Καλωσορίσατε στη σκληρή πραγματικότητα, εμείς οι άλλοι την ξέρουμε…

Όσοι ασκούν (παντός είδους…) εξουσία καμία φορά «πέφτουν από τα σύννεφα». Θυμώνουν, εξοργίζονται και εγκαλούν άλλους, όταν έρθουν οι ίδιοι αντιμέτωποι με την ταλαιπωρία σε κάποια στιγμή της καθημερινότητάς τους, κάτι που είναι κανόνας για τους κοινούς θνητούς.

Μεταξύ αυτών που ασκούν  εξουσία είναι οι βουλευτές και (ένιοι… )δημοσιογράφοι, που νταραβερίζονται μαζί της. Δύο τέτοιες περιπτώσεις έχουμε σήμερα.

Ο βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Καλλιάνος αντιμετώπισε πρόβλημα με τον πατέρα του σε κρατικό νοσοκομείο (δυστυχώς, ο άνθρωπος πέθανε-έχει όλη τη συμπάθειά μας) και έκανε δημόσιες καταγγελίες. Τόσο μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα όσο και από το τηλεοπτικό κανάλι στο οποίο εργάζεται ως μετεωρολόγος κατακεραύνωσε μια κλινική του νοσοκομείου, επειδή οι υπεύθυνοί της δεν έβαλαν τον ασθενή πατέρα του σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας. Το νοσοκομείο απάντησε, το ίδιο και ο αρμόδιος υπουργός. Τον οποίο ο καταγγέλλων βουλευτής φρόντισε να απαλλάξει («δεν φταις εσύ Άδωνι, η κλινική φταίει»).

Προβλήματα σαν κι αυτά που αντιμετώπισε ο βουλευτής αντιμετωπίζουν οι πολίτες καθημερινά στα κρατικά νοσοκομεία. Η έλλειψη νοσοκόμων, που ανέφερε ο βουλευτής στην  περίπτωση του πατέρα του, είναι χρόνιο πρόβλημα και καθημερινή εμπειρία για όλους (τους άλλους).

Ο βουλευτής πρέπει να διαλέξει. Ή το ΕΣΥ έχει-τέτοια και άλλα- προβλήματα, για τα οποία ευθύνη έχει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας ή δεν έχει καμιά ευθύνη ο νυν υπουργός(«και φίλος μου», όπως είπε ο ίδιος). Αλλά τότε οι δημόσιες καταγγελίες του έχουν ελάχιστη αξία. Ο βουλευτής πρέπει να πει τι από τα δύο προτάσσει. Την ιδιότητα του κυβερνητικού βουλευτή, που δεν πρέπει να στενοχωρήσει τον υπουργό και την κυβέρνηση ή την ιδιότητα του απλού πολίτη, που ταλαιπωρήθηκε και καταλογίζει την ευθύνη σε  μεμονωμένους υπαλλήλους. Τι από τα δύο ισχύει; Τον «δεν φταίει ο υπουργός» που είπε ο  βουλευτής ; ‘Η το «δεν υπάρχει ΕΣΥ, έχουν καταλυθεί τα πάντα κι ας έρθουν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός να μου πουν κάτι άλλο», που είπε ο αδελφός του βουλευτή, γιατρός στο επάγγελμα;

Δεύτερη περίπτωση: ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε εμφανίστηκε έξαλλος και με οργίλες καταγγελίες(από τη ραδιοφωνική εκπομπή του-Σκάι) για όσα συμβαίνουν στη, γνωστή ως «Ποτάμι»,  λεωφόρο Κηφισού. Όπως είπε, κατάκοπος μετά τη δουλειά του, χρειάστηκε μιάμιση ώρα για να τη διασχίσει και να φτάσει στο σπίτι του.

Μάλιστα, εγκάλεσε  το διοικητή της Τροχαίας και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη(που «δεν στέλνουν 20 τροχονόμους να την ξεμπλοκάρουν»), αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. «Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό, κύριε πρωθυπουργέ», αποφάνθηκε στεντορεία τη φωνή.

Το πρόβλημα «Κηφισός» είναι χρόνιο και είναι το μεγαλύτερο στο κυκλοφοριακό του Λεκανοπεδίου. Το γνωρίζουν όσοι τον διασχίζουν, αφού χρειάζονται μια, δύο και τρεις ώρες για να πάνε από το Φάληρο έως τη Νέα Φιλαδέλφεια και την Κηφισιά. Ο δημοσιογράφος χρειάστηκε (μια φορά) μιάμιση ώρα. Και εξεμάνη. « Να παρέμβει ο πρωθυπουργός»!

Όμως, αν χρειάζεται να παρέμβει ο πρωθυπουργός για ένα δρόμο, κάτι δεν πάει καλά με την κυβέρνηση και το «επιτελικό κράτος», που με τόσο πάθος υπερασπίζεται ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος. Ο οποίος δεν έφτασε(ακόμη…) στο σημείο να πει «έχουν διαλυθεί τα πάντα»…

Ο βουλευτής και ο  δημοσιογράφος ήρθαν μια φορά αντιμέτωποι με αυτά που οι απλοί πολίτες βιώνουν κάθε μέρα (δυστυχώς, ο βουλευτής το βίωσε με τραγικό τρόπο). Τους καλωσορίζουμε στην πραγματικότητα.

Αρκεί από εδώ και στο εξής να μην την βλέπουν όπως έχει πει ο Χαλίλ Γκιμπράν: «Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς»…