Η χάρη που δεν πρέπει να κάνουμε στους νεοναζί

Η ιαχή των συγκεντρωμένων έξω από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας, στις 7 Οκτωβρίου 2020, ηχεί ακόμα στα αυτιά του δημοκρατικού κόσμου.

“Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση”.

Το διευθυντήριο της οργάνωσης οδηγήθηκε στη φυλακή καθώς τα στοιχεία για τη δράση της ήταν συντριπτικά. Είχε προηγηθεί η πολιτική της πτώση, καθώς οι αρκετές χιλιάδες “δεν είμαι ναζί, αλλά…” είχαν εγκαταλείψει το κόμμα που ήταν ναζί χωρίς αλλά.

Η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό στο Πενταμελές Εφετείο, που αρχίζει σήμερα, πέρα από την αυτονόητη σημασία της δίκης, είναι άλλη μια μεγάλη ευκαιρία για την ελληνική κοινωνία να μην κάνει αυτό που επιθυμούν διακαώς οι νεοναζί στην Ελλάδα. Να τους ξεχάσει, μέχρι να ενισχυθούν ξανά.

Η λήθη είναι μια πολύ βολική συνθήκη για τους διάφορους πυρήνες, που κακώς νομίζουμε ότι εξαφανίστηκαν, μετά την ιστορική απόφαση της 7ης Οκτωβρίου.

Οι νεοναζί εξακολουθούν να δουλεύουν και να περιμένουν την επόμενη κατάλληλη στιγμή και δυστυχώς έχουν φυτέψει τη “σπορά των ηττημένων” στα ελληνικά σχολεία. Τα γεγονότα στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Έχει όμως και ο δημοκρατικός κόσμος τα δικά του παραδείγματα, με πρώτο τον Παύλο Φύσσα. Όλους αυτούς που αγωνίστηκαν την εποχή που κάποιοι έδειχναν τους νεοναζί να “συνοδεύουν γιαγιάδες στα ATM” και χασκογελούσαν με το χαστούκι του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη. Αυτούς που δεν δείλιασαν, όταν δέχονταν επιθέσεις και απειλές καθημερινά, αλλά έμειναν αταλάντευτοι απέναντι στους ανελλήνιστους συμμορίτες, που κάποιοι συμπολίτες μας τους έστειλαν στη Βουλή.

Με τον φόνο του Παύλου Φύσσα, κονιορτοποιήθηκαν και τα χυδαία πολιτικά σενάρια για τη λειτουργία της Χρυσής Αυγής ως μαξιλαράκι εξουσίας (για να μην ξεχνιόμαστε). Κάποιοι τότε έβλεπαν έναν πιθανό κυβερνητικό εταίρο στη νεοναζιστική οργάνωση. Αρκούσε “να είναι πιο σοβαρή” και να “μην αφήνει να την πιάνουν στο στόμα τους”. Κάποιοι έκαναν και μυστικές συναντήσεις.

Γνωρίζουμε πια πολύ καλά ότι οι νεοναζί όχι μόνο θα επιστρέψουν μόλις δοθεί η ευκαιρία, αλλά θα βρουν οπαδούς και συνομιλητές, αν λουστράρουν λίγο το λόγο τους και φορέσουν καλύτερο κοστούμι.

Γι’αυτό η δίκη στο Εφετείο, πρέπει να αποτελέσει αφορμή για να πούμε όχι στη λήθη. Να θυμηθούμε τα θύματα, τον τρόμο, αλλά και την ασχήμια που έφεραν οι νεοναζί στη δημόσια σφαίρα.

Και πρέπει να θυμηθούμε για να είμαστε σε εγρήγορση και να τους αντιμετωπίσουμε ξανά σε κάθε χώρο και κάθε γειτονιά.

Η καύσιμη ύλη για την επιστροφή τους υπάρχει. Οι συνθήκες που θα διαμορφωθούν στην οικονομία τους επόμενους μήνες, θα οδηγήσουν πολλούς συνανθρώπους μας στην απόγνωση και οι νεοναζί, θα επανεμφανιστούν, προσφέροντας εύκολες και βίαιες λύσεις.

Θα ηττηθούν και πάλι, αρκεί να μην ξεχάσουμε όσα σκοτεινά ζήσαμε την προηγούμενη δεκαετία.