τον αντιμετωπίζει αρνητικά και ψυχρά.

Ποιόν; Τον ηγέτη που αποθέωνε και στο όνομά του οποίου καταδίκασε την Αχτσιόγλου και τους συν αυτή ως υπονομευτές και ανέδειξε τον Κασσελάκη Πρόεδρο του κόμματος!

Θεαματική αντιστροφή συναισθημάτων και προσανατολισμού; Ε, ναι! Τα συναισθήματα αφορούν την στάση της βάσης του κόμματος. Ο προσανατολισμός προς ένα κόμμα που δεν θυμίζει σχεδόν τίποτε από ΣΥΡΙΖΑ φέρει την σφραγίδα του Κασσελάκη.

Ο αντίλογος γνωστός: Ο Τσίπας παρενέβη δημιουργικά βλέποντας την προβληματική πορεία του κόμματος. Έτσι, άσκησε κριτική στον Κασσελάκη, «άδειασε» τη Νέα Αριστερά και έδειξε ότι προβληματίζεται, αγωνιά και κήδεται, ως οφείλει, για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όντως, αυτά τα στοιχεία συγκροτούν την παρέμβασή του στο Συνέδριο, παρ’ ότι ήταν άκομψη, σχεδόν αντιθεσμική, η χρονική στιγμή που επέλεξε να παρέμβει(δύο ώρες πριν από την ομιλία Κασσελάκη).

Προφανώς θεώρησε ότι μιλάει ως η κορυφαία ηγετική μορφή του χώρου και πως ό,τι πει θα γίνει ενθουσιωδώς δεκτό από την πλειονότητα της βάσης. Αποδείχτηκε-οδυνηρά γι’ αυτόν- το αντίθετο.

Όμως η παγερή πραγματικότητα του υπενθύμισε θυμοσοφικά το κοινότοπο: Όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς. Κι αυτό που είχε στρώσει ο Τσίπρας ήταν ο δρόμος για την ανάδειξη του Κασσελάκη στην αρχηγία – επομένως και για όσα έβλεπαν κάποιοι συκοφαντημένοι ως υπονομευτές ότι θα συμβούν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Συγκεκριμένα: στην κρίσιμη αναμέτρηση του πρώτου γύρου κυκλοφόρησε ένα κατασκευασμένο, κακόηθες δημοσίευμα ότι τάχα η Αχτσιόγλου είχε τηλεφωνήσει στον Τσίπρα μετά την ήττα στις εθνικές εκλογές και του ζήτησε να παραιτηθεί.

Κυκλοφόρησε το Σάββατο το πρωϊ, μια μέρα δηλαδή πριν από την αναμέτρηση, και διαδόθηκε αστραπιαία καθώς «κούμπωνε» με την οργιαστική προπαγάνδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε στις εκλογές του ΄23 διότι τον υπονόμευαν οι αντίπαλοι του Κασσελάκη (Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος, Χαρίτσης κ.α.).

Θα περίμενε κανείς ότι ο Τσίπρας, που μέχρι τότε είχε παραμείνει ουδέτερος, θα διέψευδε αμέσως και κατηγορηματικά την τερατώδη, καταφανούς σκοπιμότητας, κατασκευή. Είχε ηθική υποχρέωση να το κάνει γιατί αφορούσε προσωπικά τον ίδιο. Και διότι ουδείς θα μπορούσε να τον εγκαλέσει για υποστήριξη της Αχτσιόγλου.

Φεύ, το απέφυγε, φουσκώνοντας έτσι τα πανιά της συκοφαντίας, που αποδείχτηκε ότι λειτούργησε καταλυτικά υπέρ του Κασσελάκη, καθώς ο θυμωμένος κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε ότι ισχύουν πλήρως τα περί υπονόμευσης του Τσίπρα.

Το χειρότερο και σίγουρα πονηρό, αγορασμένο από το καλάθι της μικροπολιτικής, είναι το εξής: Εμμεση διάψευση υπήρξε από τον συγκροτημένο και ικανό Θανάση Καρτερό, δεξί χέρι του Τσίπρα.

Πότε, όμως; Την Τετάρτη, δηλαδή τέσσερεις μέρες μετά (!), με σημείωμα στην «Αυγή». Τότε δηλαδή που όλα προϊδέαζαν για επικράτηση του Κασσελάκη στον δεύτερο γύρο, καθώς τα περί υπονόμευσης είχαν κερδίσει πανηγυρικά τις εντυπώσεις από την επιχειρηματολογία της Αχτσιόγλου.

Συμπέρασμα; Όλα εδώ πληρώνονται. Κι αυτό το καταλαβαίνει ο πάσα είς, πόσο μάλλον ο Τσίπρας, που με τον τρόπο του ευνόησε την εκλογή Κασσελάκη και τώρα βλέπει την δική του εικόνα να χλωμιάζει στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και να κατεβαίνει από το εικονοστάσι.

Εννοείται ότι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ελαχιστοποιούνται οι δυνατότητες να παρέμβει μετά τις Ευρωεκλογές ο Τσίπρας με στόχο ένα νέο εγχείρημα κεντροαριστερής κατευθύνσεως και ευρύτερου προσανατολισμού.

Και τούτο, διότι θα βρίσκει συνεχώς μπροστά του τον Κασσελάκη. Ακόμη και σε περίπτωση ισχνής επίδοσης του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ο φιλόδοξος νεαρός δεν θα παραιτηθεί.

Ενδεχομένως κάποια στελέχη να φύγουν μετά από ενδεχόμενη ήττα. Αλλά για τον Τσίπρα το πουλί έχει πετάξει. Δεν είναι ανόητος να αναλάβει προσπάθεια ανασυγκρότησης του χώρου υπό τις συνθήκες αυτές.

Μοιραία θα βλέπει το ματς από την εξέδρα. Εκτός κι αν προτιμήσει γήπεδα εις την ξένην, όπου μπορεί να σταδιοδρομήσει σε νέο ρόλο, καθώς και όνομα διαθέτει και κατάλληλες διασυνδέσεις…