Και τώρα, ποιος θα παραιτηθεί;

Στην αρχή δεν υπήρχαν παρακολουθήσεις πολιτικών, μετά υπήρχαν αλλά ήταν νόμιμες, στην συνέχεια δεν υπήρχε Predator πλέον όμως υπάρχει, αλλά παρακολουθείται η κυβέρνηση. Από ποιους παρακολουθείται βέβαια, δεν γνωρίζουμε.

Μετά από τρεις μήνες συζητήσεων και πολλές απόπειρες αλλαγής της ατζέντας και δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, φτάσαμε στην αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης, και δια στόματος του πρωθυπουργού, της λειτουργίας του συγκεκριμένου κακόβουλου λογισμικού στην χώρα μας. Τώρα, είναι κάποια αδιευκρίνιστα “σκοτεινά κέντρα” που έχουν θέσει στο στόχαστρο των παρακολουθήσεων την κυβέρνηση.

Προφανώς μπορούμε να αγνοήσουμε την αλληλουχία των γεγονότων. Την υπαγωγή της ΕΥΠ στην ευθύνη του πρωθυπουργού, την αλλαγή της νομοθεσίας προκειμένου να τοποθετηθεί ο κ. Κοντολέων στην διοίκησή της, την τροπολογία που απαγορεύει την ενημέρωση από την ΑΔΑΕ των στόχων των παρακολουθήσεων μετά τις καταγγελίες Κουκάκη, την καταγγελία Ανδρουλάκη, την απόρριψη εκ μέρους της κυβέρνησης της καταγγελίας, τις παραιτήσεις Κοντολέοντα και Γρηγοριάδη την άρνηση κατάθεσης στην Εξεταστική Επιτροπή των Λαβράνου, Μπίτζιου και Γρηγοριάδη. Μπορούμε επίσης να αγνοήσουμε, για διευκόλυνση της κουβέντας, και όλες τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις που καταδεικνύουν σύνδεση των εταιριών που εμπορεύονται το συγκεκριμένο λογισμικό με την κυβέρνηση.

Φτάνουμε λοιπόν στο τρέχον κυβερνητικό αφήγημα(πριν αυτό αλλάξει ξανά). Το Predator λειτουργεί στην Ελλάδα από ιδιώτες, στόχος του είναι τα στελέχη της κυβέρνησης και, μεταξύ τους, ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Δεκτό. Ποιος όμως είναι υπεύθυνος για αυτό; Τι έκανε η ΕΥΠ όλο το προηγούμενο διάστημα, πέρα από το να παρακολουθεί(νομίμως, φυσικά) πολιτικούς και δημοσιογράφους; Δεν είναι αρμοδιότητα της να ελέγχει για την ύπαρξη και λειτουργία τέτοιων κακόβουλων κατασκοπευτικών λειτουργικών; Δεν είναι αρμοδιότητά της να προφυλάσσει τα κυβερνητικά στελέχη από τέτοιου είδους κακόβουλες ενέργειες; Δεν τίθεται ζήτημα εθνικής ασφάλειας όταν παρακολουθείται ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών και άλλοι κορυφαίοι υπουργοί;

Όταν ο κ. Ανδρουλάκης κατήγγειλε την παρακολούθησή του με το Predator, ο κ. Δημητριάδης “ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη” και παραιτήθηκε. Σε παραίτηση οδηγήθηκε επίσης και ο τότε διοικητής της ΕΥΠ. Και οι δύο για μία καθ’όλα -σύμφωνα με τον πρωθυπουργό- νόμιμη παρακολούθηση. Τώρα που(σύμφωνα με το αφήγημα του Μαξίμου πάντα) κυβερνητικά στελέχη παρακολουθούνται παρανόμως, δεν υπάρχει “αντικειμενική πολιτική ευθύνη”; Ποιος θα έπρεπε να τους προστατεψει; Τώρα που διακυβεύεται η εθνική ασφάλεια, με το Predator, όπως ισχυρίζονται, να στοχεύει τον ίδιο τον πρωθυπουργό, δεν υπάρχουν αρμόδιοι για να υποβάλουν παραιτήσεις;

Όταν μία κυβέρνηση αδυνατεί να προφυλάξει τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου πόσο ασφαλείς μπορούν να αισθάνονται οι πολίτες; Όταν η ΕΥΠ δεν μπορεί να αποτρέψει την παρακολούθηση κυβερνητικών στελεχών, ποιος περιμένουμε να το κάνει;

Ας δεχτούμε αδιαμαρτύρητα λοιπόν το πιο πρόσφατο κυβερνητικό αφήγημα. Οι παρακολουθήσεις έγιναν από ιδιώτη και στόχευαν την κυβέρνηση. Ας δεχτούμε ότι για όλα όσα βιώνουμε το τελευταίο τρίμηνο και κάνουν σμπαράλια την εικόνα της χώρας διεθνώς, δεν υπήρξε δόλος αλλά ανικανότητα. Και η ανικανότητα, κάθε άλλο παρά άλλοθι αποτελεί στην πολιτική. Και για την ανικανότητα υπάρχουν ευθύνες.

Οι κ.κ. Δημητριάδης και Κοντολέων παραιτήθηκαν για μία “νόμιμη” επισύνδεση. Τώρα, ποιος θα παραιτηθεί;