Ιστορίες (αγρίων) για αγρίους…

Μερικές ώρες πριν εκπνεύσει το 2018 μάθαμε ότι ένας εκ των προστατευομένων μαρτύρων (μάθαμε και το όνομα δια στόματος Πολάκη) της υπόθεσης Novartis (θυμίζω του «μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως ελληνικού κράτους» όπως τη χαρακτήρισε ο Παπαγγελόπουλος) είναι πλέον κατηγορούμενος. Θα μάθουμε πολλά περισσότερα γι αυτή την υπόθεση όπως και το πως και από ποιους σχεδιάστηκε το αμέσως προσεχές διάστημα. Ωστόσο μέχρι να μάθουμε αυτό που όλοι οι νοήμονες υποψιάζονται, αρκεί να σημειωθεί ότι αυτή η ιστορία είναι μια από τις πολλές ιστορίες για αγρίους με τους οποίους η κυβέρνηση νανουρίζει τη κοινή γνώμη.

Η φράση «ιστορίες για αγρίους», η ευγενική εκδοχή της γνωστής φράσης που αρχίζει από «Μ» και τελειώνει με «Σ», προέρχεται από τις ευφάνταστες ιστορίες που πουλούσαν στο κόσμο διάφοροι γυρολόγοι για όσα φοβερά και τρομερά ανακάλυψαν στις περιηγήσεις τους. Εν προκειμένω η Novartis, καθώς και άλλες ιστορίες για αγρίους που εντάσσονται σ’ αυτή τη κατηγορία, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ αντί να κυβερνούν συνωμοτούν. Εν ολίγοις οι «γυρολόγοι» που κυβερνούν συνωμοτώντας, ή αν προτιμάτε συνωμοτούν κυβερνώντας, αραδιάζουν ιστορίες και σενάρια συνωμοσίας ώστε αφενός να διατηρήσουν το «ηθικό» πλεονέκτημα έναντι του «παλιού» πολιτικού συστήματος (οι «καλοί» και «ηθικοί» αριστεροί έναντι των «κακών» και «ανήθικων» δεξιών), αφετέρου δε κερδίσουν χρόνο προκειμένου να εγκαταστήσουν τους δικούς τους μηχανισμούς στο κράτος.

Πέραν όμως του slang χαρακτηριστικού της κυβέρνησης και ορισμένων υπουργών της, το φιάσκο της υπόθεσης Novartis μου έφερε στη μνήμη τη μαύρη κωμωδία «Ιστορίες για Αγρίους» που κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες πριν από πέντε χρόνια με τον πρωτότυπο τίτλο: Relatos salvajes. Στις 6 ιστορίες της ταινίας οι πρωταγωνιστές χάνουν τον έλεγχο και διαβαίνουν τα όρια που χωρίζουν τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα αποκαλύπτοντας τη κοινωνική κρίση. Οι ιστορίες είναι ασύνδετες μεταξύ τους, αλλά έχουν κοινό παρονομαστή όπως και στην περίπτωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Κι αυτός ο παρονομαστής είναι ο φθόνος των ανθρώπων που κυβερνούν για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.

Τέτοιες παράλληλες ιστορίες για αγρίους, φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, κατασκευάζουν και στη συνέχεια πουλάνε στη κοινή γνώμη οι «σεναριογράφοι» της κυβέρνησης. Κάπως έτσι κατασκεύασαν τη Novartis, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τη «σύγκρουση» με τη τρόικα, το δημοψήφισμα του 2015, τα «κακά» μνημόνια και το «καλό» πρόγραμμα, το go back madame Μέρκελ και το welcome κυρία Μέρκελ, τη συμφωνία των Πρεσπών, τα εγκαίνια του Μετρό στη Θεσσαλονίκη, όπως και πολλές τέτοιες ιστορίες για αγρίους. Είναι προφανές ότι οι «κατασκευαστές» όλων αυτών των ιστοριών δεν απεργάζονται σχέδια για να περνάει η ώρα τους. Αντιθέτως συνωμοτούν κατά τη δημοκρατίας. Μπορεί να ακούγεται βαρύ και σε κάποιους ακραίο, αλλά μήπως ακραία δεν πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία οκταετία; Μήπως ακραίες δεν είναι οι δηλώσεις πρωτοκλασάτων υπουργών και στελεχών του; Και εν τέλει ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν που στη συνεδρίαση της βουλής για τη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής για τη Novartis είχε αποκαλέσει τους προστατευόμενους μάρτυρες «ήρωες»; Τώρα ο προστατευόμενος μάρτυρας που με εικασίες επιχείρησε (μόνος του άραγε;) να σπιλώσει τη τιμή 10 πολιτικών παραμένει «ήρωας» για τον πρωθυπουργό;

Ασφαλώς οι ήρωες δεν φοράνε κουκούλες, όπως εύστοχα είχε απαντήσει στον πρωθυπουργό ο γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Και όπως φαίνεται με όλες αυτές τις ιστορίες για αγρίους- είτε έχουν τη κάλυψη της κουκούλας είτε κυκλοφορούν με το φερετζέ του προοδευτισμού- αργά και βασανιστικά αναδύεται η δυσοσμία των «άπλυτων» μιας κυβέρνησης που ανήγαγε την εξαπάτηση σε πολιτικό αφήγημα.