Κακοήθης και ευτελιστική η διαμάχη μεταξύ Προεδρίας της Δημοκρατίας και Υπουργείου Εξωτερικών

1) Άθλια η ανάκληση και αξιοθρήνητη η διά…κύκλων αντιμαχία μεταξύ της Προεδρίας της Δημοκρατίας και του Υπουργείου Εξωτερικών. Μεταπολιτευτικά δεν έχει συμβεί ποτέ παρόμοιος ευτελισμός της έννοιας θεσμική υπευθυνότης.

Ούτε καν οι κομματικές αντιπαραθέσεις- συνήθως μνημεία κενόηχου λόγου και ιλαρής αλληλοεπίρριψης ευθυνών- έχουν φτάσει σ΄αυτό το σημείο. Ανεξίτηλο το στίγμα για την κυρία Σακελλαροπούλου και τον κ. Δένδια.

2) Όταν προτείνεται κάποιος να βραβευτεί, κριτήριο αποτελεί η πράξη του και όχι οι πολιτικές απόψεις του. Η βαθιά ουμανιστική συμπεριφορά του ακτιβιστή διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλου θα μπορούσε χωρίς ίχνος υπερβολής να αποκληθεί θεάρεστη και άξια εύφημης μνείας.

Τι κι αν η κριτική του είναι υπερβολική, ενδεχομένως άδικη και  δογματική σε ορισμένα σημεία ή τι σημασία έχει η αντισυστημική θεώρηση και στάση του;

Η πολιτεία υποχρεούται να κρίνει το υπέρτερο. Ότι σώζει ζωές. Και να αποδεικνύει εμπράκτως η πολιτεία ότι δεν είναι συμπλεγματική, αλλά ότι υπάρχει ανεκτική ακόμη και για τους αυστηρούς κριτές ή τους εχθρούς της.

3) Ο Αποστολόπουλος δεν επιδίωξε την βράβευση. Όμως, ως συνεπής «επιθετικός επικριτής», όπως αυτοπροσδιορίζεται, και ως πολίτης που δεν έχει κρύψει το αντισυστημικό του credo, όφειλε, να αρνηθεί ο ίδιος το βραβείο, όταν πληροφορήθηκε ότι περιλαμβάνεται στη λίστα των υπό βράβευσιν.

Αυτό πράττει κάποιος που μάχεται κατά του κυρίαρχου συστήματος. Δεν συμμετέχει σε κορυφαία θεσμική τελετουργία, όπως η βράβευση, ένας άνθρωπος με αντισυστηματικές απόψεις και αντισυμβατική συμπεριφορά. Το είχε πράξει ο Σάρτρ, αρνούμενος το βραβείο Νόμπελ…

Ίσως αυτό που δήλωσε μετά την ανάκληση ο Αποστολόπουλος (ειλικρινής η πολιτεία πολεμώντας έναν πολιτικό αντίπαλο), έπρεπε να το είχε σκεφτεί όταν πληροφορήθηκε ότι βραβεύεται.

Όφειλε, δηλαδή, να αναρωτηθεί πως συμβιβάζονται οι θεσμικές θωπείες προς το πρόσωπό του με την πολιτική του κράτους στο μεταναστευτικό, για την οποία-κι όχι μόνο γι΄ αυτήν- έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική.

Προσοχή! Δεν μιλάμε για βράβευση από κάποιον προοδευτικό οργανισμό, από οργάνωση ομοδόξων ή από κόμμα συμβατό με τις απόψεις του, αλλά για επιλογή από κορυφαίους θεσμούς του υφιστάμενου συστήματος. Γι΄ αυτό έπρεπε να αρνηθεί την διάκριση, αν ήθελε να είναι συνεπής με τις ιδέες του.

4) Ο Μπογδάνος της ΝΔ ανακοίνωσε υπερηφάνως ότι ανακλήθηκε η βράβευση του Αποστολόπουλου. Το αν κινητοποιήθηκε ο ίδιος και συνέβαλε στην ανάκληση έχει μικρή σημασία μπροστά σε κάτι εξόχως επικίνδυνο:

Στην ύπαρξη ενός πανίσχυρου μηχανισμού που μπορεί δρώντας υπογείως να ματαιώνει ειλημμένες αποφάσεις της Προεδρίας της Δημοκρατίας! Αν, δε, η ματαίωση αυτή αποτελεί έργο ενός βουλευτή-του Μπογδάνου, εν προκειμένω-, τόσο το χειρότερο για τους θεσμούς και την Δημοκρατία.

Υ.Γ. (1) Η συνωμοσιολογία και οι ανοησίες για το εμβόλιο κυκλοφορούν καλπάζοντας επι μήνες, με βασικές ιογόνες εστίες ακροδεξιούς θύλακες και την Εκκλησία. Απειρα τα κρούσματα απειθαρχίας και εξοργιστικής συμπεριφοράς από Μητροπολίτες και ιερείς.

Αναπόφευκτο, επομένως, το ερώτημα: έπρεπε να φτάσουμε  στα μέσα του Ιουλίου για να ενημερωθεί λεπτομερώς και υπεύθυνα η κεφαλή της Εκκλησίας από τους Τσιόδρα και Κικίλια, ώστε να εκδώσει τις καθησυχαστικές επιστημονικές θέσεις για το εμβόλιο;

Γιατί κύλησε ανεκμετάλλευτος τόσος πολύτιμος χρόνος; Και γιατί η κυβέρνηση, γνωρίζοντας την εν κρανίω τρικυμία  πολλών πιστών και ενίων ιερωμένων, δεν επιδίωξε- και δεν απαίτησε- να γίνει νωρίτερα η συνάντηση αυτή;

Υ.Γ. (2) Τα δημοσιεύματα της εφημερίδος Documento για τον πρωθυπουργό και την σύζυγό του-είτε συνιστούν τεκμηριωμένες αποκαλύψεις είτε εντάσσονται σε πόλεμο λάσπης, όπως διατείνεται το Μαξίμου- δεν είναι παρακατιανό θέμα.

Πρόκειται για μείζονος σημασίας υπόθεση, αφού αφορά τον πρωθυπουργό της χώρας, υπόθεση που κατά τα φαινόμενα θα κριθεί στα δικαστήρια.

Όμως εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η συμπεριφορά των περισσοτέρων ΜΜΕ. Υποβαθμίζουν το θέμα ή το αγνοούν. Κατά τούτο, έχει δίκιο ο Τσίπρας που δήλωσε ότι αν συνέβαινε  στον ίδιο όταν ήταν πρωθυπουργός, «θα ήταν κεντρικό θέμα συζήτησης».